Buizerds en hazen

Gistern kwamen Erik en Annelies koffie drinken. Heerlijk weer, gezellig. Zo gezellig dat ze ook maar een broodje hebben meegegeten.

Na de lunch zijn ze weer op huis aan gegaan.

Ik ben 's middags even naar George en Joukje gefietst, de voederbak van Diesel was verstoord en dus hadden we goede hoop dut raadsel op te lossen. Helaas, op de WC was niks te zien, raadselachtig... Heeft het spook van Noordwolde toegeslagen?

Toen ik weer thuis kwam was Jeanet net gearriveerd. De dames zijn later in de middag gaan wandelen, ik heb geprobeerd twee buizerds te fotograferen die ver weg op een paaltje zaten. Te ver. Van de een heb ik nog een redelijke foto kunnen maken, de andere vloog net weg.

We hebben lekker buiten gegeten, gesmuld van de hartige taart die Jeanet meegenomen had. Daarna hebben we naast het huis koffie gedronken en van de ondergaande zon genoten.

Met mijn rug/been ging het gisteren redelijk goed. 's Morgens wat last, gedurende dag steeds beter.

Vanmorgen waren Irene en Jeanet vroeg uit de veren (07.15 vind ik vroeg) omdat ze bijtijds op de rommelmarkt in Makkinga wilden zijn. Daar hebben ze zich reuze vermaakt.

Ik heb in alle rust de krant gelezen. Willie kwam een maaltje sperziebonen brengen. Ze hebben een overvloedige oogst, vandaar. Wij hebben de boontjes in het avondmaal verwerkt, heerlijke boontjes, heerlijke gado gado.

Vanmiddag zijn de dames gaan zwemmen, ik heb lekker sport gekeken. Toen ze thuis kwamen gebaarden ze dat er iets te zien was. Er liepen twee hazen door de koeienwei. Toen ik eenmaal mijn camera had gepakt hadden ze zich in het gras verstopt. 

Dat was waarschijnlijk omdat de buizerds weer ten tonele waren verschenen. En toen had ik plotseling drie hazen en twee buizerds in één beeld. Ja, je moet weten waar ze zitten en de kwaliteit is erbarmelijk, maar toch.

Ik ben (op blote voeten) naar het eind van onze wei gelopen om ze van dichterbij te fotograferen. Nog steeds geen foto's waar ik de Wildlife Photo of the Year mee gaan winnen, maar ik ben niet ontevreden. 

De hazen kon ik wel van redelijk dichtbij fotograferen, ware het niet dat ze ze zich in het gras schuil hielden.

Vandaag had ik bij het opstaan nauwelijks last en gedurende de dag ging het ook goed. Ik moet alleen nog wel erg oppassen. Onder het schrikdraad door kruipen en het water van de kippen bijvullen is op de grens. Het goede nieuws is dat ik het kan, dat was een week geleden wel anders.

Geen activiteit bij Diesels voerbak vannacht.

Morgen komt Henk Roel even langs, de wei is namelijk behoorlijk kaalgegraasd. Misschien haalt hij de ponies wel meteen op, we zien het wel.

Irene en Jeanet gaan morgen naar "Open Stal", de kunstmanifestatie in Oldeberkoop. Ik hoop dat ze het droog houden. Maar ook op regen, want de droogte begint nu bijbelse proporties aan te nemen.

WC on tour

Gisteren heb ik gefietst. Eerst naar Gerard en Patricia (die niet thuis waren) en later naar George en Joukje. Geen wereldafstanden, maar wel gefietst! Irene heeft het huis verder schoongemaakt. Ik weet het niet hoor met Henry, die ondeugend glurende blik... Dat kan écht niet.

Irene heeft ook de leiboom geschoren, dat stond al een poosje op haar to do lijstje. Hij ziet er weer keurig uit, de bovenkant komt wel als ik weer op ladders klim.

De specht en de roodborst hebben hun definitieve roestkleur gekregen.

