Eindelijk zagen

Irene zou vandaag de oprijlaan maaien, maar ging in het kader van naoberschap met buurvrouw Martha naar het ziekenhuis in Heerenveen omdat ze niet lekker was. Vooralsnog lijkt het gelukkig niet ernstig. Ik heb dus gemaaid. Dat was een welkome afleiding, want mijn buik speelt weer eens op en dan is dingen doen altijd goed. Daarna heb ik voor de eerste keer echt mijn zaag gebruikt. Van wat oude schuurplanken heb ik drooglatten gezaagd voor het hout dat van de schuur afgekomen is. 

Ik was met name benieuwd hoe de stofafzuiging het zou doen. Best redelijk, in aanmerking genomen dat het maar een 800 watt dingetje is. Beetje jammer dat ik het geopende ding op de grond liet vallen, moest ik toch nog opruimen. 

Irene is vanmiddag lekker gaan zwemmen.

Het enige wild dat de wildcamera (van nu af aan WC genoemd) vannacht heeft vastgelegd is een merel.

Krokus had wel weer beet, die deed weer een Tom en Jerry met een muis om een bloembpot. Het lijkt er op dat de muis ontsnapt is.

El Hazie vandaag nog niet gezien, misschien is die i.v.m. het keren en het hooien van het gras even uit de buurt. 

Nu het gras weer weg is kunnen wij die kant van de heg snoeien. We moeten ook weer met de onkruidbrander aan de gang want er begint weer van alles te groeien tussen de klinkertjes.

 

Alles kit(s)

Na een rustig ochtendje, kopje koffie, krantje, puzzeltje is Irene is in de tuin gaan werken en moest ik er ook aan geloven, het voegwerk afmaken. Mijn eerste klusje was de laatste restjes oude kit er uit krabben. 

Nou dat waren geen restjes. 

Bovendien zat ik vaak gewoon in een zwart gat te poeren. Beetje simpele ruwbouw... 

Maar goed, uiteindelijk is het goed gekomen en dat vind ik van mijn kitwerk daarna ook. Eindelijk ging het kitten een beetje soepel en netjes, en dat geeft toch vertrouwen voor de kwaliteit van het eindresultaat. 

Tevreden ben ik even met de Husky aan de gang gegaan. Even lekker buiten. 

Weer niks op de wildcamera vannacht. Ik kwam nog wel El Hazie tegen toen ik aan het gras trimmen was.

Verder niks? 

Ja, het gras op de koeienwei is gekeerd.

En we hebben vreemde plekken in het gras.

Maar verder niks. 

Ja, zin in het lekkere weer de komende dagen.

Nattigheid

Vandaag veel regen, al is dat natuurlijk relatief als je het vergelijkt met Limburg e.o. De regen zorgde wel voor nattigheid boven en dus heeft Irene de dakdekker gebeld. Die komen dinsdag. We gaan er van uit dat het onder de garantie valt. 

De nattigheid heeft schijnbaar ook gevolgen voor het uitgaansleven van de dieren. Die blijven kennelijk ook thuis met dit weer want de wildcamera heeft vannacht niks opgepikt. 

Tussen de buien door heeft Irene nog het nodige snoeiwerk verricht. Dit ziet er weer keurig uit.

Ze is ook even naar de hei geweest, die staat in bloei.

Ik heb me met m'n verkouden hoofd bezig gehouden met het voegen. Eerst nog wat uitgekrabt en toen gevoegd. 

Het begint ergens op te lijken. Dat mag ook wel gezien de hoeveelheid tijd die ik er in heb zitten. Een hele dag bezig met een piepklein stukje tegelwerk voegen, wat een amateur. Nog een beetje schoonmaken en dan morgen het toetje, kitten.

Erik heeft de afspraak voor de schuur verzet naar maandag. Vanwege de hevige regen heeft hij vertraging opgelopen met een dakkapel, vandaar. 

Dat was het even voor vandaag. Soms valt er zelfs vanaf de Schapendrift weinig te melden

Ontbossen

Ik kwam niet echt lekker op gang vanochtend. Één beetje verkouden en futloos. Maar niks doen was natuurlijk geen optie. Aan het kippenhok? Voegen uitkrabben? Snoeien? Allemaal klusjes die op de lijst staan en vanmorgen de revue passeerden. Ik wilde in ieder geval een beetje de bouwplaats opruimen voor als Erik morgen komt. Dat was een klusje van niks en Irene is daarna op de oprijlaan in de weer geweest met een bossage te decimeren. Tot onze verassing kwam er een bessenstruik tevoorschijn. Die mag, samen met de Kriek (een soort kers), blijven. De rest moet weg.

Ik ben verder gegaan met het oerwoud achter de berg (Mont Sentier des Moutons) waarop de coniferen staan. 

Drie berken, een prunus, een eik, bramenstruiken en 100.000 brandetels later vond ik het wel even genoeg. De pols hè, die gaat een stuk beter en ik wilde dat graag zo houden.

's Middags heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik begonnen met het uitkrabben van de voegen van het platje in de badkamer. Een klusje dat ik zo lang mogelijk voor mij uitgeschoven heb, maar uiteindelijk toch moet gebeuren. En aangezien voegen krabben een éénhandig klusje is (behalve op de foto)... Morgen nog een stukje en dan voegen.

De wildcamera heeft vannacht geen wild, wel tam vastgelegd. 

El Hazie liet zich de hele dag niet zien, tot hij vanavond een paar keer in de tuin opdook. Zit je televisie te kijken, wordt je afgeleid door een haas die voor het bedsteeraampje langs loopt. Het blijft vreemd.

Het is hier eindelijk gaan regenen. Vreemd dat juist vandaag, terwijl er regen verwacht werd, de koeienwei gemaaid is. 

Ik moet er helaas nog wel even uit om de wildcamera te installeren. Hopelijk niet voor niets.

El Hazie

Daar zit ie dan, bij de waterput. El Hazie.

Wij zaten buiten koffie te drinken en waar hij nou weer vandaan kwam, ik weet het niet, maar plotseling was hij er weer. Bij de waterput bleef hij net lang genoeg zitten om mij de gelegenheid te geven hem te fotograferen. Twee foto's, toen huppelde hij weer vrolijk weg richting de oprijlaan.

Het beestengebeuren van de afgelopen week heeft veel indruk gemaakt en in plaats van dat we na bijna een half jaar Schapendrift een beetje met beide beentjes op de grond komen te staan wordt het steeds ongelooflijker. Nog vaker dan eerst begint een van ons plotseling te grinniken en dan komt er zoiets als dit 

"Kan jij het al geloven?" 

"Wat?" 

"Dat we hier ècht wonen".  

"In ons sfeervolle woudboerderijtje". 

"Met een OPRIJLAAN". 

"Dat is toch bizar!"

"Dat is redelijk bizar ja, om het héél zachtjes uit te drukken".

"En een uilenbord trouwens". "Twee".

of:

'Wàt liep er vannacht bij ons op de oprijlaan????'

"Een das!!!!'

'Er liep gewoon een fucking das over onze oprijlaan, dat geloof je toch niet...'

'Maar hij liep er wel!'

of:

'Ik loop nog even een rondje over onze landerijen'.

'Heb je je navigatie bij je?'

Denk je het na een half jaar net een beetje te gaan begrijpen en het op een rijtje te krijgen, blijk je plotseling helemaal niet in een sfeervol woudboerderijtje te wonen. Nee, dan blijk je midden in een compleet safaripark ín een sfeervol woudboerderijtje te wonen. En dan huppelt de ultieme aaibaarheidsfactor gewoon door je tuin. Bizar.

 

Druilerig

Dat was een bijzondere verassing vanmorgen. De das blijkt ons om 02.17 bezocht te hebben (de marter vorige week om 00.57). Er loopt een duidelijk spoor door de koeienwei  van ons naar nr. 7, dus daar is ie ook geweest.

De haas dook vlak na de post van vanmorgen al weer op in de tuin en vanmiddag zag ik hem/haar op de oprijlaan lopen.

Ik vind dat we nu wel kunnen spreken van "onze" haas en heeft ie nu ook een naam, El Hazie.

Het was vandaag druilerig weer en daar hebben we ons naar gedragen. Niet dat we niks gedaan hebben, maar in het zweet gewerkt hebben we ons ook niet. De aanhanger is weer geleegd (wat een zegen, zo'n aanhanger), we hebben een nieuw, steviger, elastiek voor het afdekgaas gekocht, hout voor het kippenhok gehaald in Oldeberkoop en we hebben kippengaas in de carport gelegd, zodat we de voorwielen daar op kunnen parkeren i.v.m. de marter. 

Mijn pols vond het toen meer dan genoeg voor vandaag en heb ik die verder maar ontlast. Hopelijk gaat die pols vlug beter, want donderdagavond komt Erik voor nieuwe instructies voor de schuur. Daarna kan ik weer aan de bak en dan heb ik die pols wel nodig. 

