Mantelbuis

Maandagavond heb ik me, zoals aangekondigd, geschoren. Eerst de sik. Nou..., sik? Overdrijven is ook een vak.

Alleen een snor was helemáál niks en dus is die er ook afgegaan. Nu ben ik weer helemaal mezelf en dat bevalt prima.

Dinsdag heb ik de hele dag in de schuur aan de stroom gewerkt, licht en stopcontacten. Het vordert wel, maar het schiet niet op. 

Nou was ik al blij dat ik überhaupt iets kon doen, want bij het opstaan kon ik nauwelijks bewegen vanwege een opspelende rug. Wonder boven wonder gaat het, ondanks het hierna beschreven best wel zware werk, al weer stukken beter.

Irene heeft de coniferenhaag verder geschoren en het geultje voor de mantelbuis naast het huis gegraven.

En ook Irene kwam salamanders tegen.

's Avonds zag Irene dat de boswal prachtig rood kleurde. Helaas was het van korte duur, want toen ik er enkele seconden later een foto van wilde nemen was het spektakel al weer voorbij.

Gelukkig was er aan de andere kant van het huis nog wel een fraaie zonsondergang te zien. 

Vandaag zou het 13 °C worden. Misschien was het dat ook wel, maar in de zon leek het wel 20 °C. Geïnspireerd door dit mooie weer zijn we met de mantelbuis aan de gang gegaan. Eerst hebben we nog wat geraven en hem provisorisch neergelegd om te checken dat hij lang genoeg was. 

De buis was uiteraard lang genoeg. Jammer was wel dat de trekdraad brak. Dit is de draad die ze er in doen om een kabel mee door de buis te trekken, want een 50 meter zware grondkabel duw je er niet zomaar even doorheen. Met de stofzuiger (die truc heb ik van George geleerd toen we met een nieuw mantelbuisje voor het schrikdraad bezig waren) hebben we geprobeerd de trekdraad weer terug te halen maar dat lukte niet, de draad was te stug. Dus heb ik m'n haspel vliegertouw gepakt en geprobeerd dat door de mantelbuis te zuigen . Ook nu leek dat goed te werken. De draad werd naar binnen gezogen, alleen kwam ie er aan de andere kant niet uit. Nadat we de originele trekdraad er uit trokken bleek waarom. Het vliegertouw was aan de trekdraad blijven hangen of zo en had zich daar opgehoopt.

Nadat we de kluwen ontward hadden heb ik een houten balletje (wie wat bewaard...) aan het vliegertouw geknoopt en vervolgens hebben we het nog een keer geprobeerd. Het balletje speerde nu als de malle door de buis en binnen no time hadden we resultaat. 

Met het vliegertouw hebben we de trekdraad weer door de buis getrokken en daar de grondkabel aan gemaakt. Bij een eerste stukje trekken brak de trekdraad al weer. Gelukkig had ik nog een rol van 3 kilometer kunststof draad liggen en hiermee ging het wel. 

Nadat we de kabel door de buis gevoerd hadden (één trekken, de ander duwen), hebben we de mantelbuis weer in de geul gelegd. Al doende ontdekten we dat de regenpijpen niet op de afwateringsbuizen aangesloten zijn, een oude afvoer waarvan we niet weten waarvan hij is en waar die naar toe gaat en dat de witte kabel die langs het huis loopt (maar geen functie meer heeft) bij de slaapkamer naar binnen gaat (dit zou best wel eens de bron van de vochtproblemen aldaar kunnen zijn). 

Maar de mantelbuis lag er in en dat was goed nieuws. 

Ik ben het dak op gegaan om een doorvoergat te boren, heb de kabel daar doorheen gefrommeld en kon hem toen door de stookruimte laten lopen en zo de meterkast in prikken. 

De kabel voerde langs de plek waar de buis van de afzuigkap het dak door gaat. Geen wonder dat we wel een muizen hebben...

We hebben de afzuigkapbuis wat netter in het gat gezet en nu moet dat van binnenuit nog dichtgemaakt om de muizen buiten te houden. Dat is een klusje van niks, moet alleen nog gebeuren.

Uitermate tevreden met de resultaten van vandaag, en Irene ook vanwege het eerste pompoenzaadje dat uitgekomen is, hebben we in de namiddagzon genoten van  een welverdiende borrel. Lekker samen gewerkt vandaag. Dat gebeurt niet zo vaak. Meestal zijn we met onze eigen klussen bezig.

Tijdens het eten zagen we Krokus in de koeienwei. Ze was overduidelijk aan het jagen. Stilzitten..., wachten..., en plotseling hop, stortte ze zich met een koddig sprongetje op haar prooi. Een muis. Na de bekende rituelen, twee keer via het kattenluik naar binnen en door Irene door de achterdeur weer naar buiten gebonjourd, heeft ze zich likkebaardend zitten verheugen op dit lekkere hapje en uiteindelijk de muis opgepeuzeld.

Het is al bijna weer volle maan...

Stroom

Vrijdag hebben we rustig aan gedaan. Jan Peter en ik zijn even naar Wolvega geweest, o.a. om voegmortel te halen. 

En laten ze bij de bouwmaterialenhandel nou net een leuke werkplaatsstofzuiger in de aanbieding hebben...

Die kon ik natuurlijk niet laten staan. Hopelijk laat ik hem in de schuur ook staan en laat ik hem niet, zoals de vorige, ergens van af lazeren. Het lijkt een prima ding en met het verloopstuk sluit ik hem op bijna alle machines moeiteloos aan, zo hebben we ontdekt.

Weer thuis zijn we nog een beetje met de stroom bezig geweest, maar dat was het wel zo'n beetje. 

Irene had etentje ter ere van de laatste keer schildercursus en daarna moest ze direct door naar 't Buurthuus voor de film. Jan Peter en ik zijn daar ook heen geweest. "De Acht Bergen", een supertrage, prachtige film.

Zaterdag wilden Jan Peter en ik de goten monteren. Het was heerlijk weer, perfect gotenweer. Die goten monteren bleek alleen nog niet zo eenvoudig, de goot komt óf te laag, óf te ver van de schuur. 

Uiteindelijk hebben we geconcludeerd dat Erik zijn licht er maar eens over moet laten schijnen en zijn wij verder gegaan met de stroom. Het was vooral nog veel denkwerk. Wat op welke groep en hoe laat je welke kabels lopen? Dat was dus prettig om even met z'n tweeën door te nemen en het gevolg was dat mijn oorspronkelijke plan op diverse punten is aangepast. 

Tussendoor is Jan Peter ook nog bij Willie geweest voor een knipbeurt en hebben we lekker in de zon geluncht. Krokus maakte, nieuwsgierig als ze is, het vastleggen daarvan er niet makkelijker op.

Irene wilde de coniferenhaag scheren, alleen het scheerapparaat wilde niet. Gelukkig kregen ze hem in de Kluswijs snel aan de praat. Ondanks dat wij keurig gesprayed hadden, was het mes in de winter vastgekoekt. Hoe dan ook, Irene kon aan de gang.

Zondag hebben we verder gewerkt aan de stroom, het begint vorm te krijgen. Uiteraard hebben we tussendoor de Formule 1 race gekeken. 

Irene heeft verder gewerkt aan de coniferenhaag. Ze zag dat het gras droog was, en dus haar kans schoon, en is gaan maaien.

Na het eten is Jan Peter weer richting Hoofddorp vertrokken. Ogenschijnlijk is er niet veel uit onze handen gekomen, maar dat valt 1: best mee en 2: qua denkwerk zijn we zeer productief geweest, dat is voor mij belangrijker. Het montagewerk kan ik zelf doen.

Toen ik vanmorgen de vuilnisbak aan de weg ging zetten en de krant ging halen, bleek de IBA man met zijn auto vast te zitten in het weitje voor het huis van Willie en Bertinus. Met behulp van een trekker hebben ze hem er snel weer uit weten te krijgen.

Teruglopend zag ik dat de koeien weer in de wei liepen. 

Thuisgekomen bleek ik de krant vergeten...

Irene en ik hebben vanmorgen eerst hout gezaagd voor de gaasrekken die de groentebakken moeten beschermen tegen vogels en katten. Irene is die vervolgens gaan beitsen.

Ik ben weer aan het graven geslagen, eerst een stuk voor de fietsenschuur. Bij het verwijderen van de tegels ontdekte ik een tijgerslak, de tweede sinds we hier wonen.

Ik heb ook nog een stukje langs de gevel van het huis uitgegraven om de situatie daar in ogenschouw te nemen. De regenwaterafvoer blijkt daar te lopen. Gelukkig kan de mantelbuis voor de stroom daar net bovenop. Beetje grind er over, prima. 

Vervolgens heb ik nog wat aan de stroom gewerkt. Dat van die kleine kabeldoosjes was een goed idee, alleen is het een ontzettend gepiel. Nou ja, ik zal er wel steeds handiger in worden.

De zwaluwen zijn in de geitenschuur weer een nest aan het bouwen. Ze vliegen regelmatig naar binnen, maar maken geen haast, al en toe pauzeren ze in de grote Es.

Het nieuwe nestkastje bij de krentenboom lijkt bewoond door pimpelmezen...

Zo, dan ga ik mij nu maar eens scheren, zo'n sik is alleen maar gedoe.