03 augustus 2023

Mannen in oranje pakken

Ik was in mijn vorige post nog vergeten te vertellen dat er weer een ree langs kwam lopen. Het weer was slecht en de ree zo ver weg dat ik niet heb kunnen zien of het beest één of twee stangen had en dus of het dezelfde ree was als vorige keer.

Maandagochtend hebben we kalm aan gedaan. Het was slecht weer, dus een buitenactiviteit was geen optie. 


Vanwege het slechte weer (al waag ik dat te betwijfelen) belandde er weer eens een auto in de sloot naar de Oldeberkoperweg. Wij konden de bergingsactiviteiten vanuit huis volgen. Gelukkig waren er geen gewonden of zo en kon de auto, toen die eenmaal uit de sloot getakeld was zelf wegrijden.



Omdat dinsdag de waterleiding dan eindelijk omgelegd zou worden was ik benieuwd of de watermeterput niet onder water zou staan. Dat was niet het geval, wel bleek er een mierennest onderde vloerdelen te liggen.

's Middags hebben we de stoute schoenen (en Francien Irene's laarzen) aangetrokken en zijn we naar Open Stal, de jaarlijkse kunstmanifestatie, in Oldeberkoop geweest. Wonder boven wonder hebben we het droog gehouden. Zoals ieder jaar was de kwaliteit van de getoonde werken nog al wisselend, maar al met al was het wel weer de moeite waard.





Weer thuis konden we zowaar buiten borrelen.

Toen Irene 's avonds was sporten hebben Francien en ik weer genoten van het vreemde fenomeen dat er gedurende korte tijd plotseling een invasie was van allerhande vogels.








Dinsdag was ik noodgedwongen om 07.00 uit de veren om de mannen van Verkley te verwelkomen. Met z'n drieën zijn ze de hele ochtend bezig geweest. Eerst kuilen graven, toen met de "raket" horizontaal van de ene kuil neer de ander een gat voor de waterleiding "schieten", vervolgens de waterleiding en nieuwe watermeter aanleggen en toen de boel weer dicht maken. 








Het waren aardige gasten. Ze hadden er slecht weer bij en konden de bestrating daarom niet heel netjes weer in orde maken, te zompig.


's Middags zijn we nog maar even een wandelingetje gaan maken over de Meenthe. De hei staat al een beetje in bloei en overal schieten de paddestoelen uit de grond. 













We zijn ook even langs de camping gelopen om die aan Francien te laten zien en Henk en Leonie even gedag te zeggen. Voor we het wisten zaten we aan de soep met brood, heel gezellig en lekker. 



's Avonds zijn Irene, Francien en Joukje naar Spanga, naar de opera geweest, ze hebben genoten.




Woensdagochtend is Francien in de stromende regen naar Steenwijk gefietst en heeft daar de trein naar huis gepakt. Stoer. Ik had haar met alle liefde gebracht, maar ze wilde graag fietsen. We hebben alle drie genoten van de korte "vakantie".



Francien was nog maar nauwelijks op weg of we hadden lekkage bij de kachel. We waren juist zo blij dat dat gefixt leek, maar niet dus. Ik ben op de ladder geklommen en heb geconstateerd dat de vuurvaste kit die ik gebruikt had bros was en hier en daar afbrokkelde.






Omdat de kachel door de eerdere lekkages was gaan roesten wilde ik die meteen maar weghalen om te spuiten, alleen kreeg ik de kachelpijp niet ontmanteld. 


Goede raad was duur en mijn humeur was inmiddels dermate slecht dat ik Gerard gevraagd heb om een handje te komen helpen. Met andere kit heb ik eerst de schoorsteen weer onder handen genomen en daarna zijn we met kachelpijp aan de gang gegaan.




Uiteindelijk leek de enige oplossing de flens waar de pijp aan vast zat er uit te halen, alleen waren de bouten dol gedraaid. 


Met de slijpschijf heeft Gerard de bouten doorgeslepen. Toen was het zo gepiept en hebben we dat gevierd met een drankje in de tuin.





Toen ik 's avonds de pijp in de overkapping legde viel mijn oog op een schroefje... Had ik die maar eerder gezien, want als ik die er uit had gedraaid had ik de kachelpijp er zo af kunnen halen! Nou ja, we hebben in ieder geval gezellig geklust en de pijp is er af.


Vanmorgen vond ik een aangevreten peer op de oprijlaan, zo beleef ik altijd wat.


Irene en ik hebben de kachel naar de schuur gebracht en heb ik een begin gemaakt met schuren. Mijn in Makkinga op de kop getikte staalborstel heeft meteen zijn diensten bewezen.




Verder heb ik het binnenwerk gerepareerd. De vuurvaste vermiculiet platen waren gebarsten en gebroken en dit was natuurlijk het moment om dat aan te pakken.


Irene gaat ergens de komende dagen het wandje achter de kachel schilderen, ik ga de kachel spuiten en dan zou het er weer als nieuw uit moeten zien.


Dat was het weer voor nu. Nu nog lekker weer, beter voor de was en voor de jonge zwakuwen lijkt het me ook aangenamer om de eerste vliegpogingen bij lekker weer te ondernemen.



Nou vooruit, bij wijze van toegift nog een trilspin en oranje druppelzwammetjes.