Dudeljo klinkt zijn lied

Een beetje een hap-snap verslag vrees ik, maar het is tenminste iets. 

Het dak van de schuur is af. Goten, waterborden en windveren komen na het potdekselen. Even dacht ik dat ik het folie verkeerd om had geplaatst, maar gelukkig maakt dat met deze dampdoorlatende folie niet uit. Al met al zijn we niet ontevreden. De nok is in ieder geval een stuk rechter dan eerst.

Het lijkt er op dat we de houtmieren verslagen hebben. D.w.z. Irene, die heeft er verreweg het meeste aan gedaan. We zien nog wel mieren, maar dat zijn gelukkig "gewone" zwarte mieren.

Francien was een dagje over en werd 's avonds via WhatsApp geattendeerd op het noorderlicht. Dat was hier ook zichtbaar. Eerst niet heel goed, maar even later, net toen de dames naar bed waren werd het mooier. Heb ik ze toch maar weer geroepen. De foto's zijn niet zo spectaculair als velen die in het nieuws en op internet te zien waren, maar zijn dan ook niet opgeleukt. Hoe dan ook, ik was er blij mee, met dat noorderlicht.

Ik heb ook nog de oerknal gefotografeerd (al gebied de eerlijkheid te zeggen dat het gewoon een broekzakfoto is).

Twee feestjes hebben we maar liefst gehad. Één bij onze voormalige buurman Robert, die tegenwoordig op een woonboot in Amsterdam Noord woont, en één ter gelegenheid van het vijftig jarig huwelijk van George en Joukje. Heerlijk weer. En gezellig!

Irene is met Jeanet een midweek naar Julianadorp geweest voor de jaarlijkse dosis strand en zee.

Ik heb de fietstocht van 't Buurthuus, die door George en Joukje uitgezet is, voorgereden. Met de route en de beschrijving was niks mis. De extra kilometers die ik gereden heb waren uitsluitend aan mij zelf te wijten. Bordje gemist en een handschoen op m'n lunchplek laten liggen (dus moest ik een stukkie terug). Het was een prachtige route en het was heerlijk om na lange tijd weer eens op de fiets te zitten. Ongetraint dus. En omdat het ook nog eens bloedheet was en er een straf windje stond, kwam ik compleet gesloopt weer in Noordwolde aan.

Het prachtige weer maakt dat alles de grond uit schiet, daar valt nauwelijks tegen op te maaien (maar iedereen doet z'n best).

Ook de dassen doen hun best... om de oprijlaan om te ploegen! En we waren net zo trots op dat stuk.

 

In één van de gaten heeft zich nu een kolonie aardhommels gevestigd.

De zonnepanelen moesten nodig schoongemaakt. Dat is gelukt.

Nu het dak klaar is, is het tijd voor het potdekselen van de houtopslag-kant van de schuur, en de om de nieuwe houtopslag te bouwen.

Eerst heb ik de beluchtingspijp van de IBA verplaatst.

Het haardhout is her en der opgeslagen. 

Het egelnest (vermoed ik, gezien de slakkenhuizen) dat onder het hout zat moest er helaas aan geloven.

De houtopslag is inmiddels afgebroken.

En de eerste lading potdeksels is voor de eerste keer gebeitst.

Zaterdag kwam Carla, de zus van Irene, met haar partner op de koffie. Ik ben ruim voor die tijd op de fiets gestapt en naar Gerrit's hutte gefietst, een vogelkijkhut op een stief kwartiertje fietsen van hier. 

Ne eerst een poosje in alle rust van het uitzicht te hebben genoten, kwamen er na enige tijd drie echte vogelaars bij. Van het competitieve soort. Ze zien veel, dat wel, maar leuk gezelschap? Nou nee. Ik vond het wel vermakelijk. Ik met m'n mini-cameraatje, zij met hun tele-toeters. En laten we eerlijk wezen, zonder hen het ik die grauwe klauwier nooit gezien, niet eens van het bestaan geweten.

Zondagmiddag kwamen Erik en Annelies langs. Dat was reuze gezellig en het was goed elkaar na lange tijd weer te zien, asperges te eten en tot ruim middernacht bij te kletsen.

Deze week staat de schuur even op het tweede plan. Begin juni komt Sander namelijk de badkamer doen en daarom zijn wij nu eerst bezig met de voorbereidingen, het kan maar gebeurd zijn en we willen er lekker rustig de tijd er voor nemen. De spullen druppelen binnen en de sloop is begonnen. Sloop? Nee, ontmanteling. 

Onder het bad blijkt een rat rondgesnuffeld te hebben. Er zit een gat in de muur waardoor hij er kon komen, maar hoe die bij dat gat kwam is vooralsnog een raadsel

En zal je altijd zien. Ben ik de hele tijd Irene aan het wijzen op de gevaren die op de loer liggen, doe ik zelf iets doms met een tegelscherf en zit ik met een gemene jaap in mijn knie. 

Gelukkig valt er mee te werken. 

En gewoon, omdat ik er zin in had, ben ik begonnen aan de tijdelijke douche in het klompenhok.

Dierennieuws.

Ik heb hier in de tuin een wielewaal gehoord, die van "Dudeljo klinkt zijn lied". Leve Birdnet! Ik zag de groene specht op de oprijlaan.

Verder is het een gekwetter van belang. Veel spreeuwen. Mezen, bonte vliegenvangers (in een nestkastje!), gekraagde roodstaart, puttertjes, kraaien, vinken, kwikstaartjes, zwaluwen en zelfs mussen. 

Sommige vogels zien we niet, die zijn door Krokus opgepeuzeld. 

Voorts zat er een witte tijger (een soort mot) in de gang en een smaragdlibel bij de tuindeur.

Ik voorspel veel kruisspinnen dit najaar...

Met de wildcamers nog geen succes dit jaar. Een paar spreeuwen en de katten van de buren. Al heeft die ene rooie wel een muis in z'n bek, dus toch een soort succesje. Die kleine rooie is helaas niet meer. Tja, af en toe rijdt er een auto over de Schapendrift...

Eindelijk zijn er weer paarden en koeien in de wei!!!

En ten slotte nog wat plaatjes.