Windveren deel 2 en 3

Gisteren ben ik weer verder gegaan met de windveren. Het was dat, of aan het kozijn voor de deur beginnen. Het goede weer gaf de doorslag. Dat kozijn kan ik ook bij slecht weer maken. In de schuur! Ik was even vergeten dat ik nog twee steunlatten moest maken en daar ben ik het grootste deel van de dag mee bezig geweest. Ik zal jullie niet vermoeien met de details, maar het was gecompliceerd. Uiteindelijk is het goed gekomen.

Irene heeft de hoekbalken nog een keer in de beits gezet. Toen ze daarmee bezig was dacht ze dat ik op haar schouder tikte. Ik stond echter op de ladder toe te kijken hoe het bonte paard om aandacht vroeg. 

Het zijn echt leuke beesten, onze buurviervoeters en we beleven er veel plezier mee.

Verder heeft Irene de oprijlaan gemaaid. Zoals ik eerder al schreef laat ze geen kans onbenut om op de maaimachine te kruipen en ze was dan ook constant aan het voelen of het gras al droog genoeg was, de Husky junk.

Vandaag was het wederom lekker weer en kon ik dan eindelijk echt met de windveren aan de slag. Na eindeloos meten en denken heb ik samen met Irene een eerste plank gemonteerd. 

Uiteindelijk moet het waterbord zo dicht mogelijk op de dakpannen zitten, maar omdat het dak wat doorbuigt en geen kant het zelfde is moet ik een soort compromis zien te vinden tussen alle verschillen. Die eerste plank moet daar het resultaat van zijn en ik was niet ontevreden. We hebben dezelfde plank met behulp van mijn zelfgemaakte maat-gereedschapje (geen klus zonder zelfgemaakt tooltje!) op alle vier de zijden even uitgeprobeerd. Ook daarmee was ik tevreden. 

Omdat het ging regenen zijn we toen eerst maar gaan lunchen.

Over regen gesproken. De buiïgheid van vannacht heeft de waterput deels gevuld!

En eindelijk heb ik gezien hoe dat muizen jagen van Krokus in z'n werk gaat. Doodstil zitten loeren en dan bovenop de muis duiken. Deze poging was overigens niet succesvol, in tegenstelling tot vannacht, toen ze met een dode muis door de gang liep te paraderen.

Na de lunch heb ik de eerste windveer op maat, en in vorm gezaagd. Daarna heb ik uit wat oude balken steunlatten gezaagd om de verbinding tussen de windveer en het waterbord steviger te maken en de eerste steunlatten op de windveer gezet. 

Het zaagsel dat daar van af kwam heb ik bewaard. Ik heb al heel lang het plan om met zaagsel en groene zeep een soort garagezeep te maken, vandaar.

Ten slotte heb ik met Irene nog een windveer gemonteerd en er weer afgehaald. Natuurlijk kwamen de paarden zich er even mee bemoeien. Die bonte heeft er kijk op, die zag meteen dat de plank nog te lang is en bleek maar al te bereid daar iets aan te doen...

Irene heeft morgen Lotusmeiden-weekend, maar ik kan nu alleen verder werken aan de tweede windveer. Dat is niet heel veel werk, dus als dat klaar is ga ik met het deurkozijn beginnen.

Over vandaag ben ik zeer tevreden. Er mag ogenschijnlijk weer niet heel veel gebeurd zijn, ik heb wel degelijk belangrijke vooruitgang geboekt. Het denkwerk en uitproberen is gedaan. Nu is het, voor wat betreft de windveren en waterborden, alleen nog een kwestie van doen.

Wind

Gisteren en vanmorgen waaide het behoorlijk, geen ideaal weer om met lange planken de ladder op te gaan. Helemaal niet als er genoeg andere dingen te doen zijn, zoals de laatste keer de plafonnetjes beitsen en mij verdiepen in het hang- en sluitwerk voor de deur. 

Gisteren heb ik na ampel beraad een slot, deurbeslag en espagnolet gekocht en heb ik een begin gemaakt met het uitboren en uithakken van het slot. 

Vandaag ben ik daar verder mee gegaan. Altijd spannend. Het is toch een beetje wachten tot je uitschiet met de beitel en een lelijke kras maakt of een spaander van de deur steekt. Gelukkig is dat niet gebeurd. Ook de gaten voor de krukken, de cilinder en het deurbeslag heb ik op de goede plek weten te maken. Ik ben niet ontevreden met het resultaat. 

Nu nog de uitsparingen voor de scharnieren, maar dat komt later wel. Want vanmiddag werd het wat rustiger weer en heb ik de plafonnetjes gemonteerd. Daarvoor moest ik eerst nog twee hoekbalken vastzetten en de twee hoekbalken die al vast zaten opnieuw schroeven, dit keer met zwaardere schroeven die de balken zowaar enigzins recht wisten te trekken.

Toen de balken er op zaten heb ik dus de plafonnetjes gemonteerd. Nu die er op zitten kan ik serieus met de windveren en waterborden aan de gang.

Irene is vandaag naar haar schildercursus geweest en is verder onvermoeibaar in de tuin bezig. 

Een van de resultaten van haar noeste arbeid is dat ik elke dag herfstframbozen voorgeschoteld krijg. Gisteren dacht ik er eindelijk aan ze te fotograferen, zij het enigzins laat, ik had er nog maar twee op mijn schoteltje liggen (van de vier).

We zijn al met al dus lekker aan het klooien, niks bijzonders, maar er is vooruitgang. Alhoewel, ik ben de afgelopen dagen in de schuur aan het werk geweest, dat is eigenlijk best een mijlpaal.

Windveren deel 1

Gezien de voortgang van vandaag heb ik aan de titel maar "deel 1" toegevoegd. Hopelijk wordt de serie niet te lang.

De dag begon zonnig. En met het berijpte gras leverde dat weer een fraai schouwspel op, al zie je dat aan de foto's niet af.

Het gemaaide gras is vandaag van de koeienwei gehaald. Dat zal de laatste oogst geweest zijn dit jaar lijkt me.

Ik heb vandaag dus een begin gemaakt met de windveren en waterborden. Even ter veduidelijking:

En omdat het voor mij onbekend terrein is, stond vandaag voornamelijk in het teken van meten, denken en proberen. Ik heb een proefstukje gemaakt om een beetje de juiste maatvoering en verhoudingen uit te vissen.

Hoe breder het waterbord, hoe beter. Maar het moet ook wel weer een beetje in verhouding zijn, net als de windveren trouwens. Omdat met name waterborden de neiging hebben om snel te gaan rotten gebruik ik red cedar planken. Allejezus duur, maar wel duurzaam. Ik had gehoopt om voor de windveren halve planken te kunnen gebruiken, maar dat is net te smal. Voor de waterborden zijn hele planken weer net te breed. Geen punt, maar goed dat ik eerst van wat oud hout een proefje gemaakt heb. Toen ik eenmaal besloten had hoe ik het ongeveer wil hebben, ben ik naar Oldeberkoop gereden om nog vier planken te halen. Om de een of andere reden had ik er vorige week maar vier gehaald i.p.v. acht. Op de terugweg heb ik de groenbak op de aanhanger meegenomen en ontdekte zodoende dat onze sloot er weer keurig bij ligt. Toch fijn dat degene die de kant van de gemeente doet ook meteen onze kant even meeneemt.

Weer thuis heb ik de regenpijp op de waterput aangesloten, dat stond hoog op mijn prioriteitenlijstje. Er bleek nog een stalen buis en een bocht in de schuur te liggen met de juiste diameter, een meevallertje. Nu maar hopen dat het niet al te veel herrie maakt als het regenwater in de put klettert.

Toen was het tijd om de plafonnetjes weer te beitsen. Die heb ik nu echt nodig, voor ik verder kan met de windveren. Ten slotte heb ik Irene's fietsachterlicht gerepareerd. Dat was aan de ene kant een succsesvolle exercitie, hij doet het weer, maar aan de andere kant zinloos, want je kan er op wachten dat het weer fout gaat. Kwestie van een rot schakelaartje. Dat wordt dus een nieuw achterlicht.

Ondanks dat er ogenschijnlijk weinig voortgang geboekt is, ben ik toch best tevreden met de resultaten van vandaag.

Irene heeft gesport, met Joukje gefietst, het gazon gemaaid en haar dagelijkse rondje moestuin gemaakt.

Plaatjes draaien

Gisteravond werd het zomaar laat, echt laat. Af en toe gebeurt dat. Een beetje muziek luisteren en voor je het weet is het hele zomertijd naar wintertijd voordeel weg. We waren vanmorgen dan ook niet vroeg uit de veren. Het bleek onwaarschijnlijk lekker weer te zijn en daar hebben we optimaal van genoten. We hebben de hele dag een beetje rustig aan gedaan. Ik heb nog wel de "plafonnetjes" verder op maat gezaagd en gebeitst.

Irene heeft onkruid en brandnetels naast de koeienwei verwijderd.

Verder heeft ze geprobeerd een roodborstje te redden dat naar binnen gevlogen was. Helaas was Krokus haar te snel af...

 's Middags hebben we ook nog samen de put-opstand weer op zijn plaats gezet en de deksel er op gelegd. Helaas viel er tijdens dit proces een baksteen in de put en moest ik die er uit gaan halen. Dat viel niet mee omdat de overloop-buis er weer op zit. Nu alleen nog even de regenpijp op de put aansluiten en dan is dat project ook klaar. 

En mochten jullie je afvragen wat dit te betekenen heeft...

Een beetje Russisch roulette met schrikdraad. Ik moest het water van Pastel verversen en had geen zin om om te lopen. Ik kan namelijk precies over het hekje stappen en dan nèt onder het prikkeldraad en schrikdraad door zonder er tegen aan te komen.

Meer valt er over vandaag niet te vertellen. Nou, één dingetje nog. Irene vond bij de put een Grote stinkzwam (phallus impudicus) die zijn naam eer aan deed. Wat kunnen die dingen meuren zeg!