Ik heb nieuwe scheermesjes voor mijn scheerapparaat besteld. Mijn vorige scheerapparaat heb 40 jaar lang niet van nieuwe voorzien en die scheerde prima. Deze heeft het nooit naar mijn zin gedaan. Hij doet gewoon niet wat een scheerapparaat moet doen, in minimale tijd mijn minimale gezichtbeharing verwijderen. Philips: "Lets make things better". Ik zeg: "Lets make beter things". Of in ieder geval tenminste iets dat functioneert. Hoe dan ook, na een hoop speurwerk op internet en getelefoneer (Hoe moeilijk kan het zijn...? Nou, best moeilijk) wist ik wat ik nodig had. 

Vandaag zijn de nieuwe mesjes aangekomen, de eerste indruk is niet positief. Maar misschien moet ik ze iets meer kans geven en ze niet proberen als ik met een rommelige buik op en neer naar de wc (in dit geval het toilet) sprint. Gaat het net aardig met mijn rug en been, krijg ik last van mijn buik. Het is ook altijd wat met mij. Het gaat gelukkig wel al weer beter.

Vanmorgen had ik overigens wel weer wat meer last van mijn been. Misschien heeft dat iets te maken met het verminderen van de medicatie. Godzijdank ging het in de loop van de dag weer goed.

Vanmorgen ben ik weer even naar George en Joukje gefietst. Dat zit zo. 's Nachts zit er iets aan zijn voerbak te rommelen. Die staat buiten en 's ochtends liggen de brokken verspreid naast de bak. En dus heb ik gisteren de WC daar geïnstalleerd om de onverlaat te betrappen. Natuurlijk was er vannacht geen ongewenst bezoek, misschien komende nacht. We krijgen die rakker wel te pakken.

Op de gortdroge oprijlaan trof ik een kleine bovist of stuifzwam, dat moet nog blijken. Mooi, heb ik tenminste een foto voor het blog.

Irene heeft vandaag met Joukje gefietst, de kunstroute bij Oranjewoud. Ze heeft een heerlijke dag gehad en kwam dolenthousiast thuis. 

De zwaluwen zijn weer druk doende in de geitenschuur. Zojuist hoorde ik een groene specht. Even later kwam die overvliegen, fanatiek achtervolgd door, jawel, een zwaluw.

Met sprongen vooruit

Het is niet dat ik al weer kan springen, toch ga ik met sprongen vooruit. Gisteravond gingen we eten bij Henk en Leonie op camping "de Meenthe". Tijdens de pastamaaltijd kwam een paadje rond de camping ter sprake. Dat paadje kenden wij maar deels en dus zijn we na de pasta een stukje gaan wandelen. Jawel, ik heb weer een klein wandelingetje gemaakt! 

Ik vertelde gisteren al dat ik na mijn tandartsavontuur mijn been een stuk minder voelde, dus leek het mij goed om weer meer te bewegen en dit was een goede gelegenheid om de daad bij het woord te voegen. Wonder boven wonder ging het goed. Ik liep weliswaar met een van Henk geleende loopstok, maar ik liep! Eenmaal weer terug hebben we nog van een heerlijk dessert genoten en daarna tot half twaalf zitten praten. Het was zo'n avond dat, in dit geval Henk en Leonie, "hun verhaal" kwijt moesten. Dat was intens, maar toch ook reuze gezellig. Het was een fijne avond, mede omdat ik er weer eens uit was.

Ik was enigzins bevreesd dat ik vandaag de tol voor mijn inspanningen zou moeten betalen, maar dat viel mee. Toen ik vanmorgen eenmaal in beweging kwam trok de stijfheid uit mijn rug weg en ben ik de krant gaan halen, een mijlpaal. 

Voor het eerst in twee en een halve week heb ik de groentebakken geïnspecteerd, de bieten staan er mooi bij.

De rest van de dag heb ik wel rustig aan gedaan, mede omdat de bijwerkingen van alle pillen toenemen. Last van mijn maag, suf, wazig en dubbel zien, onvast op de benen, van die dingen. Ik heb daarom besloten om te beginnen met afbouwen van de medicatie. Als dat te vroeg is kan ik altijd weer opbouwen.

Irene is druk bezig geweest. Zij heeft schoongemaakt, gemaaid, het kippenhok schoongemaakt, boodschappen gedaan en vast nog veel meer. Ze is zeer tevreden met haar activiteiten van vandaag die ik met enige jaloezie aanschouwd heb.

Ik kan niet wachten tot ik weer aan de gang kan. Om dat proces te versnellen heb ik een afspraak gemaakt bij de fysio, volgende week kan ik terecht.

