Prikkeldraad

Gisteren is Irene wezen sporten en fietsen met Joukje.

Daarna is ze nog met de moestuinbakken aan de gang geweest en heeft ze op de uitkijk gestaan om te ontdekken hoe de kippen weer constant weten te ontsnappen.

Dat raadsel is niet opgehelderd, maar heeft de herbouw van de ren wel in een stroomversnelling gebracht. Ik ben gisteren namelijk de halve dag bezig geweest met de kippen terug te drijven naar de geheime wei en dat is niet de oplossing. Bovendien raakt Irene ook steeds gefrustreerder van al die ontsnappingen.

Aangezien in de komende weken de IBA een onderhoudsbeurt krijgt heb ik de putdeksels toegankelijk en schoon gemaakt. De graszoden die daarvan overbleven heb ik gebruikt om de kale plekken in het gazon mee op te vullen. 

Daarnaast ben ik in de weer geweest met de afscheiding tussen de paardenwei en onze wei. George had het prikkeldraad en het schrikdraad los gemaakt om bij ons te kunnen eggen en het minste wat ik kon doen was dat weer op orde maken. Prikkeldraad heeft drie kenmerkende eigenschappen zo heb ik geleerd. Het prikt, het blijft overal in haken (met name in schriklint en kleding) en het is onhandelbaar. D.w.z. onhandelbaar voor een beginneling als ik. Er neigen steeds lussen in te komen die je niet wilt en die, als je ze er uit draait, vrij plotseling omklappen, liefst met de prikkels in je hand of arm. Kortom, het was nog een heel gedoe. Maar het is gelukt en ik vond het een leuk klusje, het heeft wel wat om met de omheining van je wei bezig te zijn. Het schrikdraad is makkelijker te hanteren en het leuke daarvan is dat het niet fout kan qua aansluiten. Je knoopt het gewoon aan elkaar met ijzerdraad en het is ok. 

Zo ben ik dus weer een beetje in beweging gekomen, het werd tijd.

Vandaag heb ik allerhande miniklusjes gedaan, een nestkastje opgehangen, de steiger opgeruimd, wat dakpannen uitgezocht, een beetje rommelen in de zon.

Samen met Irene hebben ik de ren bekeken en een plan gemaakt. De ren wordt 1,80 meter hoog, er komt een deur naar de geheime wei en het huidige deurtje schuift iets op. We hadden nog wat palen en hebben vanmiddag de ontbrekende twee en kippengaas gekocht. Harry blijkt gewoon over het huidige hek te ontsnappen, hoe de dames het doen is nog niet opgehelderd maar waarschijnlijk op dezelfde manier.

Irene heeft vandaag de laatste moestuinbak geïnstalleerd en met de bladveger maaisel van de oprijlaan gehaald, ze vindt het geen gezicht al die bruine dotten gras.

Niets bijzonders, maar lekker bezig dus.

Stap voor stap

En weer was het heerlijk toeven op de Schapendrift vandaag. Voor ik aan de koffie ging had ik al een muis (een beoorlijk dooie) en een haas (te ver voor een foto) gespot. 

De grafschenner is vannacht niet teruggekomen, ik hou het op een marter.

Langzamerhand gaat het met de gezondheid ook beter. Ik ben lang niet meer zo beroerd en met de rug gaat het ook de goede kant uit. Nu is het een kwestie van rustig aan weer in vorm komen en vooral niet te snel willen. Dus had ik alle tijd om van het mooie weer te genieten en dat hebben we gedaan.

Het lijkt er op dat één buizerdnest de storm toch overleefd heeft, nu nog buizerds.

Vanmiddag hebben we een wandelingetje naar mijn favoriete plekje in het bos gemaakt, een vennetje (pingo?) met daarnaast een (volgens mij verlaten) dassenburcht. In dit deel van het bos heeft de storm trouwens behoorlijk huis gehouden. Onderweg kwamen we eerst Willie, Bertinus en de kinderen, en later Joukje en Jisse tegen. Toen we ook nog eens de eerste lammetjes zagen dartelen kon voor Irene de dag niet meer stuk.

Weer thuis heeft Irene eerst de kippen weer naar de geheime wei geloodst, die hadden weer eens de kuierlatten genomen. 

Daarna hebben we nog een groentetuinbak naar de nieuwe lokatie gebracht en de tafel met behulp van een hondje uit de overkapping gehaald en op het terras gezet.

Gerorge heeft de wei overigens geëgd (wiet eggen). Is dat ook weer opgehelderd.

Al met al een lekker rustig dagje.

