Wolf?

De afgelopen dagen heb ik hard aan de schuur gewerkt. Jan Peter zou vrijdagavond namelijk voor het weekend hierheen komen en ik wilde dan klaar zijn met de isolatie en de folie zodat we met de aftimmering aan de gang konden. Dat is typisch een klusje om met z'n tweeën te doen. 

De grootste uitdaging was om de steiger in mijn eentje in de schuur te krijgen. Irene was naar het westen, dus ik stond er alleen voor.

Het is gelukt. En ik heb de isolatie en folie zo goed als af gekregen en ook nog een beetje opgeruimd.

Maar er is meer gebeurd.

Dinsdag zijn Irene en ik ter viering van 37 jaar verkering naar de sauna geweest.

Het grote nieuws van de afgelopen dagen is echter de brute moord op vier schapen een paar honderd meter verderop.

Er stond meteen een bord bij "Bedankt wolf", maar of het een wolf was, is volgens mij nog helemaal niet zeker. Vossen en honden maken ten slotte veel meer slachtoffers onder schapen. 

Hoe dan ook, voor de dieren en eigenaar in kwestie is het natuurlijk een drama. 

George heeft de biks voorraad voor Pastel weer aangevuld. Ik blijf het bijzonder vinden als er een trekker bij het huis komt. Maar ja, het is natuurlijk wel een sfeervol woudboerderijtje, dus zo vreemd is het nou ook weer niet.

Pastel moest even wennen aan het feit dat ze nu van George zijn wei onze wei in kan lopen, maar weet de voerbak inmiddels weer te vinden.

En nu ik het toch over dieren heb... Één van de kippen legt mini-eitjes. Vrij bizar, maar het komt vaker voor, meestal als ze gaan stoppen met leggen.

De Husky is weer terug van z'n servicebeurt, die moet er weer een jaar tegen kunnen.

Vrijdag kwam eerst Irene weer thuis en aan het begin van de avond arriveerde Jan Peter. Die was hier al lange tijd niet geweest, het ziekbed en overlijden van Geert had daar alles mee te maken. Hoe dan ook, vandaag zijn we in de schuur aan de slag gegaan. Dat ging niet vanzelf, voornamelijk omdat ik liep te hannesen en omdat het hier en daar een beetje tegen zat. Toch hebben we de kopse kant en een stukje zijkant van het dak afgekregen. Morgen de rest.

We hebben voor het eerst dit jaar buiten geluncht. Ik kan niet wachten tot het ècht lente wordt, maar dit was al heerlijk.

Natuurlijk moest Peet ook nog even een paar blokjes hakken, boys will be boys... 

Irene laat zich wat dat betreft ook niet onbetuigd en hakt beetje bij beetje een indrukwekkende stapel hout bij elkaar.

Vanavond zijn we door Jan Peter getrakteerd op een etentje bij Lunia. Dat was zo als altijd lekker.

Het zou mooi zijn als we morgen inderdaad die platen tegen het dak aan geschroefd krijgen. Dat kan maar gebeurd zijn en bovendien kan de steiger dan terug naar Erik. We zien wel, kalm an.

Hout en hek

Gisteren heb ik twee aanhangers met groenafval weggebracht, Irene heeft de takken van de gekapte es klein gemaakt en wat hout gekloofd. 

Vandaag zijn die takken, samen met wilgentakken afgevoerd. 

De oprijlaan is nu wel zo'n beetje opgeruimd, wat er nog aan zaagsel ligt gaat vanzelf wel weg. De geheime wei moet nog wel ontdaan van takken, die wil je ten slotte niet in de maaier hebben.

Net toen we zo'n beetje klaar waren met de oprijlaan kwam George aan rijden. We hadden namelijk besloten om een afsluitbare doorgang te maken tussen George zijn wei en de onze, en een paar kleine boompjes in onze wei te beprikkedraadten. 

We zijn dus driftig in de weer geweest met prikkeldraad, schrikdraad, hekopeners en prikpaaltjes. 

Het resultaat is nu dat Pastel zo onze wei in kan lopen. En aangezien het gras bij de buren altijd groener is... Zo nodig kunnen we gemakkelijk de doorgang weer afsluiten met de hekopeners.

Vogeltelling

Na het ontbijt is Anna weer vertrokken. Irene is daarna verder gegaan met het transporteren van de houtblokken en takken van de es uit de geheime wei naar de houtberg.

Ik heb intussen de takken van de abeel klein gemaakt en op stapels gelegd. Die kunnen we nu met de aanhanger oppikken. 

Het was intussen steeds kouder en miezeriger geworden, dus ik was blij toen dat klaar was en we naar binnen konden. Daar hebben we onder het genot van een warm kopje thee vogels geteld in het kader van de Nationale Tuinvogeltelling. Vlak voordat we begonnen zaten er best veel vogels in de tuin. Vinken, mezen, merels, een Vlaamse Gaai, een roodborstje en meer. Irene heeft nog gauw wat extra vetbollen en pinda's opgehangen en toen konden we tellen. Zoals altijd werd het weer een frustrerende aangelegenheid. Want zoals altijd als wij gaan tellen waren de vogels als bij toverslag verdwenen. Slechts twee koolmezen, twee pimpelmezen, twee merels en één roodborst hebben we geteld. Dat geloof je toch niet... En vanwege het slechte weer zijn de foto's ook niet om over naar huis te schrijven. Nou ja, het is niet anders, we hebben in ieder geval ons best weer gedaan.