Ontslagen

Zaterdag hebben we in Vijfhuizen bij Geert en Francien geluncht en zijn daarna naar Hoofddorp gereden om Hans' vijfenzestigste verjaardag te vieren. Hans en Jolanda hadden voor die gelegenheid een Keez toernooi georganiseerd en de Noordwoldigers presteerden traditioneel slecht. Slechts één partij wisten we te winnen. Dat was wel een cruciale partij, waardoor de eindoverwinning naar Hans en Jolanda ging. Tussendoor hebben we heerlijk gegeten en het was al met al reuze gezellig. 

We zijn uiteraard blijven pitten en zondagochtend even bij Jan Peter wezen koffie drinken. Daarna hebben we de aanhanger met hout aangehaakt en diverse gereedschappen ingeladen die tijdens het opruimen van het huis van Hans zijn vader tevoorschijn kwamen en een nieuw huis zochten (boorhamer, dompelpomp, boren/bestelset en zaagbladen). Kortom, ik ging met meer cadeau's naar huis dan we meegenomen hadden. 

We hebben vervolgens Greet opgepikt en zijn weer naar huis gereden. Thuisgekomen heb ik eerst het restant van de Formule 1 race gekeken. Toen ik daarna de aanhanger af wilde koppelen was ik even onoplettend en brak het sleuteltje van het aanhangerslot af. 

Gelukkig was het niet al te ingewikkeld om het slotje uit te boren en kon ik de aanhanger alsnog afkoppelen.

Maandag hebben Irene en ik weer een stukje gepotdekseld. 's Middags hebben Irene en Greet nog een ommetje gemaakt.

In de namiddag kregen we bezoek van een groep roeken. Hardstikke leuk, zolang ze maar niet in de buurt gaan nestelen, want ten slotte kwamen we hier voor onze rust.

's Avonds heeft Irene sinds lange tijd weer gemaaid. Het gras groeit bijna niet met die hitte, vandaar.

Dat kan overigens niet gezegd worden van diverse andere kruiden en planten, zoals in de wei te zien is. Die wordt al weer lekker groen na het bezoek van Pastel en Max.

Vanmorgen ben ik naar de fysiotherapeut geweest. De conclusie was dat het de goede kant op gaat, ik rustig aan verder mijn activiteiten op kan bouwen en vooral mijn oefeneningen moet blijven doen. Vervolgens ben ik als patiënt ontslagen.

Tijdens de koffie kwam George even buurten, altijd gezellig. Toen Irene en Greet op weg gingen naar Wolvega hebben George en ik onze putten vergeleken. Die van George, die midden in de wei staat, is waarschijnlijk van latere datum, want opgebouwd uit gestapelde betonnen ringen. Hij is ook veel dieper, het water zit op zo'n drie tot vier meter diepte, terwijl dat bij ons op iets van een meter zat en nu op anderhalf tot twee meter. 

Vanmiddag hebben Irene en ik in de hitte het laatste stukje gepotdekseld. Dat is nu dus klaar, voorwaar een mijlpaal!

Het nieuwe aanhangerslotje is inmiddels ook gearriveerd, leve het internet.

Vanavond zijn we we uit eten geweest bij Lunia.