Niet dat Krokus boos was, het zijn de veulentjes die aan het donderjagen zijn. Irene lag lekker te snurken toen ik daar doorheen een vreemd geluid hoorde. Gebonk. Na enige tijd dacht ik het te weten, de ponies die op de waterbak aan het stampen waren. Dus ik m'n mandje uit en de zaklantaarn gepakt. Irene was inmiddels ook wakker en gezamelijk keken we uit het kleine slaapkamerraam om mijn vermoeden te bevestigen. Dat was niet slim, want op het moment dat we het raampje openden kregen we acuut te maken met een invasie van vliegen. Het raampje ging dus weer dicht, maar we hadden inmiddels wel gezien dat de veulentjes de waterbak naar het midden van de wei hadden versleept en er inderdaad driftig op stonden te stampen. Terwijl Irene de vliegen te lijf ging heb ik mij aangekleed en ben de wei ingegaan om de ton op te halen.
De rust was echter van korte duur, een mug maakte ons het leven zuur. Nadat de mug naar de eeuwige jachtvelden was gezonden viel Irene al snel weer in slaap. Ik niet. Na enige tijd zoemde er weer een mug rond mijn hoofd. Op goed geluk sloeg ik haar (het zijn altijd vrouwtjesmuggen) tegen m'n hoofd en aan het gezoem in m'n oor wist ik dat ik raak geslagen had. Toen ik de mug uit m'n oor gepeuterd had kon ik dan eindelijk gaan slapen. Pff, wilde nachten in ons sfeervolle woudboerderijte...
Dat was zaterdag. Toen ik zondagavond in het donker de WC buiten ging zetten, liep het bruine veulentje te klieren, die probeerde constant op een van de witte ponies te klimmen.
Vannacht hadden ze weer een ton omgegooid en versleept, en werd er weer gebonkt. Ik had niks in de gaten, maar Irene wel. Die wist dat het nu haar beurt was, maar had het geluk om toch weer in slaap te vallen. Vandaag stonden ze weer te stampen. D.w.z. de schimmel, de blonde vos (het bruine veulentje) heeft het meer op bijten.
Nadat ik de lege ton had opgehaald en de overige twee aan het bijvullen was, bleek ook de tuinslang niet veilig voor de ponytandjes, die laat ik dus maar niet meer in de ton hangen. Kattekwaad van veulentjes, wij vermaken ons er kostelijk mee.
Jan Peter is donderdag weer naar huis gegaan, vrijdagavond kwam Jeanette. Zaterdagochtend is ze met Irene naar de rommelmarkt in Makkiga gegaan en 's middags zijn ze nog even naar Open Stal geweest. Na het avondeten is ze weer vertrokken.
Ik heb de lampen in de overkapping opgehangen en aangesloten. De avondfoto's lijken in niets op de werkelijkheid, behalve dat het sfeervol is. Wij zijn er erg blij mee.
Irene is druk met de buitenkant van de goten te lakken.
Verder werkt ze natuurlijk in de fruittuin, maait ze gras en heeft ze gefietst met Joukje.
Het ruigere snoeiwerk achter de berg heb ik voor mijn rekening genomen.
Vannacht heeft de das weer z'n opwachting gemaakt in de wei. Waarom doet ie dat nou steeds als het mist?
Al met al zijn we lekker bezig. Het is ook lekker weer, dat helpt.
Toch zijn er ook de eerste tekenen dat de zomer op zijn eind loopt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten