09 januari 2021

Rust

Vandaag was een relatief rustige dag die begon met een regenboog (dat zijn nog eens uitzichten vanuit je slaapkamer!). 


Na alle hektiek van de afgelopen dagen waren we daar aan toe. Het vele bezoek hadden we voor geen goud willen missen, we hebben er van genoten. Maar het was goed dat we vandaag weer even konden landen. Na een beetje lummelen (koffie, Skypen, sleutelkluisje ophangen, en een praatje met Jelle, de schoonzoon van George) hebben we met Pelle een wandelingetje gemaakt. Stukje bos, beetje hei, Rode Dorp, net een leuk rondje. 



Na de lunch heeft Irene Pelle weer naar de bus gebracht en boodschappen gedaan. Daarna zijn Irene en ik op zoek gegaan naar gaten waar de muizen door naar binnen komen. We hebben er vier gevonden, waarvan één zo groot dat ik er zelf bijna doorheen kon kruipen. 

Nadat we ze afgesloten hadden met RVS schuursponsjes ben ik aan de gang gegaan met een timer voor de buitenverlichting. Had ik dat maar nooit gedaan. De aardlekschakelaar vloog er weer uit en het protocol dat Hans en ik gisteren uitgevogeld hadden werkte niet. Uiteindelijk, na een hoop gevloek en gedoe, heb ik de boel weer aan de gang gekregen. Vanavond doen we niks meer. Morgen nog wat klusjes, zoals de slechte plekken in de vloer onder handen nemen, en dan terug naar Hoofddorp. 

Het was de afgelopen dagen trouwens een komen en gaan van pakketbezorgers. Vloer-opknap-spullen, bouwlamp, brandblussers, er kwam geen eind aan.



Tussen alle bezigheden door genieten we trouwens al volop van de prachtige sterrenhemel, de vogels (mezen, roodborstjes, merels, vinken, spechten en (volgens ons) veldleeuwerikken enz. enz.), uitzichten en de rust. 

Het is nu al een ander leven. Heerlijk.

 

08 januari 2021

De muizenvanger van Wolvega en ander bezoek

Gisteren was een drukke dag. Om 10.00 zou de ongediertebestrijdingsman komen. Dat werd 10.15. Na koffie met koek, nog meer koffie en een heleboel gezellig geklets, heeft hij binnen en buiten geinspecteerd en vastgesteld dat er muizen zitten. Geen grote aantallen, geen reden tot paniek. En heel misschien een bruine rat, maar daar zijn geen concrete aanwijzingen voor, anders dan dat wij niet kunnen geloven dat muizen zo'n ontzettende teringherrie kunnen maken.

Na de nodige instructies en bereidde hij de nodige muizenbestrijdingsmiddelen en zo rond 12.00(!) vertrok hij weer. Althans, niet na hij nog even een babbeltje met Hans gemaakt had, die net op dat moment net met Jolanda arriveerde. Na de rondleiding ging Hans een stopcontact vervangen, terwijl ik met Jan Peter boodschappen ging doen voor de lunch en Irene en Jolanda een muurtje gingen witten. Net toen we wilden gaan lunchen klapte de aardlekschakelaar er uit. Na de lunch vertrok Jan Peter richting Hoofddorp en hebben Hans en ik uiteindelijk het stopcontact weten te monteren, de aardlek weer een de gang gekregen en een overzicht gemaakt van de elektriciteit groepen. 

Daarna hebben we ons over een tijdelijke oplossing voor het hang- en sluitwerk gebogen, want dat functioneert niet geweldig. Ik heb Jan Peter al een keer moeten bevrijden. Ondertussen schilderden de dames onverstoorbaar voort. Na de borrel hebben Hans en ik boodschappen gedaan en chinees gehaald. Toen we op weg gingen deed ik de lampen van de oprijlaan aan. In de supermarkt appte ik, omdat ik wist dat ze dat aan Jolanda wilde laten zien, "Landingsbaan staat aan", waarop zei antwoordde "😀ja", "Kun je dat zien?" Beetje raar dacht ik nog. Wat bleek...Irene had de lampen van de oprijlaan ook aan gezet. Iemand heeft dus de lampen uit gedaan nadat Hans en ik richting Noordwolde vertrokken waren. Bijzonder vreemd... Na het eten hebben we gekaart, om 00.30 was het bedtijd.

Vanmorgen hebben Irene en Jolanda verder gewerkt aan het verwijderen van de klimop.

Nadat Hans en ik wat hout en reservegoten naar de overkapping verplaatst hadden, zijn we op zoek gegaan naar de mogelijke oorzaak van het aardlekprobleem. Uiteindelijk hebben we geconstateerd dat het probleem buiten zit, hetgeen niet verwonderlijk is als je weet wat een zooitje de elektra daar is. 


Opgelost hebben we het niet, daar moet een specialist naar kijken. Gelukkig functioneert alles wel weer. Na de lunch hebben Hans en Jolanda hun boeltje gepakt en vertrokken op het moment dat Erik en Annelies arriveerden. 


Die kwamen eventjes langs, waren ook enthousiast en zijn na de rondleiding, een kopje thee en een babbeltje weer op huis aan gegaan, maar niet nadat ze nog even Pelle begroet hadden die ik in Noordwolde opgepikt heb. 


Van Erik hebben we een cadeau-abonnement op het tijdschrift "Noorderbreedte", waar hij zakelijk leider is, gekregen. Tenslotte zijn wij nu ook noorderlingen.

Overigens ontvingen wij vandaag de eerste brievenbus post, een kaart van Pelle en Maxim. Even dachten we dat de kip getekend was door Pelle, maar dat kon natuurlijk niet, dan was die niet als kip herkenbaar geweest. 

In de avondzon hebben we Pelle rondgeleid, ook enthousiast.

De tuin is minder groot dan hij verwachtte, maar dat is slechts een observatie, geen kritiek. We hebben ons tegoed gedaan aan de restanten van de chinees en zitten nu lekker bij de kachel uit te buiken.


 

 

 

06 januari 2021

Dag drie

We werden pas tegen tienen wakker. Vannacht geen beesten meer gehoord. Morgen komt wel de man van de ongediertebestrijding, want vanmiddag was het weer even een getrippel van belang en toen ik Jan Peter de ketelruimte liet zien bewoog er van alles achter de isolatie. Geen reden voor paniek, maar er moet wel aan gewerkt worden.

Na het ontbijt zijn we even naar de overburen gelopen om dag te zeggen. Irene heeft toen eerst een begin gemaakt met het verwijderen van de klimop aan de achterkant. Daar had ze zich op verheugd en ze is al flink opgeschoten. De verassing van de dag was dat onder de klimop een muurtje vandaan kwam.

Vervolgens hebben we de draad van gisteren weer opgepakt. Irene muurtjes rollen, ik afplakken en klusjes doen. Lampen ophangen, spullen voor het opknappen van de vloer bestellen en zo. Ondanks dat ik niet het gevoel heb dat we keihard bezig zijn liggen we nog steeds prima op schema.


Al hebben we wel een half uur verklooid met het zoeken naar het stoffer en blik. Die bleken uiteindelijk midden in de kamer op een stoel te liggen.

Vandaag is het eerste pakketje op de Schapendrift bezorgd. Een kaart en een fles bubbels van Roy en Bar. Die laatste hopen we binnenkort met hen soldaat te maken. 

Ook arriveerde vandaag de eerste logé, Jan Peter. Ik werd zowaar een beetje emotioneel toen ik hem de oprijlaan op zag rijden. 

Eerst was er natuurlijk de rondleiding en weer was de rondgeleidene super enthousiast. Daarna  hebben we bij de kachel, die we nog steeds niet helemaal door hebben maar het uiteindelijk weer prima deed, wat gedronken en toen pizza's besteld. Goeie pizza's! 

Verder hebben we het bezoekschema voor de komende dagen weer ge-finetuned. Pelle komt vrijdag namelijk op de fiets deze kant uit en dat moest even ingepast. Nu zitten we lekker bij het kacheltje koffie te drinken. 

Het huis wordt steeds meer eigen, er in bezig zijn draagt daar aan bij. De zitkamer is een heerlijke ruitme die eerst dan weer klein en dan weer ruim leek. Het is niet groot, maar voelt wel ruim en is boven alles knus. Kortom, ook dag drie was weer een geslaagde dag. 

Terwijl ik dit in alle rust zit te schrijven komt plotseling het nieuws uit Washington door over de demonstraties bij het Witte Huis. Dus toch maar even het extra journaal gekeken. 


Wat een schril contrast met de rust in Noordwolde!

05 januari 2021

'T was nacht, 't was nacht...

Op 28 december schreef ik: 

Nog één weekje doorbijten mensen, dan wordt het weer leuk. Dan kan ik heel misschien wel een foto van een kroonsteentje op de Schapendrift met jullie delen. Ik kan niet wachten...

Het is me niet gelukt, maar het eerste lampje heb ik gisteren nog wel even provisorisch gemonteerd. Een donkere gang is erg onhandig.

Na een rondje in het donker over ons kavel met de nieuwe zaklamp (wat schijnt ie ver), hebben wij ons mandje opgezocht. Het mandje in deze zijn de lattenbodems van het logeerbed met de nieuwe matrassen en nieuw beddengoed. 

We lagen nog wat te ouwehoeren toen we boven ons geluid hoorden. Getrippel en geknaag. Nu hadden we al rattenkeutels ontdekt tussen het plafond en de vloer, dus geheel onverwacht kwam het niet. Maar op een gegeven moment werd het plotseling wel erg laawaaiig. Het leek alsof er twee katten op de bovenverdieping een robbertje aan het vechten waren. Na enige tijd werd het weer stil en zijn Irene en ik, gewapend met de zaklamp, boven gaan kijken. Niets te zien en dat hadden we ook niet verwacht. Het gespuis zat duidelijk boven het plafond en onder de verdiepingsvloer. Toen zijn we maar gaan slapen. Vanmorgen hebben we eerst van het uitzicht vanuit ons bed genoten. 

Na het ontbijt hebben we een rondje door het huis gemaakt en besloten welke muurtjes er geschilderd gaan worden. 

Toen hebben we Ellen gebeld om het ongedierte te bespreken. "Tja, dat heb je zo af en toe op het platteland". Ze denkt aan muizen, wij aan ratten. Een marter zal het waarschijnlijk (gelukkig) niet zijn. We gaan er iemand voor laten komen. Het is vooralsnog geen probleem, ze komen niet in huis. Ik ben toen begonnen met afplakken en Irene met schilderen.

Rond 12.00 kwamen Herman en Linda vanuit Giethoorn even kijken. 

Na koffie, een grand tour en weer koffie zijn ze weer vertrokken. Ik heb toen een proefstukje van de vloer geschuurd en in de wax gezet. 

Morgen weten we meer. Na nog wat afplakwerk heb ik het slot van de achterdeur afgesteld (die wilde niet dicht) terwijl Irene onverstoorbaar met de verfroller aan de gang bleef. Om 17.30 vonden we het welletjes. We hebben nu een aardig overzicht van wat we willen doen, een beginnetje gemaakt qua witten, en zijn hoopvol gestemd over de aanpak van de vloer. Straks naar de snackbar. En nu maar hopen dat onze ongenode gasten zich vannacht een beetje gedeisd houden. Want gasten zijn leuk, maar ze moeten 's nachts niet gaan spoken.

 

 



04 januari 2021

Schapendrift

We zijn er! Vanmorgen bij Hans en Jolanda de auto opgehaald en om 10.00 afgereisd.

 We arriveerden ruim op tijd in Noordwolde. 
Niet lang daarna arriveerde John (met een fles wijn), gevolgd door Ellen, die we voor het eerst in haar hoedanigheid van aankoopmakelaar ontmoetten (met een fles kruidenlikeur) en Michel (de verkoopmakelaar). 

Na de plichtplegingen hebben wij Ellen rondgeleid. Die had het huis nog niet gezien en was enthousiast. Toen was het tijd om als een speer naar Gorredijk te rijden, waar we precies op tijd arriveerden. In tijden van Corona is het tekenen een kale bedoening. Geeneens een kopje koffie. Tekenen, even bla, bla voor de vorm en weg wezen. Bij het weggaan kregen we nog wel allebei een bos bloemen. 



Die had de Tyche Groep (onze financiele mensen) laten bezorgen. 

"Thuisgekomen" ging voor de eerste keer de sleutel in het slot. 

Na het uitladen van de auto was het tijd voor een kopje thee. Dat hebben we samen met George (spreek uit Sjors) gedronken. George is de man die de paardenwei naast ons bezit en stroom voor zijn schrikdraad uit onze schuur aftapt. We hebben even gezellig gekletst en zijn toen boodschappen gaan doen. Daarna hebben we de aanhanger uitgeladen, de tijdelijke wifi geïnstalleerd en toen was het tijd voor gezelligheid. Kaarsjes, drankje en natuurlijk de houtkachel aan. 

Morgenochtend maken we het aanvalsplan en gaan dan aan de gang. So far, so good!

03 januari 2021

Klaar voor de start

Vanmiddag de auto en aanhanger van Hans en Jolanda volgestouwd met spullen voor de eerste dagen. Achter onze auto mag geen aanhanger, vandaar. Het was even passen en meten, maar uiteindelijk kregen we het er allemaal in. Auto en aanhanger staan nu veilig op hun oprijlaan. 

Morgen vertrekken we rond 10.00, dan hoeven we ons niet te haasten. Om 12.30 inspectie, om 13.30 tekenen en dan...hebben we een sfeervol woudboerderijtje!

Dat we dan overmorgen wakker worden, de lamellen open doen en dan dit zien.

Bizar toch? Ok, waarschijnlijk staan de koeien nog op stal, maar een kniesoor die daar op let.

Het voelt nog steeds onwerkelijk en bevatten doen we het nog steeds niet, maar we hebben er ongelooflijk veel zin in!

Morgen meer...


Oant moarn!