21 januari 2024

Winters begin van 2024

De video's in deze post willen nog even niet...

De kerstdagen hebben we in het westen doorgebracht. Dat was gezellig en Irene was blij na lange tijd haar moeder weer eens te zien.



Maar al met al bleek het ook wel een behoorlijke belasting voor Irene, die nog volop in haar revalidatie zit. Daarom hebben we besloten Oud en Nieuw maar rustig hier te vieren, in plaats van bij Hans en Jolanda. Gerard had appelflappen en oliebollen voor ons gebakken, dus wij zaten gebeiteld.


Van Joukje kregen we een zak Kniepertjes. Wafeltjes die hier traditioneel rond oud en nieuw gebakken worden. We hebben ze ons goed laten smaken, heerlijk!

Irene's revalidatie gaat stapje voor stapje en inmiddels pakt ze voorzichtig haar leven weer beetje bij beetje. Leesclubje, een uurtje naar koor, een beetje in de tuin werken. Maar alles met mate natuurlijk.

De vijgenboom en Laurierstruiken die we van Jan-Peter kregen hebben een plekje gevonden.

Bij het planten brak ik niet alleen mijn klomp, ik trof zowaar ook een paar engerlingen aan, gevreesd door elke tuinliefhebber.


Ik heb ondertussen doorgewerkt aan de luiken. Vanwege de kou ligt dat project nu even stil, verven is niet mogelijk bij deze temperaturen en de loden "afdekbakjes" (tegen de regen) zijn klaar.

De eindeloze regen heeft namelijk plaats gemaakt voor kou. 


Niet héél koud, maar toch. Al die regen leidde trouwens tot de meest vreemde geluiden in de wasbak en het toilet. Nu is het gelukkig weer rustig.



De kou bracht af en toe ook een beetje sneeuw mee, altijd mooi.




Dat verhinderde de hazelaar overigens niet om al volop te bloeien.

Omdat de echte projecten tot het voorjaar moeten wachten, heb ik mij onledig gehouden met het maken van Banos. Eindelijk. Ik ben zeker niet ontevreden met het resultaat. Omdat er nog al wat kokosvet in zit, hetgeen nou niet bepaald gezond is, heb ik ook gewone bananenjam gemaakt. Ook niet verkeerd, maar toch niet the real thing.


Verder heb ik, ook eindelijk, een stabiele TV verbinding gemaakt. De TV viel namelijk regelmatig uit en dat werd langzamerhand bijzonder ergerlijk. Uiteindelijk bleek de oplossing simpeler dan gedacht, met Wi-Fi naar de Wi-Fi versterker in de meterkast en vandaar met een kabel naar de TV. Die kabel moest over het dak en daar blijken nog behoorlijk wat wespen te overwinteren. Gelukkig waren ze suf van de kou.




En omdat ik toch met de TV bezig was heb ik meteen maar een abcd-bakje gemaakt, een opbergplek voor afstandbedieningen en cd's. 




Ook nieuw, de broodbak bij de brievenbus die ik gemaakt hebt en door Irene van de nodige lagen verf voorzien is. Patricia brengt regelmatig oud brood voor de kippen, maar de broodzak werd vaak door de vogels opengemaakt en dan kon ik elke keer het brood weer bij elkaar zoeken, vandaar.

En altijd als ik zo'n klusje ter hand neem geniet ik van de schuur. De ruimte om te werken, het feit dat alles klaar staat, bij de hand, en vindbaar is. Genot.

Jan Peter kwam een weekendje langs. We hebben weinig gedaan, gewoon lekker kalm an. Prima!

De buitenverlichting is ook zo'n klusje dat ik eindelijk opgepakt heb, al blijft het vanwege de kou voorlopig even bij het bedenken van het "lichtplan" en testen van peertjes met bewegingsmelder. Al doende ontdekte ik bij toeval dat er 296 volt uit het stopcontact kwam in plaats van de gebruikelijke 230 volt. 


Liander stond na mijn melding al snel op de stoep en kon gelukkig uitsluiten dat het aan onze installatie lag. Ergens is er een nul-leiding niet helemaal ok, maar dat is lastig op te sporen (kan door graafwerkzaamheden komen, of door de nattigheid en de kou) en dus wordt er vooralsnog geen verdere actie ondernomen. Het voltage is ook weer normaal en dan is het natturlijk ook lastig zoeken.

George stuurde me een foto van een dode marterachtige die hij in zijn stal aantrof, met de vraag of ik wist wat het was. 


Niet dus, maar Google Lens hield het op een fret, en ik dus ook maar. 

Toen we het er vanmorgen met Jelle en Femke over hadden, waar we even op de koffie waren en een tonnetje graan voor de kippen brachten (Jelle is een verwoed fokker van bijzondere kippenrassen), wist Jelle al gauw boven water te halen (leve internet) dat een fret een gedomesticeerde bunzing is. En dus hou ik het nu maar op een bunzing, al blijft een ontsnapte fret natuurlijk ook een mogelijkheid. Maakt ook niet uit, ik zie het verschil toch niet. 

Al met al doen we lekker rustig aan. Irene vanwege haar revalidatie en ik omdat het geen weer is voor grote buitenklussen en omdat dat ook wel eens mag. Ik heb zowaar weer eens een boek gelezen! 


We hebben nu ook mooi de tijd om plannen te maken voor de badkamer. Dat project zet zichzelf steeds hoger op de lijst...

En mocht ik mij vervelen... Tja, dan krijgt de puber in mij de overhand.


Vannacht maakt de kou weer plaats voor regen en storm. Hopelijk slapen we er doorheen...