Ladies and gentlemen,...

 ...we got him! Of beter gezegd "we got them". Maar daarover later meer.

Gisteren had ik het pas ècht helemaal gehad. Het was inmiddels vier weken geleden dat de ellende begon. En i.p.v. dat de stijgende lijn zich voortzette, ging mijn rug weer steeds meer pijn doen. Ik begon echt een beetje wanhopig te worden. Irene ging 's middags met Linda naar Open Stal, ik hing als vanouds weer op de bank chagrijnig te zijn, fotografeerde een fraai veertje, keek hoe Krokus een muis verorberde en ging even bij de ponies langs. 

Toen vemande ik mij en ben ik een een stukje gaan fietsen. Maar liefst 6,31 km, toch beter dan niets. Bewegen moet!

's Avonds hebben we bieten uit eigen groentebak gegeten. 

Voor het naar bed gaan heb ik maar weer pillen gegeten, ik moest wat.

Die pillen deden hun werk, want de pijn nam af en ik heb best goed geslapen. Ik ben waarschijnlijk toch te vroeg gestopt met de pillen en dus neem ik nu weer braaf drie keer daags mijn portie.

Vanmorgen appte George dat er weer activiteit bij de voederbak geweest was.

Ik heb extreem rustig aan gedaan vanmorgen, ik wilde even geen enkel risico nemen en aanzien of de rug zich gedeisd hield. Irene heeft vandaag boodschappen gedaan, een beetje Tenco op het klompenhok gesmeerd en onkruid uit de paardenwei verwijderd. En de zaterdagsudoku opgelost. Ik heb ook een poging gewaagd... 

's Middags zijn we naar Stocks, de plaatselijke kledingwinkel, gefietst waar ik een spijkerbroek en twee shirts gekocht heb. Dat was hard nodig. Met een omweg zijn we terug naar huis gefietst.

Krokus kwam weer eens met een muis aanzetten. Het goede nieuws is dat ze door het kattenluik naar binnen kwam, maar meteen weer door de tuindeur naar buiten ging. Daar heeft ze het beestje soldaat gemaakt.

Ik ben aan het eind van de middag naar George en Joukje gefietst om de WC uit te lezen. En niet tevergeefs! Omdat George gistermorgen geen brokjes naast de voederbak vond, dachten we dat er geen nachtelijk bezoek was geweest. Maar dat was wel degelijk het geval. En eindelijk hadden we de snoodaard te pakken, een kat. 

Maar dat bleek niet het hele verhaal. Vannacht zijn er, behalve de kat van gisternacht, ook nog een andere kat en een egel op bezoek geweest. En omdat we er moeite genoeg voor gedaan hebben, hierbij het volledige beeldverslag.

Blijft het raadsel waarom de WC eerder niets geregistreerd heeft. Maar alla, het raadsel is opgelost, daar kan een kruis over.

Irene is vanavond nog even bramen wezen plukken.

Ik ben zo allejezus blij dat ik me weer een stuk beter voel, hopelijk heb ik de opwaartse pijn lijn weer te pakken.

De aanhouder wint (nog niet)

Dinsdagavond ben ik de WC bij George en Joukje uit gaan lezen. En weer stond er niets op. Even dacht ik beet te hebben toen er iets harigs van links het beeld in schoof, maar dat bleek de bezem te zijn waar George mee bezig was. Wij begrijpen er niets van. Iets haalt de brokjes uit de voederbak en toch staat er niets op de WC. Het positieve was dat we gezellig buiten wat hebben gedronken, dus mijn fietstochtje was niet voor niets geweest. Ik heb de WC mee naar huis genomen en op Krokus haar kattenluik gericht om te zien of dat iets op zou leveren. Dat deed het. 

Vier keer is Krokus er 's nachts op uit geweest. Gisteren heb ik de WC weer weggebracht. De aanhouder wint en wij zijn op een missie! Verder is er gisteren niet zo veel gebeurd. Irene was lekker met haar moeder naar het strand, ik zat thuis een beetje te chagrijnen omdat ik niks kan.

D.w.z., wat ik kan wil ik niet en wat ik wil kan ik niet. En dan word ik ook nog eens de hele tijd uitgelachen door een groene specht die zich niet laat zien. Nog maar te zwijgen van de tjiftjaf die zich de godgandse dag laat horen. En niet dat die dan "tjif tjaf" roept, zoals het hoort. Nee hoor, verder dan een armzalig "fwiet" komt ie niet, laat staan dat ik hem te zien krijg. 

Het gemaaide gras bij George is tot balen "kuil" verwerkt. 

Vandaag hebben ze de wei met schrikdraad opnieuw ingedeeld. Pastel en Max grazen nu naast ons huis. 

Normaal gesproken zou ik daar met m'n neus bovenop gestaan hebben, vandaag niet. Ik werd vannacht wakker met een zere heup en dat was niet goed voor mijn humeur. Doe ik voorzichtig weer eens een paar oefeningetjes, krijg ik meteen de deksel op  mijn neus. Dus was ik niet erg in mijn hum vanmorgen. Zelfs de groene specht die op het gazon zat toen ik de deur opende kon daar geen verandering in brengen, dan had die lekker rustig moeten blijven zitten totdat ik hem gefotografeerd had.

Henk en Leonie zijn na twee weken weer campingbeheerders af en kwamen even gedag zeggen, dat was dan wel weer leuk.

