Irene heeft de hoekbalken nog een keer in de beits gezet. Toen ze daarmee bezig was dacht ze dat ik op haar schouder tikte. Ik stond echter op de ladder toe te kijken hoe het bonte paard om aandacht vroeg.
Het zijn echt leuke beesten, onze buurviervoeters en we beleven er veel plezier mee.
Verder heeft Irene de oprijlaan gemaaid. Zoals ik eerder al schreef laat ze geen kans onbenut om op de maaimachine te kruipen en ze was dan ook constant aan het voelen of het gras al droog genoeg was, de Husky junk.
Vandaag was het wederom lekker weer en kon ik dan eindelijk echt met de windveren aan de slag. Na eindeloos meten en denken heb ik samen met Irene een eerste plank gemonteerd.
Uiteindelijk moet het waterbord zo dicht mogelijk op de dakpannen zitten, maar omdat het dak wat doorbuigt en geen kant het zelfde is moet ik een soort compromis zien te vinden tussen alle verschillen. Die eerste plank moet daar het resultaat van zijn en ik was niet ontevreden. We hebben dezelfde plank met behulp van mijn zelfgemaakte maat-gereedschapje (geen klus zonder zelfgemaakt tooltje!) op alle vier de zijden even uitgeprobeerd. Ook daarmee was ik tevreden.
Omdat het ging regenen zijn we toen eerst maar gaan lunchen.
Over regen gesproken. De buiïgheid van vannacht heeft de waterput deels gevuld!
En eindelijk heb ik gezien hoe dat muizen jagen van Krokus in z'n werk gaat. Doodstil zitten loeren en dan bovenop de muis duiken. Deze poging was overigens niet succesvol, in tegenstelling tot vannacht, toen ze met een dode muis door de gang liep te paraderen.
Na de lunch heb ik de eerste windveer op maat, en in vorm gezaagd. Daarna heb ik uit wat oude balken steunlatten gezaagd om de verbinding tussen de windveer en het waterbord steviger te maken en de eerste steunlatten op de windveer gezet.
Het zaagsel dat daar van af kwam heb ik bewaard. Ik heb al heel lang het plan om met zaagsel en groene zeep een soort garagezeep te maken, vandaar.
Ten slotte heb ik met Irene nog een windveer gemonteerd en er weer afgehaald. Natuurlijk kwamen de paarden zich er even mee bemoeien. Die bonte heeft er kijk op, die zag meteen dat de plank nog te lang is en bleek maar al te bereid daar iets aan te doen...
Irene heeft morgen Lotusmeiden-weekend, maar ik kan nu alleen verder werken aan de tweede windveer. Dat is niet heel veel werk, dus als dat klaar is ga ik met het deurkozijn beginnen.
Over vandaag ben ik zeer tevreden. Er mag ogenschijnlijk weer niet heel veel gebeurd zijn, ik heb wel degelijk belangrijke vooruitgang geboekt. Het denkwerk en uitproberen is gedaan. Nu is het, voor wat betreft de windveren en waterborden, alleen nog een kwestie van doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten