De pols doet het weer redelijk, dat is toch een opluchting.
Na mijn ontmoeting met de haas ben ik gisteren de rest van de dag licht euforisch gebleven. De één heeft dat met zwemmen met dolfijnen of knuffelen met een boom, ik heb dat kennelijk met chillen met een haas.
Geheel volgens plan hebben we vandaag het gras gevoed met kunstmest korrels. Wij hadden in eerste instantie bedacht niet te voeden om zo het gras minder hard te laten groeien, dat scheelt toch maaien. Dom, dom, dom. Niet voeden betekent onkruid... Wisten wij veel.
Al doende voelden we on toch een beetje Jacobse en van Es in de legendarische "neutronenkorrels" sketch van van Kooten en de Bie.
Een uurtje of zo zijn we bezig geweest, toen was de klus geklaard.
Vanmiddag is Irene serieus met het kippenhok aan de slag gegaan. Uiteraard was ik op de achtergrond aanwezig om haar met raad en daad bij te staan. Het begon natuurlijk met denken en meten, maar de eerste paal is zowaar ook al op maat gemaakt. De eerste stappen zijn gezet!
Al met al zijn we dus lekker bezig geweest. Zozeer zelfs, dat ik nog maar net op tijd was voor de finish van de Tour-etappe van vandaag. Time flies when you're having fun.
De wildcamera heeft dit keer slechts een kraai vastgelegd. Maar omdat ik dol ben op kraaien, was ik toch tevreden.
Nu patat eten, straks voetbal kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten