Verticuteren

Irene kwam gisteravond enthousiast terug van de paasstukmakerij. Het was gezellig en druk geweest en ze was tevreden met het resultaat.

Vanmorgen lag er een verlaat verjaardagscadeautje van Irene voor mij in de brievenbus, een schrikdraadtester. Superhandig klein dingetje. Je houdt hem bij het schrikdraad en als hij gaat piepen weet je dat er stroom op staat en als het stil blijft hoop je dat de tester niet stuk is.

Irene was even naar Joukje (iets met een jurk en een trouwerij, vrouwendingetje dus) en kwam thuis met maar liefst vijf boeken over de geschiedenis van Noordwolde en Weststellingwerf. Werk aan de winkel dus.

Ik heb er een beetje in zitten bladeren en al weer tal van interessante dingen ontdekt. 

Maar omdat Irene aan de gang ging met verticuteren heb ik mij losgerukt uit de boeken en ben, nadat ik eerst nog wat paastakken geknipt heb, het verticuteersel bij elkaar gaan harken. Best een klusje nog, het hele gazon harken, ik zal morgen wel spierpijn hebben. 

Gelukkig was het perfect harkweer en het moet nu gebeuren want we moeten het gazon in deze periode bemesten, het liefst als het gaat regenen. Irene heeft al een stukje voorzien van koemestkorrels. Het strooiwagentje van Gerard kwam hierbij goed van pas. 

Tussendoor heeft ze ook nog paardenbloemen verwijderd (sjonkels voor Noordwijkers, peerdebloemen voor Noordwoldigers). Dat is nog wel een dingetje. In tegenstelling tot gazonliefhebbers en mensen met hooiland, ben ik dol op paardebloemen. Maar als het een probleem is ga ik me ook niet met een spandoek in de hand vastketenen aan een paardenbloem, maar pak mijn verlies en laat de OnkruidWarrior haar gang gaan.  

Zo lang we verschoond blijven van een door Roundup doodgespoten oranje gazon, zoals ik die op weg naar Wolvega tegen kwam, vind ik het allemaal prima, madeliefjes zijn ook leuk.

Het was lekker om weer een beetje buiten bezig te zijn.

Observatie: kippen zijn rare beesten. Maar wel leuk!

En de verzekering... Niets van gehoord natuurlijk.

Beetje boos

Heel veel is er niet uit mijn handen gekomen de afgelopen dagen. Het weer heeft daar van alles mee te maken.

Dinsdag heb ik m'n bankschroef gemonteerd, dat nog wel. 

Verder ben ik begonnen in "Geworteld in Noordwolde, het dorpsleven van smidsochter Klaasje Klein". Het is een interessant boek dat een aardig inzicht geeft van het leven in Noordwolde in de 20e eeuw. 

Dat lezen is maar een klein deel van het werk, want daarnaast ga ik natuurlijk van alles opzoeken en dwaal dan vanzelfsprekend weer af. Dat afdwalen leidt dan wel weer tot de wetenschap dat mijn favoriete plekje bij de dassenburcht geen pingoruïne is, het tegendeel is bewezen, maar dat er wèl 14 pingoruïnes ten noorden van ons te vinden zijn.

De rode stip zijn wij, de blauwe stip is de dassenburcht en de gele stippen zijn pingoruïnes (de verste ligt hemelsbreed ongeveer 1,8 km bij ons vandaan). 

Dinsdagavond ben ik gaan klaverjassen bij de klaverjasclub, als invaller. Dat was leuk. Het was wel veel klaverjassen en weinig ouwehoeren. Dat was anders dan dat ik gewend ben, maar het is natuurlijk ook een klaverjasclub en geen kletsvereniging. Het ging gelukkig niet onaardig en in geval van nood help ik ze graag zo af en toe uit de brand.

