Zondagochtend vertrok Pelle op de fiets naar Wolvega om zich te laten testen, daarna is hij doorgefietst naar de VAM berg om naar het NK wielrennen te kijken (vandaar de test).
Wij hebben ons op het kantensteken en de jacht op een aanhanger gestort.
Dinsdag kwamen Geert en Francien. Irene kreeg voor haar verjaardag een walnotenboom (die stond hoog op ons lijstje). 's Middags zijn Irene en Francien, ondanks het matige weer, gaan zwemmen in de Spokeplas.
Verder hebben we rustig aan gedaan, gezellig gegeten en een hoop gekletst.
Woensdagochtend werd ik met mijn neus op de wrede werkelijkheid van de Noordwolderse natuur gedrukt. Toen ik de krant ging halen vond ik een ei dat uit een nest geroofd was. Mijn komst had de rovers (kraaien) verstoord en vond ik dus dat ei, met dood kuiken.
Toen Francien (de ramptoerist) even later ging kijken was het kuiken weg, alsnog ten prooi gevallen aan de gulzige kraaien. We zouden eigenlijk een wandeling gaan maken, maar het weer was niet lekker, Geert was niet lekker en daarom hebben we dat uitgesteld tot volgende keer. We hebben wel de walnoot geplant. Op de oprijlaan, tussen de Witte Abeel en een Es.
Nadat Geert en Francien huiswaarts gekeerd waren (het was fijn dat ze er waren), heb ik het kozijn geschuurd en in de grondverf gezet.
Irene heeft in de tuin gewerkt en we hebben verder gezocht naar een aanhanger.
Het matige weer heeft nu ook de libellen verdreven. Geen vogels in de tuin (behalve ei-rovende kraaien en twee groene spechten (een mannetje en een jong)), geen libellen, wel mollen, veel mollen. En paddestoelen. Gelukkig maar, er moet ten slotte wel iets te fotograferen zijn.
Over fotograferen gesproken. Ondanks mijn verwoede pogingen heeft de wildcamera de "oprijlaanpoeper" nog niet weten te betrappen, maar ik hou vol.
's Avonds kwam Erik, een aannemer uit Steggerda, op bezoek om over de schuur te praten. Patrick had mij hem aanbevolen omdat hij kan bouwen, adviseren en begeleiden. Erik is een rustige, vriendelijke vent. We waren nog geen vijf minuten aan het praten of er ging een grondboor de grond in om te kijken hoe diep het heilige "gele zand" zit, de stabiele ondergrond waarop we kunnen bouwen. Dat is ongeveer 75 cm. Binnen no time hadden we een plan. Een betonnen fundering met geïntegreerde palen, borstwering en houten, geïsoleerde, schuur er op, afgewerkt met zweeds rabat en een pannendak.
Wij gaan zoveel mogelijk zelf doen en waar nodig komt hij helpen, instrueren en adviseren. Ik heb het ook nog even gehad over het opknappen van de fietsenschuur en de scheur in de voorgevel. De scheur is geen probleem en de plannen voor de fietsenschuur krijgen ook vorm. Al met al was het een bijzonder goed gesprek. We zijn dolblij, dit is wat mij betreft de best mogelijke uitkomst. Er is een belangrijk ei gelegd, nu maar hopen dat dat niet leeggepeuzeld wordt vóór het uit komt. Zojuist hebben we een besluit genomen over de aanhanger. Nu we echt aan de slag gaan hebben we die echt nodig. Dakplaten, zand, groenafval, bouwmateriaal kippenhok...en dan heb ik het nog niet over bouwmateriaal voor de schuur. Daar valt dus niet tegenop te huren, straks gaan we hem ophalen.