Meer van het zelfde

Dozen vullen dus, eindeloos dozen vullen. Vandaag was de schuur weer aan de beurt. Wat zal ik allejezus blij zijn als we een schuur hebben waar je je kont daadwerkelijk kunt keren.

Nou hielp het weer ook niet mee. Vanwege de regen kon ik natuurlijk niet de hele handel buiten neerzetten en dan georganiseerd in dozen doen, het moest allemaal ín de schuur gebeuren. Uiteindelijk heb ik goede vorderingen gemaakt en kan ik eigenlijk wel zeggen dat de schuur klaar is.

Mijlpaal van de dag: het "Te Koop" bord in de tuin heeft nu de status "Verkocht Onder Voorbehoud".

Voor vandaag ben ik er wel klaar mee, morgen weer een dag. Vanavond lekker rustig aan. Misschien begeef ik mij nog wel even in mijn boreale wereld, die van de Aurora Borealis dan hè. Met een beetje geluk kan ik, net als eergisteren, weer noorderlicht zien op de Lyngseidet webcam.

Nog tien nachtjes slapen, dan gaan we naar de Schapendrift. 

Roodkapje

Eigenlijk valt er niks te melden. Ja, de bouwtechnische keuring van de Landleeuw is geweest. Daar is gelukkig niets bijzonders uit gekomen. En de koopster heeft het koopcontract getekend. 

Op ons dooie akkertje gaan wij door met het vullen van dozen, dat is het wel zo'n beetje. Irene is al met de voorraadkast en de keuken bezig terwijl ik mij over de schuur ontferm. Daar kan ik natuurlijk wel weer een hele post aan wijden, maar zelfs ik besef dat dat te ver gaat.

Gelukkig is er altijd nog de wolf. 

Toen mij ter ore kwam dat die in de omgeving van Noordwolde gesignaleerd is moest ik daar natuurlijk het fijne van weten. Al snel kwam ik deze kaart tegen (klik hier voor de interactieve versie):

De kaart toont de plaatsen waar één of meerdere schapen ten prooi zijn gevallen aan een wolf. De eerste bevestigde aanval was op 7 maart 2015 bij Nieuw-Amsterdam. De locaties zijn bij benadering.

Nooit geweten dat de wolf helemaal tot in het noorden van Groningen is geweest. Op de Schapendrift is de wolf nog niet gesignaleerd, maar wel vlakbij. In Boijl (4 km, 2 dode schapen) en Oldeberkoop (5 km, 8 dode schapen). Wij mogen dus blijven hopen dat we hem/haar ooit te zien krijgen, al is dat zeer onwaarschijnlijk. Alhoewel? Als Irene haar kippen- en schapenplannen doorzet worden we natuurlijk wel een aantrekkelijk doelwit. Irene haar verjaardagscadeau is in ieder geval wel duidelijk, een rood kapje (mandjes zat in Noordwolde).

Wat zeker niet onvermeld mag blijven is dat we van Geert en Francien een prachtige oude olielamp hebben gekregen. Die lag op hun zolder te verstoffen en is in ons sfeervolle woudboerderijtje natuurlijk helemaal op zijn plek. Wij zijn er hardstikke blij mee!

 

 

Mijlpalen

Vandaag maar liefst drie mijlpalen.

1. De zolder is eindelijk helemaal ingepakt.

2. Het koopcontract van de Landleeuw is (door ons) ondertekend.

We hebben het met Arlette uiteraard nog gehad over de geringe belangstelling voor de Landleeuw. Zij begrijpt het ook niet. Onverklaarbaar en bizar, dat is het. Af en toe zit er zo'n huis tussen en kennelijk is ons huis er zo een. Whatever, wij zijn er vanaf en kunnen ons weer volledig richten op belangrijke zaken. Of eigenlijk maar één: de Schapendrift.

3. We hebben drie boeken weten te slijten.

De eerste twee mijlpalen zijn een feestje waard, de derde is een domper op de feestvreugde. Slechts drie boeken waar belangstelling voor is... Slechts drie weesjes die met de kerst verzekerd zijn van onderdak. Nou ja, ik heb mijn best gedaan. Hopelijk is het nu gedaan met de bescheidenheid en komt er nog wat respons. En zo niet, dan gaan ze naar de kringloopwinkel.

Straks maar weer eens een doosje pakken...

 

Graaien wat je graaien kan

Hieronder heb ik foto's gezet van de boeken die wij weg gaan doen. Iedereen is uitgenodigd naar hartelust te graaien. Houd je niet in, wees niet bescheiden, laat de bankier in je boven komen, graai als de malle en laat je van je meest hebzuchtige kant zien! Het principe is simpel: wie het eerst mailt, wie het eerst maalt.

Voorts is het leven momenteel simpel. Wakker worden, opstaan, dozen inpakken, slapen en dat is het wel. Soms ziet een van ons door de bomen het bos niet meer en soms verdwalen we in het bos. Toch maken we voortgang, al zou je dat niet denken als je de foto's ziet.

Irene haar rug gaat gelukkig wat beter. Ik loop wat dat betreft steeds op het randje. Vanwege mijn voet, die ietsje beter lijkt te gaan, kan ik nog steeds mijn oefeningen niet doen. Mijn schouder is daarentegen op wonderbaarlijke wijze genezen. Gisterochtend had ik nog veel last, maar gisteravond realiseerde ik mij dat ik mijn schouder niet meer voelde, de pijn was helemaal weg. Moet het toch een beknelde zenuw geweest zijn denk ik.

Verder valt er weinig te melden. Ga ik maar weer een doos inpakken...