Putjeschepper

Woensdag ben ik naar het westen gegaan. Ik schatte in dat mijn rug dat wel aan zou kunnen en dat was ook zo. Nadat ik eerst de aanhanger bij Hans en Jolanda gestald had, ben ik naar Jan Peter gegaan, daarna naar Greet, en tenslotte weer naar Hans en Jolanda. Daar heb ik gegeten en geslapen. Donderdag ben ik naar Geert en Francien gereden en na de lunch naar Bennebroek, naar het huis van Hans zijn vader. Daar zijn namelijk wat platen hout over en die kan ik natuurlijk goed gebruiken. Hans laadt de platen een dezer dagen in onze aanhanger en die pikken we volgende week op. Vervolgens ben ik via Pelle weer op huis aan gegaan. Ik had erg de behoefte iedereen weer eens te zien, maar was ook weer blij toen ik bij thuiskomst de boswal weer zag.

Gelukkig had het een beetje geregend in Noordwolde, helaas maar een beetje.

Irene heeft tijdens mijn afwezigheid een pad op bezoek gehad. Of die zelf naar binnen is gelopen of dat Krokus er een rol in gespeeld heeft weten we niet.

Gisterochtend werd de paardenwei gegierd. Jaap (de broer van Joukje, wiens boerderij we vorig jaar beocht hebben) was er voor de supervisie en dus hebben we even staan kletsen. Onder anderen over zijn vakantie naar Noorwegen, de droogte (die oor sommigen grastekort tot gevolg heeft en melkprijzen. Ik veronderstelde dat die een eens per jaar afgesproken zouden worden of zo, maar niets daarvan. Dagprijzen zijn het. 

Daarna heb ik eens gekeken of het onderste, ronde deel van de put van beton is, of gemetseld. Geen van beide. Wij blijken in het rijke bezit te zijn van een houten put. Is misschien doodnormaal, wij vinden het bijzonder. 

Dat geconstateerd hebbende, heb ik een gereedschapje gemaakt om de put uit te baggeren. Dat werkt best aardig, alleen is het emmertje te klein.

's Middags zijn we naar Wolvega gefietst. Ik moest naar de opticien, Irene moest naar de schoenmaker. Uiteraard zijn we langs de Linde gefietst, over het pas geopende fietspad. Dat was voor mij de eerste keer. We hebben er even op moeten wachten, maar nu hebben we een prachtige route naar Wolvega.

De dreigende lucht beloofde veel goeds, jammer genoeg is het bij een paar spettertjes en een buitje gebleven. 

Pelle zal daar anders over denken. Als je op Lowlands bent wil je natuurlijk geen regen.

Zoals elke morgen heb ik vanmorgen eerst Pastel biks gegeven. Max knabbelt inmiddels overigens naar hartelust mee. Pastel heeft een tic. Tijdens het eten gaat ze steeds met haar voorpoot op en neer. Regelmatig gooit ze zo de voederbak om (en komt mijn voederbakovereindzethaak goed van pas). 

Vanmorgen heb ik ook een groter bagger-emmertje gemaakt. Dat gaat ook niet snel, maar wel sneller. 

Nadat ik een paar emmers vol gebaggerd had moest ik stoppen. 

Baggeren is waarschijnlijk het domste dat je kunt doen als je last van je rug hebt (en dan vermijd ik zorgvuldig termen als "oerstom", "niet goed bij je paasei" en "van de ratten besnuffeld"). Nou ja, dat baggeren moet dat later maar. Het is nu een paar uur later en het lijkt er op dat ik niet héél erg hard gestraft wordt voor mijn stommiteit.

Omdat de put dus nog wel even open zal liggen heb ik er voor zolang een deksel op gemaakt.

Irene heeft het grind eindelijk zo goed als onkruidvrij. Een megaklus die hopelijk, behoudens wat onderhoud, niet terug komt.

We hebben overwogen vandaag te maaien, maar besloten dit niet te doen. We willen niet dat het gras nog meer verdroogd. In het ergste geval moeten we in twee stappen maaien tegen de tijd dat we dat überhaupt weer gaan doen.

Kim en Harold (van nr.11) hebben veel last van de das en hadden hem van de week bijna onder de auto. Ga ik vanavond toch maar weer eens de WC aan het begin van de oprijlaan zetten.

In de put

Het was een fraaie zonsndergang zondagavond.

Gisteren kwamen (mijn nicht) Tanja en André op visite. We hebben gekletst, een rondleiding gedaan, gepraat, gewandeld (een dooie pad tegengekomen), geouwehoerd, gegeten en van de zonsondergang genoten.

Vandaag ben ik eerst naar de fysiotherapeut geweest, die was niet ontevreden. 

Vandaag stond verder in het teken van de waterput. Nu het steeds droger wordt, en de regentonnen leeg zijn, drong de vraag zich steeds meer op of er onder de betonplaat van de put niks zou zitten, of een heuse put met water. En dus heb ik een gaatje in de betonplaat geboord (de ouwe trouwe betonhamer liet mij wederom niet in de steek), er een stuk installatiedraad in gestoken om te zien of er een holle ruimte zat en zo ja, of daar water in zat. Die holle ruimte zat er, de draad kon ik zomaar 1,5 meter in het gat steken. 

Nu werd het spannend, zou er water in de put zitten???

Jawel hoor, druppels aan het installatiedraad! 

Irene en ik hebben samen de putopbouw van de put gekanteld en vervolgens de betonplaat vrijgemaakt en weggekanteld (natuurlijk allemaal met in achtneming van mijn rug).

Dit was het moment van de waarheid... 

Er verscheen een ronde put onder een vierkant gat, waarin twee rioolbuizen uitkomen. Het water stonk niet en is redelijk helder. 

Met een emmer waaraan ik een leidsel vastgemaakt had (ooit gevonden in de duinen), hebben we de nodige emmers water gevuld zodat Irene de planten kon bewateren.

We hebben geprobeerd te achterhalen wat er op de put loost, maar dat hebben we nog niet uitgevogeld. Vanwege de ene rioolbuis die in de weg zit als de deksel er uiteindelijk weer op zit overwegen we nu een pomp. Er ligt ook nog een laag modder onderin de put die we er uit willen hebben, maar dat is voor later. We hebben weer water, en dat is voor nu het belangrijkste.

We zijn meer dan blij met onze ontdekking. Want laten we wel wezen, een sfeervol woudboerderijtje zonder put is toch net niet helemaal wat het zou moeten zijn.

De zwaluwjongen zitten overigens nog steeds op het nest.

Heet

Vrijdag ben ik ondanks de hitte lekker met de lantaarnpaal bezig geweest. Beetje onderdeeltjes in de primer gezet, kijken of alles werkt, van die dingen. 

Heel slim was dat niet, want langdurig staan is nu eenmaal nog niet verstandig. Verder hebben we rustig aan gedaan. Irene heeft rabarbertaart gemaakt, schoon gemaakt en boodschappen gedaan en we zijn aan het eind van de middag nog gaan zwemmen.

De zwaluwjongen zien er plotseling uit als echte zwaluwen.

Om de een of andere reden doen ze me aan de Daltons denken...

In de overkapping groeien weer parasolzwammen. Vrijdag zag ik deze:

Zaterdag zag ik dat er onder de reserve-goten nog meer groeien.

In de geheime wei groeit een paddestoel die ik nog moet opzoeken.

Zaterdag hebben Irene en ik eerst sushi salade gemaakt. Vervolgens ben ik ik de lantaarnpaal gaan spuiten.

Van de zwaluwen zullen we denk ik snel afscheid nemen. Eentje is al op ontdekkingstocht buiten het nest.

Rond 14.30 arriveerden Roy en Barbara. In een busje want ze hadden een verassing voor ons. 

Drie Amerikaanse eiken, een Witte Paardenkastanje en een boom die volgens de één ook een Witte Paardenkastanje is en volgens anderen een Witte Pavia, die dan door wéér anderen op één hoop gegooid worden. 

Hoe dan ook, zij moesten er van af, wij zijn er blij mee en gaan er een goed plekje voor zoeken. Na het uitladen zijn we in de schaduw neergestreken en hebben tot het avondeten o.a. vlierbessenchampagne gedronken en gekletst. 

En een paar ooievaars over zien vliegen.

Na het avondeten hebben we tot laat in de tuin zitten kletsen, de maan op zien komen en vallende sterren gekeken. 

Toen we naar bed gingen zag ik een reusachtige spin op de muur zitten. Deze was een dikke 8 cm, zo groot heb ik ze hier nog niet gezien.

We hebben vanmorgen lekker buiten ontbeten en koffie gedronken. Tegen half twee vertrokken Roy en Bar weer. In ruil voor de bomen hebben we ze brandnetels, een paar zakken zand (om de grond te verarmen voor de brandnetels) en nog wat planten meegegeven. 

Ik ben de lantaarnpaal op z'n plek gaan zetten. Helaas viel de sokkel, toen ik de paal vast wilde schroeven, een beetje uit elkaar en dus moest ik eerst met cement in de weer om dat te herstellen. 

Met het restje cement heb ik de onderkant van de voorgevel afgestreken.

Nadat ik de lantaarnpaal geplaatst had heb ik de stroom aangesloten. Zo, dat karweitje is gedaan, ergernis minder. 

We hebben zojuist nog een duik genomen ook. De ergste hitte lijkt voorbij, we hebben het overleefd.

De zwaluwjongen zijn er overigens nog.