Kalmpjes aan

Veel is er niet gebeurd de afgelopen dagen. Zondag heb ik zelfs nul foto's gemaakt. Maar wel weer genoten van de F1 race, al was dat niet goed voor m'n hart. Zelfs Irene heeft gekeken. En nog bijzonderder, ze vond het spannend.

Maandag heb ik de haakse slijper uit elkaar gehaald, die wilde niet meer aan. Het lijkt er op dat het een koolborstel-issue is. Ik hoop het maar, want anders weet ik het ook niet meer en heb ik voor niets nieuwe koolborstels besteld. 

Ik blijf het bijzonder vinden dat je voor een machine van 30 jaar oud of zo, zonder veel moeite nieuwe koolborstels kan bestellen. Maar ja, internet hè. Morgen zou ik ze in huis moeten hebben. 

Wat ik verder gedaan heb, ben ik al weer vergeten, dat zal dus niet heel veel bijzonders geweest zijn. Nou, één opmerkelijk ding heb ik nog wel gedaan. Ik wilde van de zitkamer naar de gang lopen, lette niet op en liep met mijn hele linkerflank pardoes tegen de meterkastdeur aan. Bult op mijn slaap, zere pols en zere teen. Wat een beschamend domme actie. Gelukkig gaat het al weer beter. 

Vandaag is Irene begonnen met het schilderen van de trap. Daar had ze zin in, tot ze ontdekte dat er nog al wat moeilijk verwijderbare lijmresten op zaten. Maar het is goed gekomen en de trap staat inmiddels in de grondverf. 

Ik heb een proefje gedaan voor het fresen van de groeven in de schuurdeur. Dat was maar goed ook. Eerst freesde ik de verkeerde kant op, ondanks dat ik de gebruiksaanwijzing er nog eens op nagelezen had. Het resultaat was er naar.

Maar het is goed gekomen. Ik kan dus met de deur aan de gang als ik niks beters te doen heb. 

Dat had ik vanmiddag wel. Ik heb namelijk een lamp in de WC het toilet opgehangen. Daar hing tot nu toe een kaal peertje. Maar of de lamp nou een vooruitgang is...

Vanmiddag kwam Erik even langs om, op mijn verzoek, de voortgang te inspecteren en de volgende stappen te bespreken. De panlatten moeten er op, maar wel op de juiste plaats. Ik kwam daar niet echt uit en heb dus heel goed opgelet. Maar of ik het nu wel begrijp...? Ik kan in ieder geval aan de gang en als ik toch vast loop bel ik gewoon weer Erik. 

Veel meer heb ik niet te melden. Het is druilerig weer en het blijft onverminderd nat. 

Regelmatig zitten er grote groepen kraaien op de oprijlaan of in de wei.

En Krokus ook trouwens. Volgens mij wordt ze dik van alle muizen die ze vangt, al heb ik daar geen bewijs voor.

We willen wel de bewegingsvrijheid van de kippen iets gaan inperken. Ze maken zo langzamerhand een beetje te veel een puinhoop van de "berg". Het is wel opmerkelijk hoe veel eieren ze leggen voor de tijd van het jaar. Twee of drie eieren is geen uitzondering.