Heel veel is er niet uit mijn handen gekomen de afgelopen dagen. Het weer heeft daar van alles mee te maken.
Dinsdag heb ik m'n bankschroef gemonteerd, dat nog wel.
Verder ben ik begonnen in "Geworteld in Noordwolde, het dorpsleven van smidsochter Klaasje Klein". Het is een interessant boek dat een aardig inzicht geeft van het leven in Noordwolde in de 20e eeuw.
Dat lezen is maar een klein deel van het werk, want daarnaast ga ik natuurlijk van alles opzoeken en dwaal dan vanzelfsprekend weer af. Dat afdwalen leidt dan wel weer tot de wetenschap dat mijn favoriete plekje bij de dassenburcht geen pingoruïne is, het tegendeel is bewezen, maar dat er wèl 14 pingoruïnes ten noorden van ons te vinden zijn.
Dinsdagavond ben ik gaan klaverjassen bij de klaverjasclub, als invaller. Dat was leuk. Het was wel veel klaverjassen en weinig ouwehoeren. Dat was anders dan dat ik gewend ben, maar het is natuurlijk ook een klaverjasclub en geen kletsvereniging. Het ging gelukkig niet onaardig en in geval van nood help ik ze graag zo af en toe uit de brand.
Gisteren was ook een leesdag. Voor mij dan, Irene is nog wel bezig geweest. Arend-Jan, de overbuurjongen kwam nog langs voor een paastak uit onze kronkelhazelaar. Hij kwam met zijn kinderwagen waarin een konijn en een cavia zaten. En omdat hij kippenliefhebber is wilde hij natuurlijk ook even bij de kippen kijken. Hij is niet alleen liefhebber, maar ook best een kenner en besloot, toen hij de ontsnappingsverhalen hoorde, dat Harry weer geknipt moest worden. Toen Irene uitlegde dat dat dan 's avonds moest gebeuren omdat Harry dan rustig en dus te pakken was, bood hij aan het ter plekke even te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Voor Irene met haar ogen kon knipperen had Arend-Jan dat klusje geklaard en ging hij, trots als een pauw dat hij dat voor de buurvrouw gedaan had, met kinderwagen en paastak weer op huis aan.
En ik heb vandaag geen ontsnapte kip gezien...
We kregen ook een brief van Vitens. Of we even de offerte van een dikke 1300 euro voor de verplaatsing van de waterleiding willen tekenen. Dat zit zo. De kraan vóór de watermeter is namelijk verrot. Wij hebben Vitens daarvan vorig jaar keurig op de hoogte gesteld en toen begon de ellende. Er kwam iemand om het te bekijken en die constateerde dat de watermeter illegaal verplaatst was (bij de bouw van de aanbouw) en dat dat opgelost moest worden. En het is ons huis dus of wij even €1200 wilden ophoesten om het te veranderen. Wij hebben geprobeerd duidelijk te maken dat ons dat een beetje onredelijk leek, maar daar kwamen wij niet uit. Toen hebben wij gezegd dat ze het lekker uit konden zoeken met hun waterleiding, wat ons betreft lag die prima, maar dat die kraan toch echt hun probleem was. Nooit meer wat gehoord, tot gisteren dus, toen er een nieuwe offerte in de brievenbus lag. Ik natuurlijk bellen. Dat duurde een kwartier, toen ging de niet te benijden medewerkster "deze discussie met mij afsluiten". Nou dan weet je het wel, dan is de sfeer niet optimaal meer. Ze beloofde nog wel dat ik teruggebeld zou worden.
Dat gebeurde vandaag. We hebben een goed gesprek gehad (en dat was echt zo), alleen kwamen we niet verder. "Ik ga niet betalen, ik leg desnoods die waterleiding zelf om" vs. "Ik begrijp echt je punt maar ik kan niet anders, ik moet de regels volgen". Mooi, want ik had natuurlijk wel even de regels bestudeerd en dus gooide ik Artikel 7.2 in de strijd.
Artikel 7.2 Afwijkingen
In bijzondere omstandigheden, zulks ter beoordeling van het bedrijf,
kunnen door het bedrijf afwijkingen van het bepaalde in of krachtens
deze aansluitvoorwaarden worden toegestaan, of kunnen door het be-
drijf nadere eisen worden gesteld. Deze afwijkingen zullen schriftelijk
worden vastgelegd.
De oplossing ligt voor de hand. Vitens bestempeld dit als een bijzondere omstandigheid en klaar is Kees (of moet ik zeggen deze case). Deze oplossing gaat nu voorgelegd worden aan de juridische afdeling en dan zien we verder.
Het had behoorlijk geregend vannacht.
Aangezien we vanmiddag windstoten tot 10 Bft zouden krijgen hebben we de iglo gezekerd met zware tegels (binnen) en touw, de kippen zijn er veel te blij mee om hem weg te laten waaien.
Irene heeft vanmorgen de verticuteermachine opgehaald bij Gerard en heeft een eerste stuk geverticuteerd. Ze is enthousiast over het resultaat.
Ik heb daar niet heel veel aandacht voor gehad want ik was bezig nog een ander varkentje te wassen, de verzekering... Zo langzamerhand vind ik dat ik ze, ondanks de drukte na de storm, genoeg tijd gegeven heb en wilde weten wat de status was. Daar heb ik de afgelopen dagen de nodige energie in gestoken, helaas zonder resultaat. De wachttijd aan de telefoon is meer dan een uur, dus dat is geen optie, maar de chat en WhatsApp boden ook geen soelaas. Ja, één berichtje dat ik binnen een dag wat zou horen, maar dat gebeurde natuurlijk niet, en dus hadden ze me behoorlijk chagrijnig gemaakt. Mijn appjes en chatberichten werden daardoor steeds vinniger. Vanmiddag had ik dan eindelijk appcontact. Dat verliep ook al steeds minder gezellig, maar het hoopgevende is dat ze nog moeten bepalen of er in één keer, of in termijnen betaald moet worden. Het verontrustende is dan weer dat dat een onzinverhaal is omdat ze standaard eerst 50% over maken en na ontvangst factuur de tweede 50%. En als ik dat al weet... Nou ja, we zien wel. Het was in ieder geval een aardige afleiding van de storm die over trok, maar leuk is anders.
We hadden tussen de buien door nog wel even de avondzon op de boswal, altijd mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten