Er staat een paard in gang

Tja, je moet wat als er niet zo veel spannends te melden is. Dus bij gebrek aan echte verhalen maar een prikkelende titel. Er staat dus ook geen paard in de gang, gelukkig maar. Veel verder dan een schoenenrekje komen we niet in ons opgeruimde huis. 

Het spannendste op het moment is de verkoop van de Landleeuw. We zijn in onderhandeling en hadden gehoopt er voor het weekeinde uit te zijn. Dat is dus niet gelukt. We hebben een paar biedingen, maandag hopen we uitsluitsel te krijgen.

Intussen heeft Irene wel eventjes een logeerbed gescoord, met nieuwe matrassen, nachtkastje en spiegel. Voor onze begrippen is het reusachtig, maar 160x200cm is natuurlijk een normaal tweepersoonsbed.

Ik heb me intussen weer eindeloos verdiept in de verzekeringen. Na oeverloos vergelijken en polissen doorspitten hebben we de knoop doorgehakt en is de Schapendrift verzekerd. Diepe zucht.

Op de achtergrond speelt constant het bouwen van de schuur. Boom weg? Schuur kleiner? Schuur verder van het huis? Twee gebouwtjes? De opties zijn legio en door het er over te hebben en er over te denken worden dat er alleen maar meer. De schuur aan de andere kant van de oprijlaan neerzetten bijvoorbeeld.

Goeie optie, alleen voelt het op de een of andere manier niet lekker. Nu al vastgeroest in het bestaande beeld denk ik, ik ben er ten slotte al drie keer kort geweest. Of de IBA verplaatsen. Geen idee of dat zomaar kan en wat de kosten zijn, maar op zich een heel aantrekkelijk idee.

Al met al een beetje getrut in de marge. Verder is het dromen, fantaseren, plannen, plannen maken en vooral ons proberen te realiseren wat we aan het doen zijn. Dat laatste wil nog niet echt lukken, maar het gaat gebeuren...

We gaan verhuizen!

Naar Friesland!!

Naar Noordwolde!!!

Naar een sfeervol woudboerderijtje!!!!

Leuk toch?

 

It sil heve!

Na lang wikken en wegen hebben we de data van de verhuizing vastgelegd. Het verdict: 25 januari laden op de Landleeuw en 26 januari lossen op de Schapendrift. We hebben dan ruim de tijd om, na de overdracht op 4 januari, de vloer onder handen te nemen, hier en daar een muurtje te schilderen, met lampen te prutsen en zo. Èn, niet onbelangrijk, te landen. Tijd zat,  geen stress. Nu kunnen we het rustig aan doen, een dagje vrij nemen of ziek worden. Wel zo lekker. Met het pakken wachten we in ieder geval tot de bezichtigingen van de Landleeuw voorbij zijn (morgen weer een) hopelijk duurt dat niet lang meer, want wéér opruimen en schoonmaken komt ons nu al mijlenver de keel uit. Ondertussen zitten we geen duimen te draaien. Er valt genoeg te doen, zoals energie en zo regelen, zoeken naar een bank en logeerbed, ons verdiepen in verzekeringen (wat een gruwel) etc. etc.

Het goede nieuws is dat de container is geregeld, d.w.z. we hebben  een deal met de verhuurder (Maarten) die ons heeft verzekerd dat de bocht naar de oprijlaan geen probleem is (pfff, opluchting). 

"Met Maarten..." 

"Hoi Maarten, met Maarten"

"Heeee Maarten..." "Heet je nou Maarten of Marty?" 

"Officiëel Maarten, maar iedereen noemt me Marty"

"Ahh..., mijn moeder noemde mij vroeger altijd Bolle"

"Da's ook toevallig, mijn moeder noemde me vroeger Bolletje"

"Aha......, ok Maarten, wat kan ik voor je doen?"

Ja, dat komt wel goed met die container...

Wat ik  na ons bezoek van afgelopen vrijdag nog was vegeten te melden: de badkamer heeft vloerverwarming! Het lijkt maar niet op te houden met meevallers/postieve verassingen.

Irene heeft vandaag de grastrimmer uitgeprobeerd, het gras rond de boom op het speelveldje heeft er nog nooit zo mooi bijgelegen! Jammer dat ik zo verdiept was in verzekeringen dat ik daar geen foto van heb gemaakt.

Ter compensatie hier dan maar een ander plaatje. Een foto uit de krant van vandaag, van de oprijlaan van de koning.

Die van ons is mooier.

Maar ja, die van hem leidt dan ook naar een villa... en die van ons naar een paleisje.

Veel geklets, weinig foto's

Vandaag was weer een heugelijke dag. Ten eerste omdat sukkeltje Baudet zichzelf ontmaskerd heeft als Loser no.1, ten tweede omdat we getekend hebben voor de hypotheek en ten derde omdat we een eerste bod voor de Landleeuw binnen hebben.

De start was wel minder. Dat had te maken met mijn rug. Daar had ik de afgelopen weken behoorlijk last van en ik dacht net dat het weer redelijk ging. Dat bleek fake news. Tijdens de schoonmaak gisteren kreeg ik weer last en gisteravond was ik echt zielig. Staan, zitten, liggen, het was niet te doen. Het ging vanmorgen wel wat beter, maar ik was nog allerminst in mijn hum. Nadat we de laaste hand gelegd hadden aan het klaar maken van de Landleeuw voor de bezichtiging van vanmiddag, zijn we met de trein naar Den Haag getogen. Het was heerlijk weer en in het kader van "bewegen is goed voor de rug" zijn we van het station naar Tyche gelopen. Dat lopen was niet alleen een weldaad voor mijn rug, ook mijn humeur knapte er van op. Tymen heeft ruim de tijd genomen om nog eens het hele financiële plaatje door te nemen en dat ziet er gewoon echt heel goed uit. Na het tekenen hebben we afscheid genomen en zijn via een omweg naar het station teruggelopen. En omdat we toch niet voor 15.30 thuis konden komen zijn we nog maar even het Mauritshuis ingedoken. Irene kon zo haar broodnodige dosis "Putterje" tot zich nemen en ik kon mij weer eens vergapen aan het ongeëvenaarde vakmanschap van Dou en Rembrandt. Op het station werd ik gebeld door Arlette (de makelaar) die positief gestemd was over de bezichtiging van vandaag en inmiddels een eerste bod ontvangen heeft van één van de kijkers van vrijdag. Dat was, gezien de volgens ons toch matige belangstelling, een opsteker. En toen bij thuiskomst de FvD soap een wel heel onverwachte wending nam, kon mijn dag niet meer stuk. Over Baudet kan ik verder kort zijn. Die laat zich volgens mij met voorkeurstemmen kiezen en hijst zichzelf dan "in het belang van ons mooie Nederland" weer op het schild. Hoe dan ook, voorlopig is het smullen.

Inmiddels hebben we de grastrimmer binnen, al heeft Irene hem nog niet uitgeprobeerd, en hebben we overeenstemming over de overname van de tuintafel met zes stoelen, de deckchairs, spotjes en mega bloempotten. Verder lijkt de container plaatsen te gaan lukken. Kortom, we gaan lekker. Nu maar hopen dat die rug zich een beetje goed houdt...

Het is natuurlijk onbestaanbaar dat het in een post van dit blog helemaal niet gaat over waar dit blog over gaat. Dus:

 

 

Dat bedstee-raampje links onder... Daar wordt je toch vrolijk van!