Onwijs

Zaterdag heb ik met Irene voor het eerst weer een wandelingetje gemaakt. Eerst even naar Patricia en Gerard (Patricia is in de gemeenteraad gekozen) waar een specht in de oude perenboom zich tegoed deed aan vogelsnoepgoed en toen via Rode Dorp weer terug. De lente is nu echt begonnen!

Zondag heeft Irene meegedaan aan "Stappen en Tapas", een door het Buurthuis georganiseerde wandeling met tapas eten toe. 

Ik heb 's middags de Meethe-wandeling gedaan. Niet dat ik me heel lekker voelde, maar bewegen is i.v.m. het herstel van de rug belangrijk. Achteraf kun je je afvragen of dat nu wel zo wijs was, want toen ik weer thuis was voelde ik mij zwaar beroerd (jank, jank). Wellicht had dat iets te maken met pollen. Veel bomen zitten vol met katjes, dus dat zou zomaar kunnen. Of niet natuurlijk.

De nacht van zondag op maandag hed ik superslecht geslapen en werd ik steeds beroerder (jank, jank). Ondanks dat ik maandag nauwelijks op mijn poten kon staan zijn we toch naar Hoofddorp afgereisd. Dat was beslist niet wijs, maar we zouden naar het Madrugada concert in Paradiso en dat wilde ik niet missen. Bij vertrek kwam en we George tegen die meldde dat hij zijn wei ging verslichten (???, moet ik navragen) en bood aan onze wei ook even mee te nemen. We hadden geen idee waar we "graag" tegen zeiden maar het kon natuurlijk alleen maar goed zijn en hebben het aanbod in dankbaarheid aanvaard.

In Hoofddorp hebben we ons eerst laten testen, dat was op de valreep nog nodig. Ik had meteen ruzie met een, naar mijn mening, onbeschofte Engelse dame van het testbedrijf, gelukkig nam ze geen wraak met de wattenstaaf in mijn neus en bleken Irene en ik allebei negatief. We hebben bij Hans (die er niet was) en Jolanda in de tuin heerlijk in het zonnetje thee gedronken, hebben daarna Jan Peter opgepikt en zijn toen naar Amsterdam gereden. Bij de Burger King op het Leidse plein voegden Arjan en Pelle zich bij ons. Na burgers en patat zijn we naar Paradiso gelopen, mooi op tijd om ons van een zitplaats te verzekeren. Gezien Jan Peter zijn liesbreuken en mijn rug geen overbodige luxe maar een absolute must.

Het concert was onwijs. Goed welteverstaan.

De video's zijn qua geluid niet representatief, YouTube of Spotify is de oplossing voor degenen die het "echt" willen beluisteren.

De muziek deed me goed, want na het concert voelde ik mij iets beter, al kan dat natuurlijk ook komen omdat er in de stad minder ontluikende bomen staan.

Na het concert is Pelle zijns weegs gegaan, hebben we Arjan en Jan Peter in Hoofddorp afgezet en zijn doen doorgereden naar Vijfhuizen. Geert en Francien genieten van een midweek Veluwe wat leuk voor hen, maar jammer voor ons was. We hadden ze natuurlijk graag even gezien. We hebben onwijs lekker geslapen, lekker in de tuin in de zon ontbeten, en zijn vervolgens even bij Greet wezen koffie drinken. Gelukkig voelde ik me wat beter dan gisteren al is het nog niet veel soeps.

Thuisgekomen hebben we eerst de wei bekeken. We weten nog steeds niet wat George precies gedaan heeft maar de wei ziet er mooi uit. Gezien de sporen vermoeden wij een soort verticuteren, maar zoals gezegd, dat zoek ik nog uit.

Irene ontdekte dat we een grafschenner op bezoek hebben gehad, het graf van Eucalypta was open gegraven, enkele restanten van Eucalypta waren zichtbaar. We denken een marter, vanavond de WC maar eens daar neerzetten, misschien levert dat wat op.

We hebben heerlijk in de zon thee gedronken, waarna Irene met het besproeien van het zaaigoed aan de gang is gegaan en ik me aan het schrijven van het blog heb gezet.

Veel meer ga ik vandaag, behalve pizza's opleuken en in de oven zetten, niet doen. Ik ben gesloopt, maar ben onwijs blij dat ik toch meegegaan ben. De komende dagen wordt het genieten van het lekkere weer, de prachtige zonsondergangen en de rust hier. Want godallemachtig, wat een drukte daar in het westen (waar de natuur net iets verder is dan hier, dat dan weer wel).