Verrassing

Vanmorgen, toen ik de krant ging halen, heb ik meteen de WC meegenomen. Die was ik gisteren vergeten binnen te halen en te checken. Je wordt toch een beetje slordiger als er lange tijd niks op staat, zowel met 's avonds installeren (dat schiet er soms bij in), als met 's morgens even kijken of er iets op staat. Nu wist ik dat er iets op zou staan. Gisteren, ik was in de schuur bezig, kwam er een auto het erf op gereden met twee dames. Of dit het huis van Irene was. Het bleken twee dames van het koor te zijn die Irene een kerstpresentje kwamen brengen. Ik wist dus dat er in ieder geval een auto op de WC zou staan.

Maar tot mijn grote verbazing, en vreugde, was dat niet het enige. Er waren op donderdag om 01.44 een aantal nachtopnames gemaakt en op twee foto's zag ik een beest achter de boom zitten.

Het was me niet meteen duidelijk wat het was, ik twijfelde tussen een das, een vos of een hond. De video moest uitsluitsel geven en dat deed die ook, het was een das.

Een das! Ik blijf het bijzonder en gaaf vinden, en het motiveert natuurlijk om de WC niet te "vergeten".

Vanmorgen zijn we naar Wapserveen gereden. Irene had van de Lotusmeiden een bon van een kwekerij gekregen en die wilde ze graag verzilveren. We hebben een vijg en twee blauwe bessenstruiken gekocht. We hebben al een stek van een vijg van Jan Peter, maar het is maar de vraag of die het echt gaat doen (dit is de derde poging) en JP zijn ervaring is dat de vijgen niet afrijpen. Tip van de kweekster: in de zomer de bovenste tien cm van de takken snoeien. 

Toen we thuis kwamen waren Henk Roel en Emma net bezig de ponies uit de wei te halen. Die gaan naar een maisveld van Jaap in Zandhuizen (hier vertrappen ze het gras te veel met al die nattigheid). De ponies blijven de hele winter buiten. Dat leek mij natuurlijk meteen weer zielig, maar dat is het beslist niet. Ze zijn uitstekend bestand tegen winterse omstandigheden en verkiezen de buitenlucht boven een stal.

Irene heeft vanmiddag de trap afgeschilderd. 

Erik heeft mijn alternatieve ruiter en ruitersteunen goedgekeurd en zodoende ben ik vanmiddag naar Oldeberkoop gereden om hout voor de ruiter en blikkies voor de steunen te halen. Die laatste hadden ze niet en daarom ben ik op de terugweg maar even langs de kluswijs gereden. Daar hadden ze ze wel. En heb ik meteen maar een fleece vest meegenomen. Ik zat al tijden te wachten tot ze iets hadden in mijn maat wat mij (aan)stond. Nu was het raak.

Weer thuis heb ik 16 van de 22 hoekijzers getransformeerd tot ruitersteun, nog zes te gaan. 

Zoals ik gisteren al schreef heb ik de pannensituatie nog maar eens goed nagemeten en ik kan er niks anders van maken, het komt precies uit. Ik hoop morgen in ieder geval wat panlatten te monteren. Dan moet het natuurlijk wel een beetje weer zijn en moet ik even opschieten met het huishouden. 

Morgen aan het eind van de dag komen Roy en Barbara, een semi-spontane actie. Wij verheugen ons.

Pannengepruts

Gisteren zijn we op en neer naar het westen gespeerd. Eerst naar Vijfhuizen om de verjaardag van Francien te vieren, daarna naar Jan Peter om een klussie te doen. Vanwege de kippen moesten we weer bijtijds terug zijn. Dat is gelukt, we hebben thuis gegeten. 

Rond tienen moest ik plots aan de koolborstels denken, die lagen natuurlijk in de brievenbus. Dus ik klompen aan en op en neer naar de brievenbus. Heldere avond. Fris, sterren, maan, stilte. Genot. En omdat het zo stil is hoor je alles. De klompen op het grind of gras, een pony in de paardenwei, iets wat ergens uit valt, een beest dat weg schiet. Het is zo helder dat ik de WC kan installeren zonder de zaklamp te gebruiken. Als ik weer thuis ben, mét koolborstels, heb ik er bijna een halve kilometer op zitten!  En vanochtend sta ik op straat, kan ik vanwege de mist nauwelijks m'n huis onderscheiden. Nou, dan mist het héél erg, of je hebt een idioot lange oprijlaan. Ik woon hier nu bijna een jaar, maar onverminderd ben ik elke keer weer verwonderd als ik dit soort dingen meemaak. En ik ben niet de enige.

Vanochtend heb ik eerst de koolborstels in de haakse slijper gezet. Jammer dat ze niet pasten, mooi dat ik een vijl bij de hand had.

Irene heeft eerst gesport en bij wijze van cooling down met zakken kippenvoer gezeuld. Vanmiddag is ze verder gegaan met de trap. 

Oh ja, ik ben eerder helemaal vergeten te vertellen dat Irene de lijmresten op de trap verwijderd heeft met Cola! Ging hardstikke goed. Is Cola toch nog ergens goed voor. 

Ik ben vanmiddag maar weer eens met de dakpannen aan de gang gegaan. D.w.z. gekeken hoe het moet en hoe het uitkomt. Eerst heb ik op mijn model een ruiter (bovenste balk of plank waar de nokvorsten op rusten) gemaakt. Ik heb geen ruimte voor een balk op ruitersteunen en daarom gebruik ik een plank met zelfbedachte, alternatieve ruitersteunen. 

Toen ik tevreden was heb ik de proefruiter op het schuurdak gemonteerd en de bovenste panlat gemonteerd. Nu weet ik dus hoe ik qua pannen "uit kom". Ik ga het morgen nog eens kritisch narekenen, want zoals het er nu uit ziet komt het preciés uit en dat zou toch wel extreem boffen zijn.

Het is even een behoorlijk gehannes met die pannen want het komt nauw vanwege het type dakpan.. Maar het lijkt er op dat ik een plan heb en aan de gang kan. 

 

Kalmpjes aan

Veel is er niet gebeurd de afgelopen dagen. Zondag heb ik zelfs nul foto's gemaakt. Maar wel weer genoten van de F1 race, al was dat niet goed voor m'n hart. Zelfs Irene heeft gekeken. En nog bijzonderder, ze vond het spannend.

Maandag heb ik de haakse slijper uit elkaar gehaald, die wilde niet meer aan. Het lijkt er op dat het een koolborstel-issue is. Ik hoop het maar, want anders weet ik het ook niet meer en heb ik voor niets nieuwe koolborstels besteld. 

Ik blijf het bijzonder vinden dat je voor een machine van 30 jaar oud of zo, zonder veel moeite nieuwe koolborstels kan bestellen. Maar ja, internet hè. Morgen zou ik ze in huis moeten hebben. 

Wat ik verder gedaan heb, ben ik al weer vergeten, dat zal dus niet heel veel bijzonders geweest zijn. Nou, één opmerkelijk ding heb ik nog wel gedaan. Ik wilde van de zitkamer naar de gang lopen, lette niet op en liep met mijn hele linkerflank pardoes tegen de meterkastdeur aan. Bult op mijn slaap, zere pols en zere teen. Wat een beschamend domme actie. Gelukkig gaat het al weer beter. 

Vandaag is Irene begonnen met het schilderen van de trap. Daar had ze zin in, tot ze ontdekte dat er nog al wat moeilijk verwijderbare lijmresten op zaten. Maar het is goed gekomen en de trap staat inmiddels in de grondverf. 

Ik heb een proefje gedaan voor het fresen van de groeven in de schuurdeur. Dat was maar goed ook. Eerst freesde ik de verkeerde kant op, ondanks dat ik de gebruiksaanwijzing er nog eens op nagelezen had. Het resultaat was er naar.

Maar het is goed gekomen. Ik kan dus met de deur aan de gang als ik niks beters te doen heb. 

Dat had ik vanmiddag wel. Ik heb namelijk een lamp in de WC het toilet opgehangen. Daar hing tot nu toe een kaal peertje. Maar of de lamp nou een vooruitgang is...

Vanmiddag kwam Erik even langs om, op mijn verzoek, de voortgang te inspecteren en de volgende stappen te bespreken. De panlatten moeten er op, maar wel op de juiste plaats. Ik kwam daar niet echt uit en heb dus heel goed opgelet. Maar of ik het nu wel begrijp...? Ik kan in ieder geval aan de gang en als ik toch vast loop bel ik gewoon weer Erik. 

Veel meer heb ik niet te melden. Het is druilerig weer en het blijft onverminderd nat. 

Regelmatig zitten er grote groepen kraaien op de oprijlaan of in de wei.

En Krokus ook trouwens. Volgens mij wordt ze dik van alle muizen die ze vangt, al heb ik daar geen bewijs voor.

We willen wel de bewegingsvrijheid van de kippen iets gaan inperken. Ze maken zo langzamerhand een beetje te veel een puinhoop van de "berg". Het is wel opmerkelijk hoe veel eieren ze leggen voor de tijd van het jaar. Twee of drie eieren is geen uitzondering.