Beitsen

Gisteravond had ik de buitenverlichting aangezet met het oog op Jan Peter, die in het donker zou arriveren. Dat leverde een onverwacht mooi plaatje op van de schuur.

Vanmorgen zijn we rustig aan op gestaan. Toen ik de krant ging halen kwam een busje van PostNL mij op de oprijlaan tegemoet rijden. Die kwam eindelijk de langverwachte aandrijver voor de automatische kippenhokopener afleveren.

Na de koffie en wat gepuzzel (de zaterdag sudoku is populair bij ons alle drie) zijn Jan Peter en ik aan het beitsen geslagen. 

Het was direkt duidelijk dat een blokkwast hiervoor het gëeigende gereedschap is, een gewone platte kwast schiet niet op. Irene is op de fiets gesprongen en heeft een paar blokkwasten gehaald. Aan het eind van de middag hadden we 17 planken gedaan. 

Morgen de rest van de eerste lading. En dan moet daar natuurlijk ook nog een tweede laag op. Het is geen onaangename bezigheid en dat is maar goed ook, want in totaal moeten we zo'n 70 planken. Dat is dus nog een stevige klus, maar hoeft niet in één keer en ik ben tevreden met de voortgang en het resultaat tot nu toe.

Irene heeft zich bezig gehouden met de groenvoorziening in de ren (en heeft in de middag ook nog een stukje gebeitst). 

Het idee is om daar wat meer beplanting te regelen en zo mogelijk een zandbadgelegenheid. Hopelijk gaan de kippen dan daar hun schuttersputjes graven, in plaats van op de berg. Het is inmiddels wel duidelijk hoe de kippen steeds weer weten te ontsnappen... vliegend. De overweging is nu om toch maar iets met hun slagpennen te doen.

Het was een beetje somber, nevelig, maar geen onaangenaam weer vandaag en aan het eind van de middag trok het steeds verder dicht. 

Morgen misschien een beetje zon, dat zou lekker zijn. En een specht zou ik ook wel weer eens willen zien. Vinken, mezen, merels en natuurlijk de huisroodborst weten de tuin weer te vinden, maar met de spechten blijft het sappelen. Af en toe horen of zien we er een in de boswal, maar de tuin laten ze vooralsnog links liggen. Ach, je kan niet alles hebben, een sfeervol woudboerderijtje is al heel wat.

Potdekselplanken

De puzzel is gisteravond afgekomen, jammer van dat ene stukje. 

Vanmorgen moest ik voor mijn doen extreem vroeg op omdat ik om 08.30 bij Erik in Steggerda een eerste partij potdekselplanken op ging halen. Gelukkig lagen we gisteren bijtijds in ons mandje en had ik zowaar geen moeite om de slaap te vatten. 

Thuisgekomen was Irene net uit de veren en vond ze zowaar het ontbrekende puzzelstukje. 

Na de koffie heb ik, om het beitsen makkelijker te maken, een paar schraagachtige steunen in elkaar geflanst en daar in de carport een deel van de planken op gelegd. Toen ik de aanhanger dwars in de carport zette besefte ik dat dat ook prima functioneerde. Nu heb ik dus twee plekken voor de planken.

Voorts heb ik nog een laatse beetje schoonmaakwerk verricht, de schuur een beetje opgeruimd en de kippen uit de koeienwei, terug de tuin in gelokt. Wat een eigenwijze beesten zijn dat zeg. Had ik een mooie doorgang voor ze gemaakt, proberen ze dwars door het gaas te gaan. Uiteindelijk is het goed gekomen. 

Waarom ik me om de kippen moest bekommeren? Irene was wandelen met Joukje en boodschappen doen, vandaar. Ze is overigens druk doende met de WC om te ontdekken hoe de kippen steeds uit de geheime wei weten te ontsnappen. Tot nu toe heeft ze voornamelijk zichzelf vastgelegd. 

Harry kwam vanmorgen overigens weer in actie. Twee hennen werden onder de krulhazelaar "gestald" en toen sprintte hij naar het einde van de tuin om de derde hen op te halen. De reden voor dit plotselinge kordate optreden hebben we niet kunnen achterhalen. Wel weer drie eieren vandaag.

Verder was het een beetje een lummeldagje, dus meer heb ik niet te melden.

Donderdag, rustdag

Over vandaag kan ik kort zijn, we hebben rustig aan gedaan. Irene heeft voornamelijk gepuzzeld. Het streven is de puzzel af te hebben vóór morgenavond, zodat we de tafel weer helemaal kunnen gebruiken al Jan Peter er is. Het wordt spannend...

Ik heb vanmorgen de spieren rust gegeven. Dat was nodig. Gisteravond was ik helemaal afgeknoedeld. Benen, rug, nek, armen, alles stribbelde tegen. Vanmorgen begon stroef, maar na de koffie ging het al een stuk beter en heb ik een beetje het huis schoongemaakt. Irene had nergens last van. Opmerkelijk, want ze heeft de afgelopen dagen toch zo'n 500 dakpannen de steiger op gesjouwd. Respect! We zijn overigens buitengewoon content met het dak, het ziet er strak uit.

Na de lunnch zijn we naar Noardburgum ten noordwesten van Drachten gereden om de 40 dakpannen op te halen. 

Zo leren we meteen Friesland een beetje kennen. Op de heenweg zagen we een paardentrailer tegen een boom geparkeerd staan. De achterklep was open en de lading was deels naar buiten gevallen. De trailer bleek volgestouwd met rode dakpannen...

Weer thuis heb ik onze superduper Leifheit Compact Pro dweilset uitgeprobeerd. Eigenlijk wilde ik gewoon een nieuwe dweil voor onze oude "stok", maar die was niet meer verkrijgbaar. Na één keer de dweil door het emmer/pers systeem gehaald te hebben wist ik genoeg, wat een klotesysteem. Gelukkig hoef ik "het systeem" niet te gebruiken, je kan er ook gewoon mee dweilen. En... de dweil past gewoon op onze oude "stok". 

Na deze buitengewoon enerverende ontdekking ben ik aan de port gegaan, tot ik die op de bank omstootte en ik weer met schoonmaakmiddelen en vaatdoekjes aan de gang kon.

Meer weet ik er niet van te maken. Nou, ok, drie eieren vandaag.

Morgen wellicht wat potdekselplanken ophalen bij Erik. Dan kunnen we beitsen.

Woensdag, nog een pannendag

Vandaag was het de hele dag mistig, verder was het best lekker weer. 

We hebben de laatste rijtjes hele pannen gelegd. Daar hadden we precies genoeg pannen voor. 

Nog 22 pannen te gaan voor de randen. Vanmiddag ben ik daarnaar op jacht gegaan. Jan, degene waar ik de pannen gekocht had, heeft dit type niet meer, maar hij verwees me naar Fa. R. de Graaf in Noardburgum. Morgen gaan we daar veertig pannen halen. Veertig omdat ik wat reserve pannen wil hebben, ruimte zat. Toen dat geregeld was hebben we de steiger afgebroken.  

Irene is vervolgens de kippen van de berg terug gaan drijven naar de tuin, heeft ze een tak van de prunus die hinderlijk op de carport tikte verwijderd, hout gezaagd en coniferensnoeisel verzameld voor bij een vruchtenstruik. Ze weet alleen niet meer welke. 

Ik heb een beetje opgeruimd en de paardenwei weer zo goed mogelijk vlak gemaakt.

Ten slotte heb ik met een zwaar gemoed afscheid genomen van mijn FerdyF. Cold Worker handschoenen. Ooit gekocht voor de fietstocht naar de Noordkaap en nog steeds een van de beste aankopen in mijn leven. Écht warme, écht waterdichte, écht ademende handschoenen voor €25, topinvestering. Maar nu zijn ze écht op. Gelukkig heb ik al een nieuw paar.

Nooit gedacht dat je van dakpannen leggen zo smerig zou worden trouwens. 

We zijn weer goed bezig geweest. Morgen pannen halen. Of ik ze dan meteen op maat ga slijpen valt te bezien, misschien doe ik morgen verder niet zo veel. Ik ben wel even klaar met dakpannen.

Zo, dan ga ik nu maar eens naar de brievenbus, er schijnt een oventhermostaat afgeleverd te zijn...

Dinsdag, ook pannendag

En wederom was het vanmorgen ijskoud. Te koud om meteen het dak op te gaan (alles was nog bevroren en dus glad) en dus zijn we eerst boodschappen wezen doen. Ik ben voor het eerst in de Novy geweest, een soort Blokker. Leuke winkel, aardige mensen. Toch opmerkelijk dat je hier bijna elke winkel gewoon in kan. Het is nergens druk en we letten natuurlijk extra op. We hadden goeie buit. Een vloerwisser, een koekenpandeksel en een Leifheit Compact Pro dweilset. 

En... haakjes voor in de badkamer! Hans had zeer terecht opgemerkt dat er voor iemand die de beoordeling van een camping in belangrijke mate laat afhangen van de hoeveelheid haakjes in de douche, bijzonder weinig haakjes in zijn badkamer te vinden waren. Ik had er nooit bij stil gestaan, maar nu is het geregeld. 

Voor de lunch hebben we de steiger verplaatst, heeft Irene pannen aangevoerd en heb ik de ondervorst opnieuw gelegd en de nokvorsten vastgeschroefd.

Na de lunch hebben we weer een aardig stukje dak bepand. Elf rijtjes gelegd vandaag, nog elf te gaan. Maar ik vond het wel weer genoeg en dus ben ik om 15.30 gestopt.

Dat betekende dat ik nog mooi even tijd had om naar de oven te kijken. 

Binnen de korste keren had ik het euvel ontdekt, een defecte thermostaat. 

Nadat die een half uurtje in de vriezer zijn zonden geeft liggen overdenken, heb ik hem weer terug geplaatst en deed de oven het weer. Maar ik heb toch maar even een nieuwe besteld. Want je kan er op wachten dat hij er weer uit vliegt en dat gebeurt per definitie als er iets in de oven staat.

Morgen wordt het best lekker weer en gaan we het laatste stukje dak doen.