Gisteren was ook een leesdag. Voor mij dan, Irene is nog wel bezig geweest. Arend-Jan, de overbuurjongen kwam nog langs voor een paastak uit onze kronkelhazelaar. Hij kwam met zijn kinderwagen waarin een konijn en een cavia zaten. En omdat hij kippenliefhebber is wilde hij natuurlijk ook even bij de kippen kijken. Hij is niet alleen liefhebber, maar ook best een kenner en besloot, toen hij de ontsnappingsverhalen hoorde, dat Harry weer geknipt moest worden. Toen Irene uitlegde dat dat dan 's avonds moest gebeuren omdat Harry dan rustig en dus te pakken was, bood hij aan het ter plekke even te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Voor Irene met haar ogen kon knipperen had Arend-Jan dat klusje geklaard en ging hij, trots als een pauw dat hij dat voor de buurvrouw gedaan had, met kinderwagen en paastak weer op huis aan.

En ik heb vandaag geen ontsnapte kip gezien...

We kregen ook een brief van Vitens. Of we even de offerte van een dikke 1300 euro voor de verplaatsing van de waterleiding willen tekenen. Dat zit zo. De kraan vóór de watermeter is namelijk verrot. Wij hebben Vitens daarvan vorig jaar keurig op de hoogte gesteld en toen begon de ellende. Er kwam iemand om het te bekijken en die constateerde dat de watermeter illegaal verplaatst was (bij de bouw van de aanbouw) en dat dat opgelost moest worden. En het is ons huis dus of wij even €1200 wilden ophoesten om het te veranderen. Wij hebben geprobeerd duidelijk te maken dat ons dat een beetje onredelijk leek, maar daar kwamen wij niet uit. Toen hebben wij gezegd dat ze het lekker uit konden zoeken met hun waterleiding, wat ons betreft lag die prima, maar dat die kraan toch echt hun probleem was. Nooit meer wat gehoord, tot gisteren dus, toen er een nieuwe offerte in de brievenbus lag. Ik natuurlijk bellen. Dat duurde een kwartier, toen ging de niet te benijden medewerkster "deze discussie met mij afsluiten". Nou dan weet je het wel, dan is de sfeer niet optimaal meer. Ze beloofde nog wel dat ik teruggebeld zou worden.

Dat gebeurde vandaag. We hebben een goed gesprek gehad (en dat was echt zo), alleen kwamen we niet verder. "Ik ga niet betalen, ik leg desnoods die waterleiding zelf om" vs. "Ik begrijp echt je punt maar ik kan niet anders, ik moet de regels volgen". Mooi, want ik had natuurlijk wel even de regels bestudeerd en dus gooide ik Artikel 7.2 in de strijd.

 Artikel 7.2 Afwijkingen

 In bijzondere omstandigheden, zulks ter beoordeling van het bedrijf,

 kunnen door het bedrijf afwijkingen van het bepaalde in of krachtens

 deze aansluitvoorwaarden worden toegestaan, of kunnen door het be-

 drijf nadere eisen worden gesteld. Deze afwijkingen zullen schriftelijk

 worden vastgelegd.

De oplossing ligt voor de hand. Vitens bestempeld dit als een bijzondere omstandigheid en klaar is Kees (of moet ik zeggen deze case). Deze oplossing gaat nu voorgelegd worden aan de juridische afdeling en dan zien we verder.

Het had behoorlijk geregend vannacht.

Aangezien we vanmiddag windstoten tot 10 Bft zouden krijgen hebben we de iglo gezekerd met zware tegels (binnen) en touw, de kippen zijn er veel te blij mee om hem weg te laten waaien.

Irene heeft vanmorgen de verticuteermachine opgehaald bij Gerard en heeft een eerste stuk geverticuteerd. Ze is enthousiast over het resultaat.

