Herfst?

Het is binnenblijfweer. Storm, regen, koud, het lijkt wel herfst. 

Irene heeft nog wel een ommetje gemaakt. Niet in het bos, dat was te link i.v.m vallende takken. Er was op de oprijlaan ook weer een grote tak afgebroken en die heeft ze uit de koeienwei gesleept. Die zullen we binnenkort eens kennis laten maken met de zaagbok. De regen kwam zojuist ongeveer horizontaal voor het raam langs en in de Kluswijs werd bezorgd geïnformeerd of we het wel aankonden met die storm. Wij wel, we zijn geen watjes. Bovendien, het dak lekt niet, het is binnen lekker warm, ons kan niks gebeuren. Maar toch aardig, die bezorgdheid. We waren even in het dorp om kalk te halen voor het gras en toen hebben we meteen maar tuinhandschoenen meegenomen en boodschappen gedaan. 

Irene zit nu weer achter de computer te studeren op het stembureau-gebeuren, dinsdag zit ze namelijk op het stembureau in het 't Buurthuus. Kijk, dat is inburgeren. Ik zit ondertussen rustig op de bank met een paar gekneusde ribben. Dat is mijn straf voor veilig werken. Tijdens het snoeien van de klimop, hoog in de Prunus, besloot ik dat het veiliger was om mij met één hand aan een tak vast te houden, de takkenschaar aan de ene kant tegen mijn ribbenkast te zetten en met mijn andere hand de schaar dicht te trekken. Dat ging prima. Alleen bleek de volgende dag dat mijn ribbenkast daar niet tegen bestand is. Nu moet ik dus een beetje voorzichtig aan doen en is, lachen, niezen, hoesten en slapen een pijnlijke aangelegenheid. Naar buiten kijken lukt gelukkig wel. En omdat de vogels niet zitten met een beetje wind, kijk ik hoe ze de pindakaaspot leegeten. 

Geen betere schuilplaats voor de regen dan een bijna lege pindakaaspot lijkt me, maar zo werkt het kennelijk niet. Het is even vlug een hapje en hup, de vogel is weer gevlogen. 

Tijd voor de volgende. 

Voor de goede orde, die laatste was een Roodborst.

Één pimpelmees moest niks van de pindakaas weten. Die bleef eindeloos op zijn takje in de wind heen en weer zwiepen. Zeker een half uur heeft ie daar gezeten... 

Die houdt zeker niet van pindakaas. Of zou het vliegangst geweest zijn? Zit er een keer een pimpelmees stil, valt die nog niet goed te fotograferen omdat ie als de malle heen en weer zwiept. Toen er een soortgenoot bij hem in de buurt kwam zitten was ie snel vertrokken.

Lasse staat ook als een huis, gelukkig maar. 

De foto deed mij denken aan een andere foto, die van een rendier in de sneeuw in Kilpisjärvi, tijdens mijn fietstocht met Pelle door Lapland. 

Zojuist krijgen we bericht van Mia, onze buurvrouw aan de Landleeuw, dat er nokpannen afgewaaid zijn. 

Dat wordt maandag dus naar Hoofddorp rijden...

Voortschrijdend inzicht

Het schijnt niet goed te zijn wat we doen met de Prunus. Als die zo vol zit met klimop, wat overigens niet direkt schadelijk is voor de boom, moet de klimop onderaan doorgeknipt en verder even niets. De klimop sterft vanzelf langzaam af en de boom krijgt zo de gelegenheid om rustig te wennen aan de grotere hoeveelheid licht. Aan de ene kant fijn, het is namelijk beslist geen leuke klus. Aan de andere kant mis ik nu het o zo bevredigende moment dat je het laatste takje verwijdert en constateert dat de kloteklus geklaard is. Wat rest is een half leeggehaalde Japanse sierkers, niet erg mooi en al helemaal niet sierlijk, en een berg snoeiafval die nu gelukkig niet groter wordt. 

De duiven zullen niet klagen. Gezien de vele nesten die ik tegen kwam hebben die een voorkeur voor een door klimop overwoekerde boom. 

Gelukkig staat er in de tuin een ander lid van de rozenfamilie, een appelboom. Keurig gesnoeid, vrij van klimop en in de knop. In de zitkamer staan de takken zelfs al in bloei.

Tijd voor andere klussen dus. Zoals kalk strooien op het gras. Jammer dat de kalk uitverkocht bleek bij de Kluswijs. Irene zag wel haar kans schoon om eindelijk de outdoor laarzen te kopen waar ze al weken op zat te azen. 

En omdat ze toch bezig was heeft ze ook maar een bijpassend jasje gekocht. 

Hoe "Buitenleven" wil je het hebben? Nu nog een hond en dan is het plaatje compleet (gaan we niet doen).

Prunus

We hebben een missie. De klimop uit de Prunus verwijderen voor die gaat bloeien. Dit is ongeveer het streven (maar dan zonder die klimop dus):

Dit is de situatie toen Irene net begonnen was  met snoeien:

Ze was al een behoorlijk stuk opgeschoten en stond op een gegeven moment zowaar op de ladder driftig te snoeien (géén foto, faalhaas die ik ben). Aangezien dat van die ladder niet haar hobby is, besloot ik ook mijn steentje bij te dragen. 

Ik ben nu twee sessies verder en het begint ergens op te lijken. Volgens mij zijn we over de helft.Typisch zo'n excercitie waar ik 's nachts wakker van lig, bang om uit de boom te flikkeren, maar als ik eenmaal aan de gang ben veel hoger ga dan gedacht. Dan is het niet de hoogte die telt, maar de veiligheid. Zolang die gewaarborgd is knip, zaag en ruk ik rustig door en zie ik de Schapendrift en omstreken weer eens vanuit een ander perspectief.

Weerbarstig spul trouwens, die klimop met z'n verstrengelde takken. Zoals altijd hebben de engelsen er een mooi woord voor, intertwined, maar dit ter zijde. Of we de komende dagen nog veel vorderingen maken valt te bezien. Want om nou in de storm die boom in te gaan lijkt geen goed plan. En een uurtje is trouwens meer dan zat. Niet zozeer vanwege de fysiek, dat gaat wel. Het is de concentratie die het inspannend maakt. Zal wel met de leeftijd te maken hebben, doe je toch voorzichtiger. Hoe dan ook, er is steeds meer Prunus zichtbaar.

Verder is het een beetje rondtrutten, huinhouden doen en... vogels kijken, altijd vogels kijken. Wat er ook voorbij komt, het trekt altijd de aandacht. En dan moet ik toch vaak even de camera erbij pakken. Door het raam fotograferen, niet ideaal, maar alla. De specht blijft leuk, al komt die nu zo regelmatig (pindakaas!) dat ik vandaag enthousiaster werd van de zanglijster. Komende dagen toch ook maar eens proberen een merel, vink, koolmees en pimpelmees voor de lens te krijgen, want die komen er een beetje bekaaid af. 

 

 

 

Iemand nog behoefte aan een Hedera-stekje?