Eindelijk...

...mooi weer.

Misschien dat de raapstelen dan eindelijk gaan groeien. Alhoewel het maar zeer de vraag is of de kou en nattigheid de reden waren dat dat tot op heden niet erg wilde.

Tussen de laatste staartjes kou en wind door heb ik de goot afgemaakt en teruggeplaatst.

Tussen de bedrijven door vonden we zowaar de tijd voor een wandelingetje.

Tijdens de immer voortdurende strijd tegen de mieren ontdekte ik dat de Husky-garage een beetje instabiel was. De ene hoekpaal hield net boven de grond op, de rest was weggerot, en de middenpaal bleek boven niet meer vast te zitten. Ik heb dat voor nu opgelost, maar er moet wel een keer een permanente oplossing voor komen. 

De achterwand moet ook vernieuwd, die bleek nog meer aangetast door de mieren dan we dachten en is inmiddels verwijderd. De bestrating, die er vanwege de mierenjacht ook uit moest is wel al weer terug.

Die mieren maken ons gek. We zijn weer eindeloos aan het speuren en graven geweest. De Sering is er uiteindelijk uit gekomen, helaas geen nest te bekennen, en heeft een nieuw plekje bij Gerard en Patricia gekregen. 

Wij hebben uiteindelijk de aandacht verlegd naar de achterkant van de paardenbox, waar we een behoorlijke concentratie mieren vonden. Nadat we die uitgeroeid hadden leek het probleem over. Leek... Tot eergisteren. Toen zag ik tijdens het plaatsen van het ontbrekende stukje pallisade dat de vijand terug was.

Een kolonne marcheerde ongegeneerd richting de paardenbox en het duurde niet lang voor we ontdekten dat de stelling in de paardenbox plotseling vergeven was van mieren.  Dus hebben we de stelling leeg gehaald en aldaar mierocide gepleegd. 

Vandaag was het daar weer rustig, maar vonden we nog wat kleine concentraties mieren bij de Laurier (achter Lasse) en een paar mieren naast het huis. Met name dat laatste vinden we zorgwekkend. Maar we krijgen ze er wel onder.

Aan het begin van de oprijlaan stonden opeens honderden jonge esdoorns, daar heeft Irene korte metten mee gemaakt.

En omdat ze toch bezig was heeft ze de bomen ook meteen gefatsoeneerd.

In een struik op de oprijlaan zag ze een vreemd balletje zitten, een galappel.

In de Laurier zag ze weer een bal van een heel andere orde hangen.

Het was een nestje. Waarschijnlijk van een staartmees of een winterkoning. Qua materiaal (veel korstmos) zou je denken aan een staartmees, alleen hebben we hier nog nooit een staartmees gezien... Wel een prachtig stukje nestvlijt!

Op vogelgebied valt er trouwens sowieso een hoop te beleven. De mezen vliegen af en aan met voedsel, de vinken zijn nog niet zo ver, die trakteerden ons op een potje onvervalste vogelporno.

De zwaluwen zijn weer in de geitenschuur bezig met (denk ik) het nest op orde te maken en schijten. In de klimop nestelen heggemussen, de puttertjes en de kwikstaartjes zitten nu ook in de tuin. Een kwikstaart en een gekraagde roodstaart besloten een robbertje te gaan vechten.

Regelmatig vliegen er ooievaars over.

De kraaien jatten de kippen- en eendeneieren úit de hokken van Arend Jan aan de overkant en gaan die dan bij ons op de oprijlaan leegpeuzelen.

In de wei liepen plotseling een stel eenden door het hoge gras.

En Ireen spotte een roofvogel in het topje van de grote Es. Het bleek een torenvalk die daar heerlijk van de avondzon zat te genieten.

Nog geen hazen. Jammer. Wel merkte Ireen een ree, ver weg aan het eind van de boswal, op. Altijd leuk!

Geen mollen ook, dat is dan wel weer prima! Nou, op die ene dooie na dan.

Eindelijk lekker weer, dus dan is het ballonnenseisoen ook meteen geopend.

De badkamerverbouwing staat inmiddels redelijk op de rit.  Eind mei, begin juni is de planning. De kleur van de beton ciré is na lang wikken en wegen bekend, robijnrood.

De tegels worden grafietkleurig en zijn besteld, net als de kraan, douchewand en wasbak. Die laatste is al gearriveerd. Nu alleen nog de verlichting en ventilatie bestellen.

Nu de badkamer tot we gaan slopen geen aandacht vergt en het lekker weer is kunnen we eindelijk met de renovatie van de fietsenschuur aan de gang.

Eerst heb ik het schuurtje een beetje opgeruimd en de dakplaten uitgezocht.  Die hebben we over van de ingestorte schuur. 

Met Irene heb ik zaterdag de dakpannen aan de erfkant er af gehaald. 

Ratten bleken nesten onder het kleine stukje dakbeschot dat er zat gemaakt te hebben. Daartoe moesten ze zich wel eerst door de panlatten heen knagen...

Ratten was niet het enige ongedierte dat we tegenkwamen. Er bleek ook houtworm te zitten. Althans, de gaatjes. Voor de zekerheid hebben we die ook aangepakt.

Welke insecten deze bouwwerken die onder de pannen zaten hebben gemaakt weet ik nog niet, maar als je zoiets maakt ben je wat mij betreft geen ongedierte.

Na de herstelwerkzaamheden ben ik driftig aan het meten geslagen. Hopelijk heb ik dat deze keer wel goed gedaan en sluiten de dakpannen straks mooier aan op de goot dan bij de grote schuur. Daarna heb ik de platen op maar gezaagd en op het dak bevestigd.

Compleet gesloopt zijn we vervolgens op de bank geploft. Het is weer even wennen.

Zondag was het geen weer om de andere kant te doen, die hebben we gisteren gedaan. 

Irene is tussendoor gaan maaien, het gras groeit als de malle. Ik zei nog zo :"It ken net", maar Irene dacht daar het hare van. Even later hebben we samen de Husky uit het moeras tussen George en ons getrokken. Irene baalde er van, ik kon er alleen maar hartelijk om lachen. En de rest ligt er weer keurig bij.

Ik had al gezien dat het dak van het schuurtje iets door zakte, ik had alleen nog niet gezien dat de wanden in het midden wat uitbolden. Daar werd ik toch een tikje zenuwachtig van en heb daarom vandaag eerst een versterkingsoperatie uitgevoerd. Ik had gehoopt de bolling er met van George geleende spanbanden uit te trekken, maar dat is niet echt gelukt. Wel heb ik twee nieuwe, zwaardere hanenbalken geplaatst zodat het geheel verstevigd is en niet verder uit kan bollen.

Daarna heb ik me gebogen over de ruiter (waar de nokpannen op komen) en een proef gedaan om te zien hoe ik uit kom met de pannen. Allemaal wat extra werk, maar dat maakt het straks allemaal een stuk makkelijker. De pannen komen overigens precies goed uit.

Irene heeft zich intussen bezig gehouden met de mierenbestrijding (het lijkt de goede kant uit te gaan) en het verwijderen van de stukjes dakbeschot is het schuurtje.

De komende dagen blijft het heerlijk weer en kunnen we op ons gemak het dak waterdicht maken. Als dat gedaan is hebben we het lastigste deel van de renovatie gehad en kunnen we weer met beide beentjes op de grond verder werken. Morgen eerst maar een met de ruiter en de folie aande slag. In de korte broek?