Ik heb daar niet heel veel aandacht voor gehad want ik was bezig nog een ander varkentje te wassen, de verzekering... Zo langzamerhand vind ik dat ik ze, ondanks de drukte na de storm, genoeg tijd gegeven heb en wilde weten wat de status was. Daar heb ik de afgelopen dagen de nodige energie in gestoken, helaas zonder resultaat. De wachttijd aan de telefoon is meer dan een uur, dus dat is geen optie, maar de chat en WhatsApp boden ook geen soelaas. Ja,  één berichtje dat ik binnen een dag wat zou horen, maar dat gebeurde natuurlijk niet, en dus hadden ze me behoorlijk chagrijnig gemaakt. Mijn appjes en chatberichten werden daardoor steeds vinniger. Vanmiddag had ik dan eindelijk appcontact. Dat verliep ook al steeds minder gezellig, maar het hoopgevende is dat ze nog moeten bepalen of er in één keer, of in termijnen betaald moet worden. Het verontrustende is dan weer dat dat een onzinverhaal is omdat ze standaard eerst 50% over maken en na ontvangst factuur de tweede 50%. En als ik dat al weet... Nou ja, we zien wel. Het was in ieder geval een aardige afleiding van de storm die over trok, maar leuk is anders.

Irene is nu naar 't Buurthuus, een paasstukje maken. Het stormt en het giet nog steeds, dus ik hoop maar dat ze het ongeschonden hier krijgt.

We hadden tussen de buien door nog wel even de avondzon op de boswal, altijd mooi.

Kraaiennest

De afgelopen dagen stonden in het teken van (familie)bezoek omdat ik onvermijdelijk weer een jaartje ouder geworden ben. Donderdagochtend kwamen George en Joukje op de koffie. Dat had ik een jaar geleden niet kunnen bedenken, dat er locals op verjaarsvisite zouden komen. Het was als altijd gezellig. Precies toen ze weer vertrokken, arriveerden Geert en Francien en niet lang daarna begon het te sneeuwen. 

Irene en Francien zijn 's middags nog even naar de kringloopwinkel geweest (girls will be girls!), Geert en ik zijn lekker binnen gebleven. 

Even dacht ik een roofvogel in de sneeuw in een boom te zien, maar uiteindelijk bleek het toch een dikke duif te zijn. 

's Avonds kwam Pelle ook nog en hebben we op rustige wijze mijn verjaardag "gevierd".  

Vrijdag was ook een rustige dag. Het was binnenblijfweer, al klaarde het aan het eind van de dag nog wel even op. 

Het was natuurlijk 1 april, mijn favoriete dag van het jaar, en volgens mij ben ik er in geslaagd iedereen beet te nemen. Geert en Francien vertrokken rond lunchtijd weer. Mijn tablet bleek het begeven te hebben en dus heb ik maar een nieuwe besteld. 

Jan Peter arriveerde rond half acht. Irene was naar een workshop Indonesisch koken en dus hebben we met z'n drieën gegeten. Verder hebben we rustig aan gedaan.

Zaterdag werd mijn tablet bezorgd. Ik heb daar natuurlijk een beetje mee lopen klooien en het lijkt er op dat er niet al te veel verloren is gegaan (leve de back-up). Terwijl ik daarmee doende was heeft Jan Peter zich door Willie laten knippen. 's Middags hebben we een wandelingetje naar de dassenburcht bij de pingoruïne gemaakt (zolang het tegendeel niet bewezen is hou ik het er op dat het vennetje een pingoruïne is).

Gisteren was het best zonnig en uit de wind zelfs redelijk aangenaam. En dus hebben we buiten koffie gedronken en mogelijke plekjes gezocht voor mijn vogelsilhouetten. 

In tegenstelling tot Harry en Kazèn zijn wij er niet op uit gegaan, maar hebben we voornamelijk de Ronde van Vlaanderen gekeken. 

Na de glorieuze overwinning van Mathieu zijn Pelle en Jan Peter weer op huis aan gegaan en keerde de rust op de Schapendrift weer.

Twee kraaien lijken ernstig geïnteresseerd in het enig overgebleven nest in de boswal, dat gaan we scherp in de gaten houden.

Vandaag was het koud rotweer. Ik heb mijn nieuwe tablet een beetje verkend en ingesteld. Verder valt er over vandaag niets te melden.

Morgenavond ga ik klaverjassen, de klaverjasclub van Joukje komt iemand tekort, vandaar.