Alcatraz

Gisteren was het onverwacht kil, somber weer. Irene heeft eerst boodschappen gedaan en is ze even (met boodschappen) langs Martha gegaan, die vanwege een longontsteking aan huis gekluisterd is. Ik heb intussen ons huis deels schoon gemaakt. s' Middags zijn we de scharnieren op de kippenrendeur gaan monteren. 

Helaas wisten we het bovenste scharnier er feilloos scheef op te zetten. Gelukkig hadden we houtrotvuller om de verkeerd geboorde gaten mee op te vullen.

Vandaag zag Irene twee puttertjes op de oprijlaan. Ik moest het doen met een boomkruiper op de grote eik. 

Ik heb vandaag eerst de rest van het huis schoongemaakt, terwijl Irene boodschappen deed en even bij Pieter langs ging om een afspraak te maken over het ophalen van de dakpannen. Afspraak niet nodig, gewoon ons gang gaan.

Daarna hebben we besloten om vandaag niet verder te gaan met het afhangen van de deur, maar in plaats daarvan het gaas van de kippenren aan de paardenweikant te verhogen. Punt is dat de kippen maar bleven ontsnappen en de weg niet zelf terug vonden. Dat was ons een doorn in het oog (de frustratie nam bij Irene epische vormen aan) en met ons tripje naar het westen (morgen en overmorgen) in gedachten was dat ook zorgelijk. En dus hebben we de rest van de dag keihard gewerkt om van de ren een soort Alcatraz te maken waaruit ontsnappen onmogelijk is. We hebben zelfs zo hard gewerkt dat ik nauwelijks foto's heb gemaakt. Eerst hebben we langere palen geslagen en toen het gaas er op geniet. Het was wel even klooien met dat gaas dat vlak langs het prikkeldraad loopt, gaas en prikkeldraad haken nou eenmaal makkelijk in elkaar, maar het is gelukt zonder al te veel kleerscheuren. Die paar keer dat we met onze tengels in het prikkeldraad bleven hangen bleef gelukkig ook zonder ernstige gevolgen. Voor we begonnen heb ik voor de eerste keer mijn schrikdraad tester gebruikt! En we hadden er ook nog eens heerlijk weer bij. 

Het resultaat is dat we het gaas aan alle kanten verhoogd hebben, zij het dat het gaas er aan de kant van de tuin er provisorisch op zit omdat we dat simpelweg niet af kregen. De nieuwe deur staat ook nog los. 

We hebben er alle vertrouwen in dat ontsnappen nu tot het verleden behoort. Zelf hebben we daar al ervaring mee opgedaan, want toen we klaar waren konden we de ren niet meer in om op te ruimen. Gelukkig pas ik overal doorheen en is het goed gekomen.

Nu liggen we uitgevoerd op de bank.  Morgenochtend krijgen we eerst oud Landleeuwers op visite, daarna reizen we af naar Nauerna om de verjaardag van Joke te vieren. 

We zijn super tevreden met vandaag.

Frida

Vandaag had Irene een heerlijk rustig dagje, ik was namelijk naar de Frida Kahlo tentoonstelling in het Drents Museum en Ireen had die tentoonstelling al gezien. 

Nou ben ik geen groot fan van Frida's werk, maar het is ook zo dat ik weinig van haar werk in het echt heb gezien en was maar al te bereid me alsnog te laten overtuigen. Dat is niet gelukt. Het was een prima tentoonstelling, dat wel, ik vind het alleen niet zo aantrekkelijk om naar te kijken. Hoe dan ook, ik ben blij dat ik geweest ben. Het is sowieso een eeuwigheid geleden dat ik een dagje op stap was, dus dat werd wel weer eens een keertje tijd. Onderweg veel bloeiende bomen gezien (heel veel krentenbomen) en even dacht ik een reusachtige roofvogel te zien, maar dat bleek een langzaam vliegende straaljager. 

Irene is druk bezig geweest met sporten, bergen takken te verplaatsen naar de wei (dat ruimt lekker op), zaaien en genieten van het lekkere weer.

Weer thuis heb ik lekker in de tuin van de mezen genoten die volop bezig zijn met de nestkasten.

Geen idee waarom bovenstaande mees zo verbaasd was, ze sloeg er in ieder geval steil van achterover.

En het mag dan nog geeneens pasen zijn, in de koeienwei staan de eerste pinksterbloemen al te bloeien.

Vanavond heb ik bij Willie mijn haren laten knippen. Die kwam met het nieuws dat aan het begin van de Schapendrift een dood schaap is gevonden, zonder kop... Ik hoop binnenkort te kunnen vertellen of het een wolf was. Of niet.

Deur

Vanmorgen heb ik eerst het Zweeds rabat in de Tenco gezet. Daarna ben ik Irene gaan helpen met de kippenrendeur. Jammer genoeg was Irene haar waterdichte systeem om de voorgeboorde planken uit elkaar te houden niet zo waterdicht als ze dacht. Dus hebben we eerst even flink zitten puzzelen om de juiste plank op de juiste plaats te krijgen. Irene is toen de benodigde eet- en ijzerwaren gaan kopen en heeft daarna het gaas op de deur geniet. 

Dat gaf mij mooi de gelegenheid om de krentenboom te bewonderden, die staat volop in bloei (maar krijg dat niet goed op de foto) en de wilg in mootjes te zagen. 

Uiteraard hebben we van de gelegenheid gebruikt gemaakt om eindelijk nieuwe kloofbijl écht uit te proberen. Prima dingetje, die Fiskars X27!

Daarna zijn we weer verder gegaan met de deur en hebben we de ronde deurpostpaal vervangen voor een hardhouten vierkante.

 

Irene kan niet wachten tot het klaar is want ze heeft er genoeg van om elke keer de kippen terug in "kippengebied" te moeten drijven en al helemaal om weer bij te moeten zaaien omdat de kippen naar hartelust in verboden gebied van het graszaad lopen te smikkelen. 

Aan het eind van de middag kwam er nog een buizerd buurten.

En terwijl Irene de maaltijd bereidde heb ik het rabat deel gemonteerd.

Om 20.15 was het weer eens tijd voor een foto.

En om 20.32 ook.

Irene miste de pret dacht ik, die was naar koor. Maar ze stuurde me wel de volgende foto.

Al met al een lekker dagje. 

Wie zijn neus schendt...

Gisterochtend kreeg ik, zo als dat altijd gaat bij mij, plotseling de geest en ben ik de belastingaangifte gaan doen.

Deze was vanwege de verhuizing vorig jaar iets ingewikkelder dan normaal. Wat ook niet hielp was dat ik de afrekening van de notaris van de Landleeuw niet kon vinden. Die lag natuurlijk gewoon tussen de gebruiksaanwijzingen onder de houten werkbladen in de keuken, logisch toch. Dat ik dáár niet meteen aan gedacht heb... Het grappige is wel dat we dit jaar een klein beetje poen terug krijgen, dat zijn we niet gewend. Maakt ook niet uit, ik vind belasting betalen nou eenmaal niet zo erg.  Zo als altijd was het wel weer een lekker gevoel toen het gedaan was, kan maar gebeurd zijn.

Omdat het lekker weer was besloot ik 's middags de slechte planken aan de paardenweikant van het huis aan te pakken. Ik had al twee planken vervangen, maar toen ik daar mee bezig was bleken er nog een paar slechte delen tussen te zitten. Gelukkig hadden we nog een beetje nieuw Zweeds rabat en kon ik van de delen die er uit kwamen weer wat hergebruiken zodat met een beetje passen en meten het precies uit kwam. 's Avonds heb ik ik nog wat gaatjes dichtgesmeerd zodat ik ze vandaag in de Tenco kon zetten. 

Irene heeft gisteren gemaaid zodat ze vandaag verder kon met de oprijlaan verticuteren.

Henk was (ik denk) kunstmest aan het strooien. Op zich niet bijzonder, maar hij deed dat met een VICON strooier, die herken ik uit duizenden en dan gaat mijn Vennepse hart toch ever sneller kloppen. Voor de niet Vennepers: de VICON fabriek staat sinds jaar en dag in Nieuw-Vennep (tegenwoordig onderdeel van de Kverneland Group).

Vanmorgen is Irene begonnen met het verticuteren van de oprijlaan. Ze is er de hele dag mee bezig geweest en heeft misschien 1/10 gedaan. 

We zijn nu aan het overwegen om de rest maar te laten zitten voor dit jaar, of anders alleen de mossige stukken te doen. Stroom wordt sowieso een probleem, want we hebben geen 200 meter verlengsnoer. Ik zou wel ergens een stopcontact kunnen maken aan een van de lichtpalen natuurlijk. Nou ja, we zien wel.

Ik heb vanmorgen eerst de rabatdelen in de Tenco gezet. 

Daarna heb ik mijn aandacht verlegd naar de door de storm afgebroken boomtop van de wilg aan het begin van de oprijlaan. Die was net niet helemaal afgebroken en hing bovendien in de naastgelegen boom. 

Hij moest er hoe dan ook uit en dat wordt een stuk lastiger als de bomen vol in het blad staan, dus het was nu of nooit. Na een hoop geklooi met een ladder, een verlengde zaag en een touw heb ik hem er uit gekregen, zes meter boomtop. 

Er hing ook nog een soort mega wichelroede van twee meter in een boom er naast, dus die heb ik er ook maar even uitgehaald. Dt ging zo makkelijk dat hij al voor ik er erg in had naar beneden kwam en mijn neus schampte. Jammer van mijn neus, hij had beter mijn scheve tand recht kunnen beuken.

Tevreden met het takkenresultaat ben ik de verzekering gaan bellen. Via een slinkse omweg kwam ik al snel bij de schadeafdeling terecht (normale wachttijd: minimaal 1 uur). De dame die mij te woord stond heeft mij drie kwartier in de wacht gezet om het dossier te bestuderenen kwam toen met de mededeling dat de schade niet gedekt is, maar dat mij wel toegezegd is dat ze zouden vergoeden. Probleem dus. Nu gaat een andere afdeling mij binnen vijf dagen terug bellen. Dat belooft allemaal weinig goeds...

Ten slotte heb ik de rabat delen gemonteerd. Eentje moet er nog, die moet ik morgen alleen eerst nog een keer in de Tenco zetten.

Het amandelboompje in de kippenren is al bijna weer uitgebloeid.

Ben ik vandaag vier keer de oprijlaan op en neer (waarvan 1x met boomtop😂) gelopen, en een paar keer naar de kippenren geweest. Dat is dus al gauw 1 kilometer. Op klompen.

Nu nog even het raadsel van de zes vreemde foto's op m'n mobiel oplossen.