En doorrrr...

Dáááár ligt ie...

Zo'n mooie schuur had je nog nooit gezien...

Dáááár ging ie...

Met dak en al, en muurtjes bovendien....

Of: 

Gratis af te halen: Prachtige schuur. Zo goed als nieuw. Is al grotendeels gedemonteerd.

Of (vrij naar Shakespeare):

Een hok, een hok, mijn schuurtje voor een hok.

Gisteren was ik er laconiek over en ik ben dat nog steeds. Natuurlijk is het klote en sneu, maar wat moet ik? Het is gebeurd en ik verwijt mijzelf niets. Dus gooi ik er maar wat (volgens sommige mensen slechte) humor tegen aan en kijken we vooruit. Al blijft het natuurlijk wel een vreemd gezicht als je door de achterdeur naar buiten kijkt.

Het kalf hok kwam gisteravond aanwaaien en strandde in de geheime wei.

Vanmorgen stond Frans, die aan de andere kant van de Hellingstraat woont, voor de deur om te melden dat het zijn hok is dat bij ons in de wei lag. Met z'n vieren, Gerard was er om de even naar de schuur te kijken en een koppie koffie te drinken, hebben we het hok over de heg getild en tijdelijk onder de overkapping gezet. Als we willen mogen we hem houden, anders komt Frans hem één dezer dagen ophalen. Omdat hij gaat verhuizen heeft hij er toch niets meer aan.

Gisteravond laat ging het hier pas écht tekeer. Krokus vond het ook niets, geen haar op haar hoofd die er aan dacht om naar buiten te gaan, terwijl dat overduidelijk hard nodig was. Uiteindelijk heb ik haar een handje geholpen. Een half minuutje later kwam ze al weer binnen, duidelijk opgelucht. Toen we wat verontrustende geluiden aan de paardewei-kant hoorden wilden we daar even kijken, maar dat was simpelweg onmogelijk, te veel wind. En normaal hoor je bij ons in de slaapkamer niets, storm of niet, maar nu was het een kabaal van jewelste. Ik heb dan ook niet lekker geslapen. In tegenstelling tot Irene die vredig naast me lag te knorren. Rond 02.00 werd het gelukkig iets rustiger en kon ik van standje bagger schijten naar standje peentjes zweten.

Vanmorgen was het tijd om de schade op te nemen. Die viel mee. Veel afgebroken takken natuurlijk, een zooitje dakpannen er af en een dakplaat van de carport die wat los zat. 

De kippen hadden het gelukkig ook overleefd en waren blij dat ze weer even naar buiten konden. 

Het toegangshek van nr. 11 is stukgewaaid, bij nr. 7 is een dikke eik op de oprijlaan omgewaaid en in de paardenwei ligt ook een bijzonder forse tak. 

Verder is er voor zo ver ik weet niet heel veel schade in de directe omgeving, maar ik ben er niet uit geweest. 

Toen Frans en Gerard weer vertrokken waren, hebben Irene en ik de dakplaten en dakpannen weer op orde gemaakt.

Vanmiddag hebben we nog takken geruimd.

 

Wij zijn klaar voor morgenavond als het weer gaat spoken.

Erik zou vandaag langs komen maar vroeg of dat ook morgen kan, hij is vandaag druk met op diverse lokaties dakpannen te leggen. Ik vond dat natuurlijk prima. De schuur gaat nergens heen (hoop ik) en zo lang de verzekering geen akkoord gegeven heeft wacht ik met opruimen. Ik hoop dat de verzekering uitkeerd. Een gebouw in aanbouw is toch een dingetje...

Lasse heeft overigens geen krimp gegeven, terwijl die toch behoorlijk op de wind stond. Dat is dan weer mooi.

Nou, dat was hem even. Ons sfeervolle woudboerderijtje staat er nog en de stemming is gelukkig prima. 

Plaat van de dag: Always look on the bright side of life.

 

Wat moet je daar nu van zeggen...

Storm... ik ben er geen fan van.

Hij stond als een huis, de pannen lagen er bewegingloos op en ik had net een beetje vertrouwen dat het allemaal goed zou komen. Dat de weggewaaide deksel van de compostbak het ergste was. Maar toen lag de schuur plotseling op de grond. 

We hebben het niet zien gebeuren (toch jammer) en niks gehoord. Het is niet anders. De storm nadert nu zijn hoogtepunt, hopen dat het hierbij blijft en dan weer aan de gang. Ik heb nog geen idee of de verzekering iets gaat vergoeden, dat is iets voor morgen. Ik heb ook nog geen gedetailleerd beeld van wat er eventueel nog bruikbaar is. Morgen komt Erik langs en maken we een plan. Het is wat is. Herpakken en volle kracht vooruit! 

De reacties van iedereen zijn hartverwarmend. Van bloglezers, familie, vrienden en buurtgenoten. Dank daar voor.

Wij zijn niet de enigen die er niet ongeschonden uitgekomen zijn, getuige dit filmpje van Schapendrift nr.2.

Ik ben er verder vrij laconiek onder, zit niet in zak en as en... die schuur gaat er komen!!!

Gelukkig hebben we de foto's nog...

Eunice

Rond 13.30 ging het loos, Eunice was gearriveerd... 

Ik heb zojuist even een rondje gedaan, alles lijkt vooralsnog ok. 

Het losstaande paaltje waar een vogelhuisje op stond is omgewaaid, dat is alles. Als het daarbij blijft...

Dudley

Gisterochtend heeft Ewoud de Husky opgehaald voor een servicebeurt en even naar de staat van de oprijlaan gekeken. Wij vinden hem hobbelig, Ewoud vond het wel meevallen (gelukkig). 

