El Hazie

Daar zit ie dan, bij de waterput. El Hazie.

Wij zaten buiten koffie te drinken en waar hij nou weer vandaan kwam, ik weet het niet, maar plotseling was hij er weer. Bij de waterput bleef hij net lang genoeg zitten om mij de gelegenheid te geven hem te fotograferen. Twee foto's, toen huppelde hij weer vrolijk weg richting de oprijlaan.

Het beestengebeuren van de afgelopen week heeft veel indruk gemaakt en in plaats van dat we na bijna een half jaar Schapendrift een beetje met beide beentjes op de grond komen te staan wordt het steeds ongelooflijker. Nog vaker dan eerst begint een van ons plotseling te grinniken en dan komt er zoiets als dit 

"Kan jij het al geloven?" 

"Wat?" 

"Dat we hier ècht wonen".  

"In ons sfeervolle woudboerderijtje". 

"Met een OPRIJLAAN". 

"Dat is toch bizar!"

"Dat is redelijk bizar ja, om het héél zachtjes uit te drukken".

"En een uilenbord trouwens". "Twee".

of:

'Wàt liep er vannacht bij ons op de oprijlaan????'

"Een das!!!!'

'Er liep gewoon een fucking das over onze oprijlaan, dat geloof je toch niet...'

'Maar hij liep er wel!'

of:

'Ik loop nog even een rondje over onze landerijen'.

'Heb je je navigatie bij je?'

Denk je het na een half jaar net een beetje te gaan begrijpen en het op een rijtje te krijgen, blijk je plotseling helemaal niet in een sfeervol woudboerderijtje te wonen. Nee, dan blijk je midden in een compleet safaripark ín een sfeervol woudboerderijtje te wonen. En dan huppelt de ultieme aaibaarheidsfactor gewoon door je tuin. Bizar.