Rest de vraag of, en zo ja wat, de wildcamera  vannacht nog iets gaat vastleggen. De lijst met op ons land waargenomen zoogdieren (al of niet met de wildcamera) groeit gestaag. Marter, muis, haas, das, mol, vleermuis en rat. Binnenkort start denk ik de inschrijving voor de Schapendrift-safari...

Dat is das

Vanmorgen geen graafsporen op de oprijlaan, dus ik dacht dat er weinig op de wildcamera zou staan. Nou, dat lag even anders...

 

Krokus heeft ook in de gaten dat er bezoek is (geweest).

En of dat allemaal niet genoeg is, zag Irene zojuist ook nog eens de haas over het erf huppelen.

 

Rommeldag

Na een matige nachtrust liep ik vandaag een groot deel van de dag rond met een kop als een gympie. Mijn pols wilde ik nog niet al te zwaar belasten, dus afval wegbrengen hebben we maar niet gedaan. In plaats daarvan zijn we verder gegaan met het kippenhok. Weer denken, tekenen en meten. 

Het resultaat daarvan is dat we nu weten wat we aan balkjes nodig hebben. Die halen we als we de aanhanger, die nu vol ligt met afvalhout, gaan legen. We hebben toen maar de eik geplant en zijn daarna brandnetels en ander onkruid gaan verwijderen. 

Irene bij de koeienwei, ik achter de fietsenschuur en de carport. 

Zes essen en een berg brandnetels heb ik gerooid. 

Dat ruimt lekker op en geeft overzicht. Duidelijk is dat er nog aardig wat gerooid moet worden achter de coniferen. Een paar kersen, veel brandnetels, klimop, bramen en nog zo wat. Daarnaast hebben we een beter idee over wat er nog aan klinkers, bakstenen, stoeptegels en dakpannen ligt. Daar moeten we ook wat mee, want nu ligt het in de weg als ik de fietsenschuur op wil knappen en bovendien liggen sommige stapels op instorten en niemand wordt er blij van als er stapels stenen de paardenwei in vallen. Er komt ook steeds meer rommel tevoorschijn. Rot hout, pvc buizen, een gebroken vezelcementplaat, putdeksels, van alles dus. 

We zijn er nog lang niet klaar mee, maar kunnen nu wel beslissingen gaan nemen nu we overzicht hebben. Het was warm en drukkend, daarom zijn we om vijf uur, druipend van het zweet, gestopt. Dat wil zeggen, Irene zei dat het genoeg was en dat ze lekker in de hangmat zou gaan lezen. Ze had gelijk en ik ben dan ook braaf gestopt. Irene zit nu, anderhalf uur later, nog onkruid te wieden... Je kan maar een hobby hebben.

De wildcamera heeft vannacht niet aan gestaan, die was ik even vergeten na de voetbalfinale gisteren.

Ter compensatie een foto van een dikke, vette made. Die duiken hier op zodra je een schep in de grond steekt.

Jacobse en van Es

De pols doet het weer redelijk, dat is toch een opluchting. 

Na mijn ontmoeting met de haas ben ik gisteren de rest van de dag licht euforisch gebleven. De één heeft dat met zwemmen met dolfijnen of knuffelen met een boom, ik heb dat kennelijk met chillen met een haas. 

Geheel volgens plan hebben we vandaag het gras gevoed met kunstmest korrels. Wij hadden in eerste instantie bedacht niet te voeden om zo het gras minder hard te laten groeien, dat scheelt toch maaien. Dom, dom, dom. Niet voeden betekent onkruid... Wisten wij veel.

Al doende voelden we on toch een beetje Jacobse en van Es in de legendarische "neutronenkorrels" sketch van van Kooten en de Bie. 

Een uurtje of zo zijn we bezig geweest, toen was de klus geklaard.

Vanmiddag is Irene serieus met het kippenhok aan de slag gegaan. Uiteraard was ik op de achtergrond aanwezig om haar met raad en daad bij te staan. Het begon natuurlijk met denken en meten, maar de eerste paal is zowaar ook al op maat gemaakt. De eerste stappen zijn gezet!

Al met al zijn we dus lekker bezig geweest. Zozeer zelfs, dat ik nog maar net op tijd was voor de finish van de Tour-etappe van vandaag. Time flies when you're having fun.

De wildcamera heeft dit keer slechts een kraai vastgelegd. Maar omdat ik dol ben op kraaien, was ik toch tevreden. 

Nu patat eten, straks voetbal kijken.