Lepus europaeus

Na de vorige post realiseerde ik mij dat ik mijzelf qua auto kopen overtroffen heb. Een proefrit vind ik eigenlijk overbodig -ik heb te weinig verstand van auto's om daar iets uit te concluderen en ik ga er van uit dat mijn garage me geen wrak verkoopt- en heb dus wel eens een auto gekocht zonder proefrit te maken. In de Verso heb ik niet eens gezeten, een rondje er omheen gelopen en dat was het. Woensdag gaan we hem ophalen. Kunnen we meteen de Landleeuw schoonmaken. 

Eergisteren zag Ireen plotseling een haas door de koeienwei lopen, richting de Schapendrift. 

De foto is, om het voorzichtig uit te drukken, niet scherp. Een beetje een "Yeti foto". Met dat verschil dat de haas wèl bestaat. De witte oren zijn dan wel weer a-typisch, als ik Wikipedia moet geloven: De lange oren ("lepels") zijn grijs met een zwarte punt. Ik denk overigens dat de sporen in de sneeuw met deze waarneming wel verklaard zijn. Later op de dag zag ik hem weer in de koeienwei en door onze wei uit beeld verdwijnen. Helaas liet ie zich niet fotograferen. De specht wel.

Behalve hazen kijken en de specht fotograferen heb ik de scharnieren van de oven vervangen. Die liggen hier al weken op de klusjesman van John te wachten en dat schoot dus niet op. Het was wat gedoe, maar uiteindelijk is het gisteren gelukt. Jammer alleen dat toen bleek dat de scharnieren niet de oorzaak zijn van het niet sluiten van de oven, dat blijken de scharnierhouders ín de oven te zijn. Na overleg met John heb ik SMEG gebeld en die sturen nu een servicemonteur.

Het was lekker weer en dus hebben we 's middags een wandelingetje gemaakt. Het blijft bijzonder en onwennig dat we vanuit ons huis zo de hei op, en het bos in lopen.

 

 

Bijna thuis viel er ook nog wat vliegends te fotograferen. Een vliegtuig zien we hier niet elke dag!

 

En nog bijna'er thuis heeft Irene mij de Judasoren laten zien die aan het begin van de oprijlaan op wat afgebroken takken groeien. Ze zijn eetbaar, dus dat gaan we binnenkort maar eens proberen.

 

Vandaag hebben we gefietst. Irene's "standaardrondje". Voor mij was het voor het eerst sinds 23 september dat ik weer eens op de fiets zat. Jammer dat het weer niet meewerkte, maar dat was maar een klein smetje. 

 

Volgende week komt de nieuwe bank, gaan we de auto ophalen en de Landleeuw schoonmaken, en ga ik voor het eerst naar de nieuwe tandarts. Daarna wordt het een periode van veel bezoek (maar niet tegelijk). Ook daar kijken we naar uit. Het blijft leuk om hier mensen te ontvangen.

 

 

 

DiVerso

Zondag ben ik in de wereld van de dakpannen gedoken. Gelukkig wist ik ongeveer wat ik moest hebben (er zijn ontelbaar verschillende soorten) en na enig speurwerk bleef er maar één kandidaat over. Het plan was dat ik maandagochtend naar Hoofddorp zou rijden en Irene intussen zou rondbellen of de "Monier Neroma novo+ antraciet chaperonpan 90 gr" ergens op voorraad waren, mochten de weggewaaide dakpannen in gruzelementen liggen.

En als ik dan toch naar Hoofddorp moest was dat meteen een goede gelegenheid om meteen even de verwarmingsleiding, waar ooit een dartpijl in gevlogen is en die provisorisch gerepareerd was, te repareren en het afval naar de stort te brengen. 's Middags nog wel een Vlaamse Gaai aan de fotoverzameling toe kunnen voegen.

Maandagochtend arriveerde ik rond 10.15 bij Hans en Jolanda voor koffie en daarna zijn Hans en ik aan de slag gegaan. Toen had Irene inmiddels uitgevonden dat de eventueel benodigde dakpannen nergens op voorraad waren en de levertijd 1,5 week was. Ik kon slechts hopen dat de afgewaaide dakpannen het overleefd hadden, want anders zou ik dus een noodreparatie met een plastic zeiltje of zo moeten uitvoeren om vervolgens vlak voor de overdracht op 1 april de nieuwe pannen te moeten plaatsen. De opluchting was dan ook enorm toen ik vanuit de dakkapel het dak op klom en het volgende tafereeltje aanschouwde:

De pannen waren op miraculeuze wijze niet naar beneden geflikkerd en hadden niet de goot of de dakbedekking doorboord. De pannen waren er nog, èn heel! Het was een kwestie van terugleggen, vastschroeven (nu wel, een huis fatsoenlijk verkopen kon meneer Caarls al niet, een dakpan fatsoenlijk monteren dus ook niet) en klaar was Marty. Soms zit het mee.

Hans had intussen het afval naar beneden gebracht en dus lagen we lekker op schema. Tijd voor de lunch aan de Wormerstraat. Toen we de tuin in liepen zat er een halsbandparkiet lekker pinda's te peuzelen. Vogelfotomomentje! 

Die hebben wij dan weer niet in Noordwolde, halsbandparkieten...

Na de lunch hebben we in een vloek en een zucht de verwarming gedaan en het afval weggebracht (en heb ik natuurlijk wel vergeten het afval uit de schuur mee te nemen).

Om drie uur zaten we aan de thee en daarna ben ik even bij Greet langs gegaan. Na het avondeten bij H en J, èn Hayo, ben ik vervolgens even naar Jan Peter geweest en was net voor de avondklok weer op de Wormerstraat waar ik geslapen heb. Dinsdagochtend werd ik in alle vroegte gewekt door een specht die er lustig op los timmerde. Net als bij ons is de specht bij H en J een frequent bezoeker, bomen en pindakaas zijn kennelijk hèt middel om spechten te lokken. Na het ontbijt ben ik naar Vijhuizen gereden voor koffie en taart, vervolgens naar de Landleeuw om nog wat kunstwerken in te laden en toen naar Nieuw-Vennep, waar ik een afspraak had bij de garage. Ik genoot van de felle buien, in de wetenschap dat die geen kwaad konden nu de Landleeuw weer waterdicht was. Bij de Wildt heb ik met Rob gesproken over een andere auto. Onze Auris is een prima karretje, er mag alleen geen aanhanger achter (hybride) en dat is echt een must hier. (Groen)afval wegbrengen, zand halen, of bouwmaterialen, of haardhout. Je hebt hier gewoon een aanhanger nodig. Het is overigens vrij normaal hier om je afval te verbranden, maar daar ben ik niet zo'n voorstander van. Doet me wel denken aan Noorwegen, daar flikkeren ze werkelijk alles op een hoop en steken twee keer per jaar de fik er in. Anyway, een andere auto dus. Een Hilux (natte droom 1), een busje (natte droom 2) of een campertje (natte droom 3) werden besproken maar zijn niet de oplossing. Dus moest het toch een "gewone" auto worden waar een aanhanger achter kan. Lang verhaal kort, de Toyota Verso 1.8 16v VVT-i Executive Business A/T die ze hebben staan was de topkandidaat en vandaag hebben we de knoop meteen maar doorgehakt. Dit is hem:

 

En dus:

Aan ons!

Het idee is dat die volgende week woensdag van ons wordt. Een redelijk luxe uitvoering (paarlen voor de zwijnen) en weinig kilometers op de teller, een auto waar we de komende tien jaar probleemloos mee vooruit kunnen. Nu nog een aanhanger...

Op de terugweg ben ik nog even bij Pelle langsgegaan en toen naar huis. Moe, maar meer dan voldaan, was ik rond zessen weer thuis. Alleen, want Irene zat nog op het stembureau. Die kwam om 22.00 ook moe maar voldaan thuis.

Voor vandaag stond het kalk strooien op het gras op het programma. Met de hand... 

Er zijn allerlei strooiwagens te koop (ik kan er zelfs een achter de maaimachine hangen, kennelijk geen hybride).

Wij hadden echter besloten om het eerst eens met de hand te proberen. De verwachting was dat we vandaag een eerste stukje zouden doen, maar het ging hardstikke goed en we hebben zowel de tuin en de oprijlaan gedaan. 

En dat vóór de lunch. Na het middagmaal zijn we gaan stemmen en hebben daarna nog wat kleine klusjes gedaan. Tijdens het opladen van wat hout heb ik hier de eerste slang gespot!

Dacht ik... Ik schrok me rot, maar het bleek een tak te zijn.

Vogel van de dag...een boomkruiper. Die zat plotseling op een boom in de tuin, maar was weer gevlogen voor ik een foto kon maken. Nou ja dat komt nog wel. Dan maar een foto van de verkiezingsuitslag. Misschien wordt daar iemand vrolijk van. Ik niet.