Aan het eind van de middag zijn we nog een keer de oprijlaan op en neer gelopen. 

Op de Schapendrift troffen wij buurman Marco die de honden uitliet. Zijn revalidatie gaat voorspoedig. De pols heeft nog wat tijd nodig, maar met de heup gaat het goed. Gelukkig maar.

Ik kan nog niks, behalve een stukje lopen, en ik ben zo vaag als een deur, maar al met al ben ik meer dan tevreden met de vooruitgang. Morgen weer een dag.

Stappen maken

Zaterdag was het heerlijk weer, maar dat zal jullie niet ontgaan zijn. 's Morgens kwamen  Joke en Fridus (tante en oom van Irene) op de koffie. Die hadden we al lange tijd niet gezien dus er viel genoeg bij te praten. Rond lunchtijd hebben ze de fietsen van de auto geladen en vertrokken zij voor een fietstocht (Irene's favoriete rondje Doldersum).

Halverwege de middag arriveerde René. Die is een weekje door Nederland aan het fietsen en had de Schapendrift ingepland als tussenstop. Ook René hadden we lange tijd niet gesproken, dus ook nu hebben we uitgebreid bijgekletst. 

Joke en Fridus arriveerden weer van hun fietstocht, hebben de fietsen weer opgeladen en zijn weer op weg gegaan haar hun caravan nabij Workum. 

Nadat René en ik het staartje van de Tour etappe hebben gekeken, hebben we lekker buiten gegeten. Krokus had voor haarzelf ook een heerlijk avondmaal geregeld.

Meestal zien we René op feestjes en zo, dus het was leuk om eens in een wat rustiger setting samen te zijn. Het was ruim na middernacht voor we onze mandjes opzochten.

Met al dat bezoek was het voor mij zaak om niet te enthousiast te worden. Dat is aardig gelukt en mijn rug/been hielden zich best goed. Daar was ik natuurlijk blij mee. Zo ook George, die was blij mij eindelijk weer eens buiten te zien toen hij de paarden van een vers stukje gras kwam voorzien.

Zondagochtend hebben we rustig ontbeten. Daarna heeft René zijn fiets opgeladen (één tas) en is hij richting Vierhouten vertrokken. Lekker fietsweer, jammer van de tegenwind. 

Ik heb de rest van de dag rustig aan gedaan. Dat was niet zo moeilijk met de laatste Tour etappe en de F1 race. Irene is lekker gaan zwemmen

Krokus lijkt de smaak te pakken te hebben, gisteren had ze weer een muis op har menu gezet. Jammer dat het geen mollen zijn.

Vandaag is Irene gaan sporten en fietsen met Joukje.

Ik durfde het aan om zelf met de auto naar de tandarts te gaan. Als ik opsta heb ik nog de meeste last, maar niet heel veel. Overdag gaat het best goed, zolang ik maar rustig aan doe. De tandarts heeft de wortelkanaalbehandeling niet afgemaakt, omdat ik de kies nog voel moet de medicatie die ze er in gestopt heeft nog een paar weken langer z'n werk doen. In plaats daarvan heeft ze twee andere kiezen opgelapt. Ik natuurlijk weer kronkelen in die stoel, maar dat had wel een onverwacht effect. Sinds ik weer uit die stoel geklommen ben heb ik plotseling veel minder last van mijn been. Ik heb zelfs een heel rondje om het huis gelopen, zonder klachten. Nou één dan. Door twee weken op de de bank te bivakkeren sta ik nogal wankel op mijn benen... 

Ik vind het goed nieuws, zo goed zelfs dat we de uitnodiging van Henk en Leonie aanvaard hebben om bij hun op de camping (de Meenthe) een hapje mee te eten. We gaan er met de auto heen, het mag dan maar 1 km verderop zijn, zo ver lopen of fietsen ga ik nog even niet doen. Maar toch, het lijkt nu echt de goede kant uit te gaan. 

Mijn "pillen-eet-skills" worden intussen steeds beter. Zelfs mijn ochtenddosis weet ik in één keer weg te spoelen. Tjongejonge interessant zeg, het wordt tijd dat ik weer aan de gang kan en weer écht iets te melden heb.