Zaterdag ging het niet beter dan vrijdag en dus heb ik de festiviteiten aan mij voorbij moeten laten gaan. Even heb ik nog overwogen om wel naar de tentoonstelling te gaan en dan af te haken, maar ook dat zat er niet in. Irene is dus alleen gegaan. Bij het Drents museum trof ze de rest van de feestvierders.
En terwijl zij de tentoonstelling bekeken lag ik in mijn mandje en moest ik mij behelpen met de plaatjes uit een boek.
Zondag kwam Irene, net op tijd voor de gouden race van de shorttrackdames, weer thuis. Ton was ook meegekomen uit Groningen, die had ons sfeervolle woudboerderijtje nog niet gezien en dit was een goede gelegenheid om, op de terugweg naar Amsterdam, daar verandering in te brengen. Het was fijn hem na lange tijd weer te zien, al was het wel even doorbijten. Het was namelijk niet dat ik mij al beter voelde. Aan het eind van de middag vertrok Ton weer, enthousiast over ons plekkie.
Vandaag houd ik mij nog steeds noodgedwongen rustig. Verder dan de lijst van werkzaamheden doornemen met Irene en op internet zoeken naar beukenhaag planten (gevonden) ben ik niet gekomen. Irene is wel actief, die heeft de Husky gestart om te kijken of de accu nog vol was, heeft de kuilen in de oprijlaan bijgewerkt met grind en zand en nog zo wat dingetjes.
Geen spreeuwen de afgelopen dagen. Het positieve daaraan is wel dat er dan ook geen kans is op een neerstortende zwerm zoals in Noord-Mexico, te zien in dit filmpje.
Het zal nog wel een paar dagen duren voor ik weer de oude ben. Het is niet anders. Gelukkig ik het uitzicht van de bank onverminderd prachtig.
Er wordt ook al weer gegierd. Zou het een voorbode van de lente zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten