Dat bin baeste kaorten!

Het zal niet helemaal perfect Stellingwerfs zijn, maar als je bedenkt dat we gisteravond bij George en Joukje waren klaverjassen, denk ik dat het voor zowel de Stellingwarvers als de Westerlingen wel begrijpelijk is. En of het nu baeste kaorten waren of niet doet er verder ook niet toe, dat we een hardstikke leuke avond hadden des te meer. Ik denk dat het feit dat we pas tegen half drie ons mandje indoken genoeg zegt. Héél veel gekaart hebben we niet eens, en aan Ticket to Ride (een ander spel) zijn we al helemaal niet toegekomen. Dat komt een volgende keer wel. We hebben denk ik meer gepraot dan gekaort. Hoe dan ook, we hadden een beregezellige avond (maar dat had ik geloof ik al duidelijk gemaakt).

Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen en eenmaal uit de veren heb ik eerst de dokter gebeld voor de uitslag van mijn bloedonderzoek. Alles in orde. Beetje om m'n cholesterol denken en een beetje vitamine D slikken, een oorzaak voor mijn kouwelijkheid is niet gevonden. Toen ben ik op jacht gegaan naar tweedehands dakpannen. Waarom tweedehands? Dat scheelt meer dan de helft! Marty op jacht op Marktplaats, het moet niet gekker worden. Maar woensdag worden er nu wél 700  Rode verbeterd romeinse dakpannen gebracht. Dat is een zorg minder.

Vanmiddag zijn we naar Oldeberkoop gereden om dakplaten, bevestigingsmaterialen voor de gordingen en nog wat spulletjes te kopen. Helaas waren de 12 mm platen uitverkocht, toen hebben we maar 18 mm platen genomen. 

Irene heeft nog bladeren geruimd, vooral de prunus is nu in "de rui".

En zoals beloofd nog een foto van de gesnoeide appelboom. 

Tijdens mijn speurtocht naar dakpannen kreeg ik het volgende tafreeltje voorgeschoteld:

Foto is helaas niet al te best. Krokus tilde even haar kop op en sliep toen weer verder. Ik realiseerde mij maar weer eens hoe waanzinnig we het hebben in ons sfeervolle woudboerderijtje en hoezeer we genieten van het leven hier.

Morgen zal het hier helemaal een kippenhok zijn, dan komen "de Lotusmeiden" langs. Coronatechnisch misschien niet heel handig, maar er lopen geen ongevaccineerde wappies tussen en afstand houden zou geen probleem moeten zijn.  

Dat was de vrijdag.

Vissenbekken in het spant

Ooit hadden Hans en ik tijdens onze fietstocht naar de Noordkaap een post op ons blog "Vissenkoppen in de mist", vanwege de oneindige hoeveelheid vissenkoppen die in de mist aan rekken hingen te drogen, en die we af en toe op de weg zagen liggen die dag. 

Vandaag was het weer ietsje beter, waren we niet aan het fietsen en stond de dag niet in het teken van vissenkoppen, maar van twee vissenbekken, de houtverbindingen van het middelste spant aan de wanden. 

 

Voorbeeld van een vissenbek

We zijn vanmorgen echter begonnen met de plafondbalken te zagen en te plaatsen. 

Daarna hebben we de twee buitenste spanten gemaakt (alleen de staanders moeten daar nog in) en toen het middelste spant gemaakt. 

Die laatste was het lastigst vanwege de dikte van de balken die ik daarvoor gebruik. En vanwege de vissenbekken natuurlijk. 

Uiteindelijk hebben we volgens mij prima werk geleverd. Toen we daarmee klaar waren begon het al weer te schemeren en is Hans niet veel later richting Hoofddorp vertrokken. Ik heb nog wat opgeruimd en vond het toen ook welletjes. Al met al hebben we in twee dagen aardig wat stappen gemaakt. Ik ben erg tevreden met de vorderingen van de afgelopen dagen, het begint ergens op te lijken. Deze fase van de bouw is ook gewoon leuk werk. En het is bijzonder prettig dat ik, nu ik even wat extra handjes (en hersencellen) nodig heb, een beroep kan doen op Hans en Jan Peter. Dat werkt altijd.

Zaterdagavond komt Jan Peter, dan kunnen we zondag aan de gang met het plaatsen van de spanten en gordingen. 

Irene heeft vandaag de appelboom gesnoeid. Zelf is ze er enigzins onzeker over, volgens mij heeft ze het prima gedaan (foto volgt). 

Zoals beloofd bij deze de beelden van de bladveger. Irene is er reuze blij mee. Ik heb nog geen tijd gehad om hem uit te proberen, maar het lijkt een prima ding.

Straks gaan we naar George en Joukje, daar kijken we naar uit.

Dat was het voor vandaag.

Een haas op de WC

Zit ik zojuist even te checken of de WC vannacht nog iets opgepikt heeft en wat blijkt...

...een haas op de oprijlaan! 

Eindelijk weer eens succes. Ben ik blij mee. Want het mag dan beslist geen straf zijn om elke avond de WC te plaatsen, het is toch leuk als dat af en toe wat oplevert.

Hadsjekidee!

Gisteravond kwam Hans, hebben we voetbal gekeken en bijgepraat. Vanmorgen waren we redelijk vroeg uit de veren, maar zijn i.v.m. de regen pas om 10.15 aan de gang gegaan. De eerste twee (korte) wanden gingen voorspoedig, zelfs het PUR schuim aanbrengen werd geen puinhoop. 

Het was inmiddels heerlijk zonnig herfstweer, jammer dat de herfstkleuren op de foto's de realiteit niet benaderen, het was schitterend.

Na de lunch moest de laatste wand er in en dat was de lastigste. Met behulp van vulplaatjes hebben we de hoogteverschillen opgelost en uiteindelijk zit ie er goed in. 

Irene heeft intussen de bladveger in elkaar gezet en uitgeprobeerd, morgen volgen de beelden.  

Hans en ik zijn nog even naar Oldeberkoop gereden om plafondbalken te halen. Op de terugweg werden we bijna frontaal aangereden door een ouwe spookrijdster. Niet prettig met een aanhanger vol balken. Gelukkig kon ik de berm in rijden en zo een ongeluk voorkomen.

Al met al een prima dag. 

Kippenkonten

Het was weer grijs, fris en motterig vandaag. 

Ik had besloten vandaag maar eens niet te veel mijn rug te belasten. Die speelt de afgelopen dagen behoorlijk op en met het oog op morgen en overmorgen, als Hans komt helpen met de schuur, leek het mij een goed idee om rustig aan te doen. Er is geen reden tot paniek overigens, het doet alleen maar zeer. 

De nieuwe kloofbijl is gearriveerd. Voor de kenners, een Fiskars X27. Hebben we een prachtige nieuwe kloofbijl, hebben we geen hout om te kloven. Ik heb hem toch maar even op een reeds gekloofd blok uitgeprobeerd. Prima ding, ligt goed in de hand, is niet te zwaar en klooft als de malle.

We hebben een beetje huishoudelijke klusjes gedaan en Irene heeft zich met bladeren en kippen bezig gehouden. 

Op een gegeven moment dacht ik dat ze een praatje over de heg stond te maken, alleen stond er niemand aan de andere kant van de heg. Toen dacht ik dat ze een indringend gesprek had met de kippen (dat vond ik toch een beetje zorgelijk), maar uiteindelijk bleek ze gewoon te staan telefoneren.

De kippenkonten zijn inmiddels weer voorzien van een verenkleed. We waren na twee dagen al gewend aan die kale konten, maar dit ziet er toch natuurlijker en mooier uit. Nu de staarten nog. Hendrika heeft geen oude staartveren meer en slechts één kleine nieuwe staartveer. Dieuwertje heeft nog iets dat het meeste op een echte staart lijkt, al zijn dat nog oude veren. Kazèn zit er ergens tussenin. Harry gedraagt zich als een echte haan, komt als laatste het nachthok uit, laat de dames eerst eten, is alert en kraait af en toe. Ze zijn wel lastig te fotograferen, zeker met dit weer, zo beweegelijk als ze zijn. De eierproductie is wel ingekakt, maar dat is normaal in de herfst/winter. Met één ei per dag zijn we al blij.

Ik heb besloten om de dakbalken die van de oude schuur af komen voor de gordingen van de nieuwe schuur te gebruiken, en voor de zolderbalken nieuwe te kopen. Dat is de fraaiste en meest kostenfficiënte oplossing.

Vandaag zat er een grote groep kauwen in de wei. Waarom ze nou speciaal onze wei uitkozen? Geen idee.

Het is een beetje een nikserige post geworden maar ik heb gewoon niet meer te melden. Morgen wel, dan zouden er zo maar vier schuurwanden kunnen staan. Maar of ik dan aan schrijven toe kom is maar de vraag. Gelukkig wordt het morgen best aardig weer.

Dak op kar

Vannacht kreeg ik het dan toch even Spaans benauwd. Zo relaxed een schuur bouwen kòn gewoon niet. Straks gaat het stormen, vriezen en sneeuwen... Is het dakmateriaal wel voorhanden? Kortom, ouderwets stressen. Dat was vannacht. Vanmorgen besloot ik dat ik redelijk in controle ben, panikeren zinloos is en bovendien niet bijdraagt aan het plezier. En ach, mocht het gaan stormen, vriezen en sneeuwen, dan heb ik altijd nog een berg zand om mijn kop in te steken. Maar zo'n vaart zal het niet lopen, volgende week staat er een geraamte en dan gaat het best snel schat ik. In ieder geval heb ik dan iets staan dat niet zo maar weg waait. Dus ben ik nog eens kritisch gaan meten, nadenken en narekenen wat ik aan dakmateriaal en potdekselplanken nodig heb. Die ene centimeter te korte wanden blijkt een halve centimeter te zijn, dat is verwaarloosbaar, dus dat komt goed. Erik had natuurlijk het benodigde materiaal liggen (behalve de gordingen, maar die zijn wel te krijgen) en om 12.30 heb ik het in vervoerbare delen gezaagde dakmateriaal in Steggerda opgehaald, de benodigde hoeveelheid potdekselplanken doorgegeven en toen weer naar huis gereden.

Uiteraard heb ik ook nog even met Erik de dakconstructie doorgenomen, even checken dat ik het goed begrepen had.

Inmiddels was ik weer zo Zen dat ik de rest van de dag niet veel gedaan heb. Het weer was er ook niet naar. Fris, grijs en motterig. Weer om hard te werken of binnen te blijven. Ik ben binnen gebleven.

Irene heeft de strijd tegen de vallende bladeren verlegd naar de oprijlaan. Het moet gebeuren, maar ergens dringt zich toch de vergelijking met Don Quichot op. Nu ze ontdekt heeft dat een uur bladblazen (met een benzineblazer) net zo slecht is als 1700 km autorijden, is die bladblazer even niet aan de orde. In plaats daarvan heeft ze nu een bladveger besteld.

We hebben verder nog het restant gedigitaliseerde filmpjes bekeken. We kregen verrassende beelden voorgeschoteld.

Dat was het voor vandaag.