Bekhofschans

Gistermiddag even naar Erik gereden om een plan te maken. Woensdag komt hij metselen. We gaan weer aan de gang! Yes!

Vanmorgen waren we bijtijds uit de veren omdat we om 09.15 op de Zandhuizerweg moesten zijn voor een wandeling naar de Bekhofschans. 

Op een fraai verbouwde boerderij werden we ontvangen met koffie en werd het gezelschap van zo'n 20 mensen een film voorgeschoteld over de Friese waterlinie en een praatje van onze "reisleider" Kars Berkenbosch. Vervolgens liepen we door de weilanden die vol stonden met pinksterbloemen richting de Bekhofschans, onderweg regelmatig stoppend voor een uitleg van Kars over het landschap en historische wetenswaardigheden. 

Zo kwamen pingo's ter sprake, maar bijvoorbeeld ook een miltvuurbosje waar we langs kwamen. In zo'n door een sloot omgeven bosje werden vroeger koeien, besmet met miltvuur, in quarantaine gezet dan wel begraven, om zo verdere besmetting te voorkomen. 

Uiteindelijk arriveerden we bij de Bekhofschans. Deze was onderdeel van de Friese waterlinie, een reeks van schansen aan de rivieren de Kuunder (Tjonger) en de Lende (Linde) gedurende de Tachtigjarige Oorlog. Het was een kleine schans aan de Lende (22,5x22,5 meter) waar 15 soldaten met musketten en één kanon het in 1673 moesten opnemen tegen de troepen van "Bommen Berend"(Christoph Bernhard von Galen, bisschop van Münster). Met het kanon werd één schot gelost om het achterland te waarschuwen. Vervolgens werd het kanon "gespijkerd" (onklaar gemaakt) en in de Lende geflikkerd. Tot zo ver de slag bij Bekhofschans.

We zijn over de weg teruggelopen naar ons startpunt. Daar hebben we van Kars zijn historische roman "Bij De Bek Af" gekocht en zijn toen weer naar huis gefietst.

Vanmiddag heeft Irene nog in de tuin gewerkt, ik heb geprobeerd de brom uit mijn elektrische gitaar te krijgen. Dat is deels gelukt.

Verder niks te melden.

Radijs

Helemaal vergeten te vertellen. Op weg naar Oosterstreek voor het klootschieten spotte Irene een haas. Die zien we tot nu toe weinig dit jaar.

Gisteren voelde ik bij het opstaan mijn rug, klootschieten blijkt toch meer sport dan je zou denken. 

Irene is gisteren eerst wezen sporten en 's middgs heeft ze gefietst met Joukje. Aan de foto's te zien was het weer dolle pret. 

Verder heeft ze onkruid verwijderd, is ze begonnen met, waar nodig, de ren in de Tenco te zetten en heeft ze de eerste radijs geoogst. Toch een mijlpaal.

Ik heb het laatste stukje sponning schoongebikt, gras getrimd en wat stronkjes bij het hek van de oprijlaan verwijderd. 

Die stronkjes waren elke avond een ergernis als ik de WC op ging hangen, omdat die, zeker wanneer het gras wat hoger was, steeds tot (bijna) struikelprtijen leidden.

Verder heb ik een proefje gemaakt voor de bijzetplankjes voor op de bank. Pure lamlendigheid doet mij vaak mijn kopje of glas op de bank neerzetten, met als gevolg dat ik al diverse keren met spray, vaatdoekjes en dweilen in de weer ben geweest. Het lijkt te werken en dus ga ik twee "echte" maken.

Vandaag is Irene naar de markt geweest. Op zich niet echt vermeldenswaardig, behalve dat ze de handschoenen weer voor de dag had gehaald.

Weer thuis is ze serieus met de Tenco aan de gang gegaan. 

Ik heb een beetje nagedacht over de schuur (straks naar Erik) en mijn bijzetplankjes Ik ben tot nu toe een beetje lui vandaag, laat ik maar eens wat gaan doen.

90

 Hé pap, weet je nog?

Van harte gefeliciteerd!

Klootschieten

Geen fraaie zonsondergang gisteravond. Jammer, maar het kan niet alle dagen feest zijn.

Vanmorgen heeft Irene de strijd met de brandnetels weer aangebonden en heb ik nog een stukje cement gebikt, dat schiet lekker op.

Irene had van Joukje gehoord dat er vandaag op Oosterstreek klootschieten was en daar wilde ze graag kijken en zo mogelijk meedoen. Toen we bij het buurthuis op Oosterstreek arriveerden bleek dat je je van te voren had moeten opgeven. Maar hé, dit is Weststellingwerf en dus werden wij toegevoegd aan de laatste groep deelnemers. Het was een groep buren van acht. John (ex-marinier) en Jeanet (ex-marine), Tess met twee tienerdochters, José met man en Chris. We werden hartelijk opgenomen in de groep die in tweeën gedeeld werd om zo twee teams te vormen. En toen gingen we dus klootschieten. Het gaat er om dat je met je team een parcours aflegd in zo weinig mogelijk worpen. Er wordt geworpen met een met lood verzwaarde houten bal, de kloot (voor de geïnteresseerden hier kun je er meer over te weten komen).

Gelukkig stond de gezelligheid voorop want heel erg consistent goed gooien zat er niet in. 

Bolle wegen, zandwegen, bochten, sloten, het gevaar voor een mislukte worp lag overal op de loer, maar dat is natuurlijk de charme en vaak reden tot hilariteit. 

Er was een hark mee om zo nodig de kloot uit het water te vissen (degene die daarna aan de beurt was riep dan dat hij/zij een droogkloot wilde). Toen er een kloot in de sloot onvindbaar was, bracht de man met de metaaldetector, die wij eerder in een veld bezig hadden gezien en ons nu met de auto passeerde, uitkomst.

Het parcours was vier kilometer lang en we hebben een beregezellige middag gehad. Onderweg kregen we zelfs nog limonade en cake.

Het team waarin Irene zat heeft van "mijn" team gewonnen en is over all derde geworden. Weer terug in het buurthuis, waar we George en Joukje nog tegenkwamen en dat stampvol zat, hebben we nog wat gedronken en zijn toen weer naar Noordwolde gefietst. Onderweg zagen we nog een scholekster in een wei, de eerste hier.

Dat was koningsdag.

Verwarrende tijden

Vanmorgen werden we gewekt door het lawaai van...? Geen idee. Tot Irene uit het raam keek en een kooiaap de oprijlaan af zag rijden. De bakstenen en het cement bleken afgeleverd, 3 mei valt kennelijk vroeg dit jaar. 

Als je de nieuwe stenen naast het restant oude stenen ziet lijkt het kleurverschil groot.

Maar als je de zichtzijde  van de stenen naast elkaar ziet is er nauwelijks verschil. 

Maakt ook niet uit, de nieuwe borstwering wordt toch van de nieuwe stenen gemaakt.

Drie mei mag dan vroeg vallen dit jaar, dat het eind april sneeuwt is weer aan de late kant. Het zijn verwarrende tijden.

Nu de bouw binnenkort weer start, vrijdag ga ik naar Erik om en plan te maken, dacht ik dat het een goed idee was om te zien of ik het hout in de carport niet wat efficiënter op kon ruimen. 

Na wat heen en weer gesleep besloot ik dat dit niet het geval was en ben ik met de grastrimmer in de weer gegaan. Ik was blij dat de accu na enige tijd leeg was want ik voelde de onderarmen behoorlijk. Weer even wennen zullen we maar zeggen. 

Voorts heb ik nog wat cementresten uit de sponning van de fundering gehakt, proberen of dat een beetje gaat. Dat gaat gelukkig een stuk makkelijker dan gevreesd.

En omdat ik toch in de buurt was heb ik nog even in de fruittuin gekeken hoe het met de planten daar gaat. Goed! De bessenstruiken gaan als de malle, de peer loopt definitief uit en mijn kleine eik gaat ook goed.

Irene heeft vandaag aan "de andere kant" gewerkt, waar ze o.a. het ondergaas aan het bovengaas heeft gevlochten. Netjes gewerkt want je ziet er niks van.

Behalve de kooiaap heeft de WC eindelijk weer eens een dier vastgelegd. Krokus.

Gezien de avondzon zouden we straks zo maar weer een prachtige zonsondergang kunnen krijgen...

Toegift

Omdat het wat karig was vandaag, bij deze een toegift.