Kijk! Koeien!

Op twee kraaien na, niks op de WC vannacht. 

Dat wil niet zeggen dat er geen dierennieuws is. Vanochtend liepen er namelijk plotseling 18 pinken in de koeienwei. Voorwaar een mijlpaal. 

Af en toe krijgen ze de kolder in de kop en beginnen ze te rennen. 

Verder lopen ze rustig te grazen en soms een beetje onderling te bitchen. Ze blijven wel de hele tijd een bij elkaar. Nieuwsgierig zijn ze ook, al houden ze nog wel gepaste afstand. 

Onze dag kon niet meer stuk.

Tijdens het koffie drinken liep George met kleinkinderen Dide en Jisse door de paardenwei. Ze moesten natuurlijk even Irene's kippenhok bewonderen en bleven nog even koffie en limonade drinken. En Jisse liet de kans om een appeltje uit onze tuin te kunnen verorberen niet liggen. 

Na de koffie zijn we op ramenjacht geweest in Noordwolde. Er zit een bedrijf dat veel tweedehands kozijnen, deuren etc. verkoopt. Helaas hadden ze niet iets dat in de buurt van onze gewenste grootte kwam. We gaan één dezer dagen nog even in Oldeholtpade kijken. Als ze daar ook niets hebben lap ik onze oude kozijnen op en houden we onze oren en ogen open of er zich ergens iets tweedehands aandient. Want heel lang zullen de oude kozijnen niet meer mee gaan. Omdat we toch in het dorp waren hebben we meteen maar voeding voor het gras meegenomen, en een onkruidspuit en onkruidvedelger aangeschaft. We doen het natuurlijk liever niet, gif spuiten, maar op het grind moeten we wel.

Na de lunch ben ik nog maar een stukje gaan metselen. Eerst dacht ik dat ik supergoed bezig was, maar toen ik nog eens kritisch keek bleek dat ik alleen maar bezig was. Het werd allerminst zo strak als ik hoopte. Gelukkig was ik aan de achterkant bezig, dus daar valt het niet op. Het blijft lastig. Heel veel stenen heb ik dan ook niet gelegd, maar ik ben toch weer een stukje opgeschoten.

Irene heeft wat fruitbomen verplaatst, wat met planten gerommeld en lekker rustig in de tuin een beetje gepuzzeld.

Morgen ga ik nog een stukje metselen. 's Middags komen Bart en Carolien op vistite. Leuk!

Toch beesten

Toen ik de WC wilde op gaan hangen realiseerde ik mij opeens dat ik helemaal niet gekeken had of er überhaupt opnames gemaakt waren vannacht. Wat bleek? Op twee momenten is er een haas op visite geweest! 

Meester Metzelaar

De titel verwijst naar de leerkracht van Jan Peter in de vierde klas van de lagere school. De populairste meester. Toen ik naar de vierde klas ging was hij vertrokken. Vanwaar deze anekdote? Ik moest er gewoon plotseling aan denken toen ik vandaag liep te ploeteren met stenen en specie. Één ding is duidelijk, ik ben (nog) geen meester metselaar. Wat een gedoe.

Eerst bleek mijn maatstok verdwenen. Overal gezocht, geen maatstok. Gelukkig kon ik een nieuwe maken door de maten over te nemen van de profielen die al maatstreepjes hadden. Toen deed de mixer het niet en heb ik de eerste lading specie noodgedwongen met de hand gemengd. Later bleek het euvel een draadbreuk te zijn, dat was gelukkig oplosbaar. Het metselen viel ook al niet mee. De hele dag heb ik geploeterd om ongeveer honderd stenen te metselen. En dan is het ook nog eens niet zo strak geworden als ik gehoopt had. Maar goed, ik maak vorderingen, in dit tempo heb ik nog een dag of zes te gaan, maar ik denk dat de snelheid nog wel omhoog gaat. 

Irene wilde graag helpen, maar het leek mij verstandiger om in dit stadium even in mijn eentje te klooien. Zij heeft de zitstok in het kippenhok gemaakt en waarschijnlijk nog veel meer gedaan. Ik heb daar allemaal weinig van mee gekregen, ik zat even in mijn eigen wereld. 

Is er dan niets leuks te melden? Jawel hoor. Toen ik de zware, volle speciekuip met een plof op de betonvloer zette spatte ongeveer de helft er uit en zat ik helemaal onder. Gelukkig kon ik daar zelf om lachen. En het was heerlijk weer. En Irene kreeg vandaag bericht dat er toch vier kippen beschikbaar zijn! En ik ontdekte vanmorgen op de oprijlaan een boleet-achtige paddenstoel, ik moet alleen nog even opzoeken welke. 

En ik zag de mollenvanger door de paardenwei lopen. Heb ik meteen geregeld dat hij ook bij ons aan de gang gaat, want het begint nu echt de spuigaten uit te lopen.

De WC had een rustige nacht, er zijn geen beesten langs geweest.

Morgen weer metselen... 

Koeien kijken

Niks op de WC vannacht. Wel weer een prachtige maan.

Vanmorgen zijn Ireen en ik naar Wolvega gereden om de deurplaat te kopen. Zoals gebruikelijk werden we weer op vriendelijke wijze geholpen. Nadat de plaat met de heftruck op de aanhanger was geladen, zijn we naar huis gereden waar we de plaat op balken op de aanhanger gestald hebben. Ik zal vragen of Erik de volgende keer dat hij hier komt zijn cirkelzaag mee neemt. Dan kunnen we de plaat op maat zagen zodat we de delen wat beter op kunnen slaan, want nu is het niet erg handzaam (en erg zwaar). 

Om kwart voor twee ontmoetten we Joukje en George op de afgesproken plek en zijn we naar Zandhuizen gefietst, waar de boerderij van Jaap, de broer van Joukje, staat. De boerderij is prachtig gelegen, met een mooie vijver achter het huis en een geweldig uitzicht. Een paar jaar geleden hebben ze brand gehad, waarna het bedrijf opnieuw opgebouwd moest worden. In de komende tijd gaat zoon Bert het bedrijf overnemen, Jaap en zijn vrouw (die dan weer bij Irene op koor zit) nemen tijdelijk hun intrek in een woonunit naast de boerderij, tot de transitie voltooid is en ze ergens anders gaan wonen.

Jaap leidde ons rond en wat direct opviel was dat het een overzichtelijk bedrijf is. Één grote stal waar 96 koeien staan, een schuur voor het machinepark (dat relatief klein is, een trekker, maaier, voermengwagen en waarschijnlijk nog wel iets maar dat ben ik even vergeten), een stierenstal en vier kuilgrasbulten. En dan natuurlijk de 50 hectare land, waarop gras en mais verbouwd wordt voor veevoer. De bedrijfsvoering is superefficiënt. Een melkrobot, een mestveegrobot en een voeraanschuifrobot in de stal doen zelfstandig hun werk, behoorlijk high tech allemaal. 

De koeien, ook allemaal voorzien van een sensor, kunnen vrij naar buiten lopen maar verkiezen als het aan hun ligt de stal boven de wei. Dat is meteen een dingetje, want de koeien móeten tenminste 6 uur per dag buiten lopen vanwege het predikaat "weidemelk". 

Jaap kan de hele operatie in zijn eentje runnen, al maakt hij voor diverse werkzaamheden op het land wel gebruik van een loonbedrijf. Het is simpelweg te duur om alle machines daarvoor in huis te hebben. In de stal kunnen de koeien vrij rondlopen, gemolken worden als ze daar zin in hebben (met als beloning wat krachtvoer), chillen op koeienmatrassen of zichzelf verwennen met de massageborstel. Ik had gedacht dat er één ras zou zijn, maar er bleek van alles rond te lopen. 

In de stierenstal staan 140 stiertjes die niet van Jaap zijn, hij voert ze alleen (tot ze acht maanden zijn, dan gaan ze naar de slacht). Na de bezichtiging hebben we koffie gedronken en gezellig gekletst. Zoals te verwachten was heb ik gedurende het hele bezoek een constante stroom vragen afgevuurd, ik wilde ten slotte te weten komen, en begrijpen, hoe het allemaal toegaat op een boerderij. Ik was daar zo druk mee dat er van foto's maken niet veel terecht gekomen is. Natuurlijk wisten wij wel dat het romantische beeld van het boerenleven achterhaald was (dat in werkelijkheid waarschijnlijk allesbehalve romantisch was), alleen wisten we niet hoe het dan wèl is. Fosfaatrechten, melkprijzen, mestquota, stikstof, gier injecteren, we hebben van alles en nog veel meer besproken. Dat was buitengewoon interessant en verhelderend. Zo worden koeien bijvoorbeeld niet alleen kunstmatig geïnsemineerd vanwege de efficiëntie (de sensor laat weten wanneer een koe tochtig is), boeren willen gewoon liever geen stieren. Dat zijn levensgevaarlijke beesten, voorbeelden te over dat het mis ging (als in ècht mis). 

Al met al was het een erg leerzaam en leuk bezoek dat meer dan aan de verwachtingen voldeed en zoveel indrukken achter liet dat we het nog steeds aan het verwerken zijn. 

Morgen metselen.

De eerste steen...

...is gelegd! En wel door Irene.

Gisteravond klaarde het toch nog op en was het weer windstil, doodstil en betoverend sprookjesachtig prachtig. En dus hebben wij een wandelingetje door onze wei gemaakt. Als je er in het donker doorheen loopt lijkt die trouwens véél groter! 

Vandaag was het heerlijk weer en dat merkte ik meteen, ik voelde mij een stuk beter. Omdat de tweedehands kozijnenboer gesloten bleek, is Irene nog wat losse eindjes qua kippenren aan elkaar gaan knopen, de herfstframboos gaan inspecteren en appels gaan plukken. 

Ik ben aan de gang gegaan met het kattenluik. Er moest nog steeds een nieuw buitenpaneel gemaakt worden en dat leek mij een prima klusje vóór Erik zou komen voor de metselles. Na het nodige gezaag, geboor en gefrees had ik een tevredenstellend resultaat. 

Dat wil zeggen, toen ik het goed om gemonteerd had.

Joukje kwam met kleinzoon Jisse even langs fietsen om de tijd af te spreken voor het boerderijbezoek van morgen. Daar hebben we echt zin!

Erik liep voor op zijn schema en dus konden we halverwege de middag al aan de gang. Eerst hebben we de metselprofielen gesteld en geschoord, een verdeellat gemaakt en het peil bepaald (een referentiepunt voor op de profielen) en de maatvoering op de verdeellat overgezet op de profielen.

Vervolgens hebben we de metseldraad gespannen en een niet al te grote hoeveelheid specie gemengd. 

Erik, die op de foto's hierboven grappig genoeg een groene hanekam lijkt te hebben, heeft het een en ander uitgelegd over metselen en toen kon het stenen stapelen beginnen. 

Alleen niet door mij. Erik wees me er fijntjes op dat de eerste steen gelegd zou worden door Irene, traditie. Aldus geschiedde. 

Daarna heeft Erik nog een paar stenen voorgedaan en toen was het aan mij. Het ging helemaal niet onaardig. Mijn grootste probleem is dat ik NIET MOET ZEIKEN. Kledder specie op de troffel, neerkletsen, steen er op, even keurig langs de metseldraad stellen en klaar. Dat laatste stapje, daar ligt mijn probleem. Na het stellen ga ik op de tiende millimeter lopen pielen. Dat is niet de bedoeling. Goed is goed, NIET ZEIKEN, volgende steen. Naast een echte vakman en een geweldig aardige kerel, blijkt Erik ook een prima leraar te zijn. Na een aantal stenen metselen onder zijn kritische blik en aanwijzingen ging het steeds beter. 

Toen Erik zag dat het goed zou komen ging hij er weer vandoor (nog steeds voor op schema). Ik heb doorgemetseld, met Irene in de rol van oppervrouw en antizeikcoach, tot de specie op was en toen hadden we plotseling iets dat je gerust een muurtje mag noemen. 

Daarna moesten nog de voegen geschraapt en geborsteld en toen was het mooi.

Het viel mij al met al niet tegen. Het gaat sneller dan ik dacht en het ziet er best goed uit. Mijn vrees dat alles onder de specie zou zitten werd gelukkig ook niet bewaarheid.

Morgen gaan we een plaat 40mm multiplex voor de deur kopen. Ik vond een koopje in Wolvega en wil die meteen maar halen, voor ze uitverkocht zijn. Het wordt een anderhalve deur van totaal 1,5 meter breed (ideetje van mij) van multiplex waar we groefjes in fresen (ideetje van Erik). Dan hebben we voor weinig een solide deur die precies lijkt op hoe schuurdeuren (en onze achterdeur) er hier uitzien. Het reststuk van 150x90 kan ik prima gebruiken als werkbankblad.

Irene heeft zojuist auditie gedaan bij haar nieuwe koor, dat ging goed. Maar ze is niet blij. Ze had kippen besteld bij "Red de kip". Wat blijkt? ZE HEBBEN GEEN KIPPEN! Maar goed, die kippen komen er wel.

Al met al een prima dag dus. Dat de WC niks te melden had doet daar niks aan af.