Voorbereiding is alles!

Dinsdag hebben Irene en ik Spano dakplaten en tengels gehaald bij Martin Robben. En zoals altijd kreeg ik korting (maar liefst 1,6%!), dit keer in de vorm van een doos schroeven. Ik was blijer dat ze de 12 mm Spano daadwerkelijk hadden. En dat er gewone tengels waren en niet van die witgeverfde bende van vorige keer. 

Toen we weer thuis aan het klungelen waren hoorde ik Irene plotseling paniekerig gillen. Ik ging natuurlijk poolshoogte nemen en zag Harry luid kakelend door de paardenwei rennen, op de hielen gezeten door Max. Het was een vrij hilarisch gezicht. Max zag in Harry kennelijk een leuk speelkameraadje, maar die zag dat toch anders. Ik dacht met een handje biks Max weg te lokken, zodat Irene met een handje kippenvoer Harry weer terug de ren in zou kunnen lokken. Maar toen ik eenmaal in de paardewei stond, had Harry de weg naar de geheime wei al teruggevonden. We denken dat hij zich wel drie keer zal bedenken voor hij weer op avontuur gaat.

Voorts hebben we de droogmolen recht(er) gezet. Die was mij een doorn in het oog en ik ben blij dat we daar eindelijk wat aan gedaan hebben.

Natuurlijk heb ik weer frequent contact gehad met Pelle, die op één dag meer avonturen beleeft dan een normaal mens in een hele vakantie.

Woensdagochtend zijn we op verjaardagvisite geweest bij George. 's Middags is Irene naar haar schildercursus geweest en heb ik een zaaggeleider gemaakt. Helaas bleek dat toen die eenmal klaar was, ik precies het kromme balkje gebruikt had dat ik apart gelegd had. Tjongejonge, wat een stommiteit.

Vandaag heb ik een nieuwe, verbeterde versie gemaakt, recht dit keer. Terwijl ik daarmee doende was kwam George een bakkie paardenmest brengen. 

Dat hebben we, nadat het op een stuk zeil gestort was, naar het eind van het gazon gebracht. Irene heeft het vervolgens in de compostbakken gedaan.

Ik heb de zaaggeleider afgemaakt en een zaagonderstel in elkaar gezet. Die ligt op de aanhanger en nu kan ik op verantwoorde werkhoogte zagen.

Om half vijf kwam Erik langs. We hebben mijn vragenlijstje doorgenomen en nu kan ik dan eindelijk met het dak aan de slag. Omdat de dakvlakken zo mooi recht zijn, kan ik alle Spano alvast op maat zagen. Als het volgende week weer droog is kunnen de platen op het dak gezet. George heeft aangeboden om te komen helpen en Hans kan later in de week zijn steentje komen bijdragen. Mijn plan van aanpak is zo, dat ik het dak in delen dicht kan maken. Door steeds een paar plaatjes aan beide kanten aan te brengen en dan de folie in verticale richting er op te zetten, hoef ik niet een heel dakvlak in één keer af te maken. Mocht het weer omslaan of mijn rug het begeven, dan is dat dus geen probleem. Ik ben reuze blij dat Erik de beoogde werkwijze goed bedacht vond en dat ik eindelijk weer echt aan de gang kan. Het zou een keertje tijd worden...

En terwijl wij genieten van de laatste momenten zomerzon, vecht Pelle onvermoeibaar tegen de elementen op de Noorse hoogvlaktes.

Gisteren kwam hij over een weggetje waar ik drie jaar geleden ook gefietst heb. De foto's zijn denken we niet exact op dezelfde plek genomen, maar veel zal het niet schelen.

Dat was het weer, ga ik nu Pelle's blog (https://pellerabies.wordpress.com) lezen.

Weg is terug

Gisteren ws een uitermate rustige dag. Jan Peter en ik hebben heerlijk van de zon en de rust genoten. Ondanks de zomerse temperatuur ontdekte Jan Peter en sneeuwpop in de boswal.

Omdat helemaal niks doen geen optie is, hebben we ons toch nog een keer op het putraadsel gestort. Eerst hebben we de bovenste pijp met een plastic zak afgesloten en toen de tuinslang er in gezet. Het water liep niet weg. 

Toen hebben we de verticale buis van de onderste pijp gehaald en dar de tuinslang in gezet. Dat water liep wel weg. 

Ik ga er dus maar van uit dat die buis een overloop is. Hoe de put zich vult (als al) blijft een raadsel. 

's Middags hebben we de F1 race gekeken en niet lang daarna is Jan Peter weer op huis aan gegaan. Het was dit keer dus geen klus/bouwsessie, maar een keertje lekker rustig aan is natuurlijk helemaal niet verkeerd. 

Aan het begin van de avond kwam er een gemotoriseerde parapente overvliegen. Die had ik hier nog niet gezien. 

Irene is vandaag eerst wezen sporten, heeft daarna haar haar laten doen en is vanmiddag wezen fietsen met Joukje. Ik heb vanmorgen eerst de ponies biks gegeven. Alleen hadden ze daar geen belangstelling voor want George had ze net een stuk wei met vers gras toebedeeld. Gelukkig was George zo attent om het gehinnik voor zijn rekening te nemen. We hebben uiteraard even staan kletsen en George meende te horen dat de mais tussen de Oldeberkoopseweg geoogst werd. Toen ik even later keek of dat het geval was bleek al de mais geoogst. Dat betekent dat de weg terug is. De afgelopen maanden konden we vanwege de mais geen verkeer zien (en horen), nu dus weer wel.

Verder zat ik vanmorgen zwaar in de stress. Mijn rug gaat best aardig, maar ik ben er onzeker over of dakplaten aanbrengen verstandig is. Nu is het zo dat mij van alle kanten hulp wordt aangeboden, hetgeen zeer gewaardeerd wordt, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hulp te vragen en er dan zelf voor spek en bonen bij te zitten. Dat zou mij bovendien niet lukken. En ik wil het natuurlijk ook gewoon graag zelf doen, met of zonder hulp. Punt is dat als de dakplaten er op gaan, het wel af moet. Want je wil de platen niet te nat laten regenen. Uiteindelijk heb ik eerst maar geïnformeerd of er überhaupt Spano dakplaten op voorraad zijn. Dit is het geval. En het mooie is, ze hebben 12mm. Dat is toch 1/3 lichter dan 18mm en bovendien goedkoper. Vervolgens heb ik Erik gevraagd om even langs te komen om te bespreken hoe ik het slim beetje bij beetje kan doen (en nog 100 andere vragen natuurlijk). Erik komt morgen even langs.  Toen dat geregeld was ging het al weer een stuk beter met het stressniveau en ben ik en nieuwe haakladder gaan maken. De oude haakladder die ik gemaakt had is te zwaar, te onhandelbaar. Dit keer heb ik één deel van de aluminium ladder die de instorting niet overleefd had voorzien van haken en dat werkt een stuk beter.

De kippen zijn helemaal (aan elkaar) gewend en gaan nu goed met elkaar om.

De regen van de afgelopen dagen heeft zijn uitwerking op het gras niet gemist, dat wordt in hoog tempo al weer groen.

Verder denk ik dat het met de muizenplaag wel mee valt. Irene is druk doende met het verwijderen van paardenbloemen uit het gazon. Als ze die uitsteekt blijft er een fraai rond gaatje achter in het gazon...

Zojuist kwam "de panda" in de verte weer eens langs vliegen.

Uiteindelijk had ik dus toch nog een goede dag. Helemaal toen ik hoorde dat Pelle vandaag een topdag had. Ondanks het slechte weer en een beestachtige klim heeft hij genoten van de prachtige tocht over de fjell. 

110 km in de regen, 1.900 hoogtemeters, en dan weten te genieten. Respect!

Ik probeer hem zoveel mogelijk te helpen met de uitdagingen waar hij tegenaan loopt, zadelpijn, geen accomodatie, remproblemen. Veel meer dan morele steun verlenen kan ik niet doen (en is ook niet nodig, hij is tenslotte een ervaren fietser), maar ik ben nu eenmaal erg betrokken omdat ik 1. z'n vader ben, 2. ik door mijn eigen ervaringen maar al te goed weet wat hij doormaakt, 3. samen met hem deze route een beetje uitgevogeld heb en 4. bovenal wil dat hij een prachtige reis heeft en weer veilig thuis komt. Maar goed, so far, so good!

Zo, dan is het nu tijd voor m'n rugoefeningen.