Orka

Het bleek een beetje onverstandig om mijn kleine zaagtafeltje onder de goten vandaan te tillen, ik werd hard gestraft en ben sindsdien (dinsdag) behoorlijk immobiel. M'n rug... Noodgedwongen probeer ik mij dus een beetje rustig te houden en beperk ik me tot kleine klusjes en projectjes. Zo heb ik de thermostaatkraan van de vloerverwarming in de badkamer weer aan de praat gekregen (het was toch rotweer).

De kleine, door Irene afgelakte goot heb ik van eindstukken voorzien en teruggeplaatst. Met de twee andere goten is ze nog bezig.

En ik heb een prototype en 1e versie afstandhouder voor de luiken gemaakt. Ik kwam iets tegen op internet, maar vond dat dat simpeler kon.

Dat staat toch een stuk netter dan houtjes. Nu nog nieuwe luiken.

Verder dreutel ik een beetje rond. De dooie bosmuis is verdwenen. 

Maar niet getreurd, nu ligt er een andere en kan ik het ontbindingsproces daarvan nauwgezet volgen. Je moet wat.

Behalve bosmuizen blijken er hier ook bosuilen te zitten. Een paar nachten geleden hoorden we het typische geluid van een bosuil.

En nu we het toch over bosdieren hebben, Irene heeft vandaag vier nieuwe kippen opgehaald. Bruine dit keer, en nog biologisch ook. Het integratieproces is in volle gang.

De veulentjes houden zich 's nachts koest. Zolang wij maar zorgen dat de waterbakken vol zijn zodat ze ze niet kunnen verslepen, gaat het goed. Ze blijven wel donderjagen. 

Vandaag liep er eentje met een tak te sjouwen.

In de waterbakken van de ponies ontdekte ik waterkevers. Althans, ik ben er van overtuigd dat het waterkevers zijn. Google Lens houdt het op een orka, maar je moet niet alles geloven wat Google beweert.

Over de muggenlarven waren we het wel eens.

Net als over het Groot koolwitje. 

Evert gaat morgen weer naar de stal bij George en Joukje thuis, we zullen hem missen.

Irene heeft de fruituin inmiddels bijna op orde, alleen nog een randje stenen om het grind buiten te houden en dan is het wel zo'n beetje af.

Dat ik mij rustig moet houden heeft ook zo z'n voordelen. Zo kan ik lekker lui genieten van het heerlijke nazomerweer. 

Al werd de rust zojuist wreed verstoord door een formatie van maar liefst vijf straaljagers. Twee wist ik er te fotograferen.

Daarna was de rust nog niet meteen teruggekeerd...

Trekkers horen we plots een stuk minder. De laatste beejes mest zijn uitgereden, na 31 augustus mag dat niet meer.

Aardappels mogen tot 1 oktober gerooid, maar de onze zijn al geoogst, die begonnen boven de grond uit te komen.

Morgen gaan we met George en Joukje naar het concours in Norg. Zin in.

Kattekwaad

Niet dat Krokus boos was, het zijn de veulentjes die aan het donderjagen zijn. Irene lag lekker te snurken toen ik daar doorheen een vreemd geluid hoorde. Gebonk. Na enige tijd dacht ik het te weten, de ponies die op de waterbak aan het stampen waren. Dus ik m'n mandje uit en de  zaklantaarn gepakt. Irene was inmiddels ook wakker en gezamelijk keken we uit het kleine slaapkamerraam om mijn vermoeden te bevestigen. Dat was niet slim, want op het moment dat we het raampje openden kregen we acuut te maken met een invasie van vliegen. Het raampje ging dus weer dicht, maar we hadden inmiddels wel gezien dat de veulentjes de waterbak naar het midden van de wei hadden versleept en er inderdaad driftig op stonden te stampen. Terwijl Irene de vliegen te lijf ging heb ik mij aangekleed en ben de wei ingegaan om de ton op te halen. 

De rust was echter van korte duur, een mug maakte ons het leven zuur. Nadat de mug naar de eeuwige jachtvelden was gezonden viel Irene al snel weer in slaap. Ik niet. Na enige tijd zoemde er weer een mug rond mijn hoofd. Op goed geluk sloeg ik haar (het zijn altijd vrouwtjesmuggen) tegen m'n hoofd en aan het gezoem in m'n oor wist ik dat ik raak geslagen had. Toen ik de mug uit m'n oor gepeuterd had kon ik dan eindelijk gaan slapen. Pff, wilde nachten in ons sfeervolle woudboerderijte...

Dat was zaterdag. Toen ik zondagavond in het donker de WC buiten ging zetten, liep het bruine veulentje te klieren, die probeerde constant op een van de witte ponies te klimmen.

Vannacht hadden ze weer een ton omgegooid en versleept, en werd er weer gebonkt. Ik had niks in de gaten, maar Irene wel. Die wist dat het nu haar beurt was, maar had het geluk om toch weer in slaap te vallen. Vandaag stonden ze weer te stampen. D.w.z. de schimmel, de blonde vos (het bruine veulentje) heeft het meer op bijten.

Nadat ik de lege ton had opgehaald en de overige twee aan het bijvullen was, bleek ook de tuinslang niet veilig voor de ponytandjes, die laat ik dus maar niet meer in de ton hangen. Kattekwaad van veulentjes, wij vermaken ons er kostelijk mee.

Jan Peter is donderdag weer naar huis gegaan, vrijdagavond kwam Jeanette. Zaterdagochtend is ze met Irene naar de rommelmarkt in Makkiga gegaan en 's middags zijn ze nog even naar Open Stal geweest. Na het avondeten is ze weer vertrokken.

Ik heb de lampen in de overkapping opgehangen en aangesloten. De avondfoto's lijken in niets op de werkelijkheid, behalve dat het sfeervol is. Wij zijn er erg blij mee. 

Verder heb ik weer een lamp op de oprijlaan opnieuw bedraad, nog twee te gaan. Ik heb ook nog een plank in de werkbank gemaakt. Alle machines kan ik daar nu kwijt.

Irene is druk met de buitenkant van de goten te lakken.

Verder werkt ze natuurlijk in de fruittuin, maait ze gras en heeft ze gefietst met Joukje.

Het ruigere snoeiwerk achter de berg heb ik voor mijn rekening genomen.

Vannacht heeft de das weer z'n opwachting gemaakt in de wei. Waarom doet ie dat nou steeds als het mist?

Al met al zijn we lekker bezig. Het is ook lekker weer, dat helpt.

Toch zijn er ook de eerste tekenen dat de zomer op zijn eind loopt...