En omdat de hele dag bij de pakken neerzitten ook geen optie is, al was het alleen al omdat ik niet weet welke pakken, zijn we vanmiddag even naar Gerard en Patricia gewandeld. Het droeve nieuws daar was dat hond Lola ongeneeslijk ziek is. Beetje jong met z'n 3,5 jaar. Maar goed dat we er even heen gelopen zijn, zeker voor m'n rug. 

Irene heeft vanmiddag de twee tuinstoelen opgehaald die ze bij "De Veurdele" had zien staan. Eigenlijk had ze er drie gezien, maar die ene was niet 100%. Die andere ook niet trouwens, die heb ik even onder handen moeten nemen. De zitting was aan een kant een beetje los. Eenieder die zich afvraagt waarom ik oude tentharingen niet weggooi... Nou, hierom.

Zo, dat was genoeg gezeur voor vandaag. Ga ik nu maar eens van een heerlijk kopje koffie in de tuin van ons sfeervolle woudboerderijtje genieten.

Geduld hebben

Eergisteren regende het in meer of mindere mate de hele dag, heerlijk. Irene ontdekte dat er een schrikdraadpaaltje in de paardenwei omver lag en dus ben ik die eerst overeind gaan zetten. Had ik tenminste wat nuttigs te doen.

Ik schoot direkt in de stress omdat ik het bonte paard niet meer zag, maar die bleek aan het eind van de wei naar de koeien te staan kijken, dus die viel weg tegen de gevlekte achtergrond. Kennelijk ben ik interessanter dan een koe, want toen ik door de wei liep kwam ze meteen nieuwsgierig poolshoogte nemen.

Er was weer aan Diesels voederbak gerommeld en dus toog ik naar het plaats delict om te zien of de WC dit keer wel iets opgepikt had. Niet dus. Héél vreemd, hij staat goed gericht en na een testje weten we ook zeker dat de infrarood sensor werkt. 

We geven de moed niet op, eens zullen we de onverlaat betrappen. 

Toen ik weer thuis kwam was Jeanet net vertrokken. Ze was met Irene naar Open Stal in Oldeberkoop, maar dat bleek pas om 13.00 open te gaan. 

Het was echt een regenachtige luierzondag en dat hebben we dus ook gedaan. Met alle sport op TV hoefde ik mij niet te vervelen. Aan het eind van de middag kwamen Henk Roel en Emma, Pastel en Rotans Max ophalen. 

Die verhuizen eerst even naar een stukje grond bij George zijn stal en komen over een paar dagen, als George het gemaaide gras binnengehaald heeft, in de paardenwei te staan. Onze rol is dan niet helemaal uitgespeeld want wij blijven voor de dagelijkse toevoer van water en biks zorgen.

Gisteren was het weer warm en zonnig. Die regen was lekker, maar er zal nog veel meer moeten vallen om het verdorde gras weer een beetje tot leven te wekken.

De koeien zijn weer terug in het weiland naast de Hellingstraat en dus is het 's morgens en 's middags weer koeienpolonaise. Normaal gaat dat gezapig, nu was het een gehuppel en gedraaf van belang.

George heeft van het prima weer gebruik gemaakt om een deel van de paardenwei te maaien.

Irene is voor een paar dagen naar Hoofddorp. De leesclub is de aanleiding, maar ze maakt natuurlijk van de gelegenheid gebruik om er wat bezoekjes aan vast te plakken.

Ik heb een beetje met mijn ziel onder mijn arm rondgelopen. Dat rondlopen gaat best aardig, alleen mag ik verder niks. Ja, kippen voeren, helaas is dat ook geen dagvullende bezigheid. Ik moest wel boodschappen doen, dat was tenminste nog een nuttige activiteit, jammer dat ik er niet bij stil gestaan had dat die ook gesjouwd moesten worden. Gelukkig is het goed gegaan. 

Het (verplaatste) kraantje van de blauwe regenton bleek een beetje te lekken en dus heb ik mij toch nog een beetje nuttig kunnen maken door dat probleempje op te lossen. 

Goh, al met al eigenlijk nog best een drukke dag😂

Krokus heeft Irene's yogamatje onder de overkapping ontdekt. Nu Irene de hort op is mag ze daar graag vertoeven. Of ze aan kattenyoga doet of gewoon lekker ligt te tukken... Ik hou het op dat laatste.

Vanmorgen kreeg ik bericht dat er weer activiteit is geweest bij Diesels voederbak, straks maar eens even kijken of we dit keer het raadsel wel kunnen oplossen.

Vanmiddag ben ik naar de fysiotherapeut geweest. Het gaat nog wel even duren met mijn rug, als het een beetje meezit ben ik op de helft. Wààààt? Tja, zes tot acht weken gaat het zomaar duren. Geduld is dus het sleutelwoord. Gevaar zit in deze in een klein fout beweginkje. Ondertussen mag ik voorzichtig wat oefeningen gaan doen en verder een beetje lopen en fietsen. En vooral niet stofzuigen en afwassen en zo. Geen verassingen dus. Ik ben gisteren overigens met alle medicatie gestopt. Ik had er geen zin meer in en het lijkt vooralsnog prima zonder te kunnen. Niet dat ik helemaal pijnvrij ben, maar dat was ik met pillen ook niet.

Voor het eerst kreeg ik een bericht op de buurtapp.

We schijnen te moeten oppassen. Ik doe mijn best en begrijp de zorgen, maar ik ben duidelijk nog niet helemáál ingeburgerd.

Nou dat was het weer even.