Zoals inmiddels bekend mag worden verondersteld ben ik niet dol op storm. Dus ik zat niet echt rustig op de bank terwijl storm Dudley over het land raasde. Met name gisteravond ging het af en toe enorm te keer met windstoten tot 10 Bft. Een inspectierondje bracht gelukkig geen problemen aan het licht en dus kon ik enigzins gerust gaan slapen. We hadden natuurlijk wel voorzorgsmaatregelen genomen, er voor gezorgd dat alles zo stormvast mogelijk opgeruimd was. Wat ook niet helpt is dat ik constant de weersverwachtingen in de gaten zit te houden.

Daardoor zag ik dan wel weer dat wij het, op een puntje Zeeland en de Wadden na, het heftigst voor onze kiezen kregen. 

De kippen en Krokus houden trouwens ook niet van storm, die lieten zich nauwelijks buiten zien. Slangen zijn er kennelijk ook niet dol op, ééntje vond ik terug op de deurmat. 

Bij nadere beschouwing bleek het een tak die Irene daar neergelegd had, nadat ze er buiten ook van geschrokken was.

Vanmorgen bleek er weinig schade te zijn. Uiteraard wat afgebroken takken, maar dat was het wel. 

Wel was het schrikdraad van George gebroken en dus was het even voorzichtig aan doen toen ik de krant ging halen. 

Dat schrikdraad vangt ongelooflijk veel wind. 

Terwijl Irene met de takken aan de gang ging heb ik het schrikdraad hersteld (en geleerd dat laarzen soms handiger zijn dan klompen).

Daarna heb ik het folie van het schuurdak wat beter vast gezet, dat wapperde aan de randen een beetje te hard naar mijn zin. 

Ook heb ik nog een rijtje kantpannen vastgeschroefd. Dudley hadden ze redelijk goed doorstaan, maar helemaal lekker lagen sommige pannen er niet bij en met het oog op storm Eunice die in aantocht is, en mogelijk een iets ongunstiger windrichting leek mij dat verstandig. Helemaal ontspannen stond ik niet op de ladder die door Irene in bedwang werd gehouden. Gelukkig kon ik mij overal goed vasthouden, maar ik was toch blij toen ik weer met beide voeten op de grond stond. Ten slotte heb ik nog een inspectierondje rond het huis gemaakt en wederom niets verontrustends gezien. Toen vond ik het wel weer even mooi en ben ik op de bank geploft. Helemaal fit ben ik nog niet, het gaat wel de goede kant op. En het was lekker om weer even lekker buiten bezig te zijn.

Behalve de storm is het momenteel best lekker weer, dus Irene is de oprijlaan nog een beetje aan het bijwerken.

De lente dient zich inmiddels ook een beetje aan. De eerste katjes zijn gesignaleerd en de appeltakken die binnen staan lopen uit. 

Maar ja, eerst Eunice overleven, daarna kunnen we misschien aan de lente denken.

Gorteworst

Het schiet nog niet echt op met beter worden. Gelukkig volgt het verloop het normale patroon en zal ik me dus een dezer dagen wel weer beter voelen. 

Irene heeft vandaag de trap voor de tweede keer geschilderd. 

En ze heeft een proefmonster voer voor Krokus aangeschaft. Ze (Krokus, niet Irene) is nogal kieskeurig en lust eigenlijk maar één merk kattebrokjes. Dat merk dat hier niet te koop is... Erg enthousiast lijkt ze er niet over te zijn.

Het was geen weer om buiten aan de gang te gaan. De wind trekt al flink aan en die zal de komende dagen alleen maar in kracht toenemen. Donderdag worden er windstoten tot 11 Bft verwacht en dus moeten we morgen de buitenboel even daar op voorbereiden.

Vandaag hebben we gorteworst gegeten. George maakt dit één keer per jaar (geloof ik) voor een bescheiden groep liefhebbers. Wij wisten natuurlijk niet of wij liefhebbers zijn, maar wilden het graag een keer proberen. Op internet is er niets over te vinden, alleen genealogische artikelen over de familienaam Gorteworst.

Erg gerust was ik er niet op. Want hoewel George heerlijk droge worst maakt en dit toch enig vertrouwen zou moeten wekken, kreeg ik toch een beetje de associatie met gortepap (dat ik bepaald niet lekker vind) en gerechten als het Schotse haggis (worst van orgaanvlees van schapen met o.a. reuzel, havermout, niet te vreten) of het Poolse flaki (een traditionele Poolse stoofpot van pensvlees, ronduit smerig). Irene heeft de worst volgens George's aanwijzingen vijf minuten gebraden (veel draaien tot de buitenkant mooi bruin is, zonder dat de worst openknapt) en Joukjes tip ter harte genomen om er zuurkool bij te maken.

Onaangesneden zag hij er prachtig uit. Eenmaal doorgesneden werd eens te meer duidelijk waar de worst zijn naam aan te danken heeft, de gort, en moesten we allebei onwillekeurig denken (en dit is beslist niet respectloos bedoeld!) aan het dode konijn dat we eens in Zweden langs de weg zagen liggen. Die bewoog van de duizenden maden die er in zaten. Gortkorrels lijken nu eenmaal op maden. 

Maar uiteindelijk gaat het om de smaak en het moet gezegd, het was ronduit heerlijk. Verschillende soorten (denk ik) super mals vlees en veel verfijnder van smaak dan ik had kunnen bedenken. Of de gort er als vulling of als bindmiddel in zit zal ik nog eens navragen. Hoe dan ook, we hebben gesmuld! En zo kreeg een beetje saaie dag toch nog een enerverend culinair staartje.