Ondertussen in Noordwolde...

 

Ik wist niet eens dat we en ijsbaan hadden...

Klik hier voor het hele artikel.

Van de sneeuw in de drup

Leuk hoor, die sneeuw. Alleen heeft de storm het overal in geblazen. Onder de nokpannen, tussen de pannen en het dakbeschot, in elk kiertje zit sneeuw. En dat gaat smelten. En dan gaat het binnen hier en daar druppelen. Niets om ons zorgen over te maken, maar ja, ik ben ik... Vanmiddag hebben we dus de gootjes rond de schuine ramen en de holtes onder de nokpannen sneeuwvrij gemaakt. 

Morgen zal het nog een beetje druppelen als de laatste sneeuw smelt en dan hoeven we niet meer met dweiltjes aan de gang. Geruststellend is dat we hier ook al flink regen hebben gehad en dat dat niet tot problemen leidde. Het hoort allemaal bij een sfeervol woudboerderijtje zullen we maar zeggen. En het zorgt voor de nodige lichaamsbeweging om de spieren soepel te houden. Over spieren gesproken, de spierpijn viel vaandaaag 100% mee! Wel jammer dat ik met mijn poerstok dwars door één van mijn zo geliefde Cold Workers stak. Dus heb ik meteen maar nieuwe besteld.

De sneeuw had nog wel een verrassing in petto, een oud wespennest.

Irene heeft optimaal genoten van het prachtige weer door buiten te lunchen en een wandelingetje te maken. 

Krokus gaat steeds meer naar buiten, vooral als wij ook buiten zijn. Alleen die sneeuw hè... 

Vandaag stond verder in het teken van de schuur. We hebben gekeken, gemeten en gedacht. Het idee is nog steeds om het schuurtje en de carport te laten staan. Het schuurtje gaan we dan wel opknappen. Op de plek van de kapschuur komt de werkplaats. Eerst hadden we het idee om die te combineren met de opslag, nu neigen we naar een opslag in de paardenbox of onder de carport (dat kost ons dan wel een parkeerplaats). Welke van de twee opties we dan ook kiezen, er zal een opslag in gebouwd moeten worden, of... we zetten er een demontabele container in.

Jammer is alleen dat we in de paardenbox maximaal een 3,1x2,3 meter kwijt kunnen (net een beetje klein) en onder de carport, waar een 4x2 meter container onder zou kunnen (steekt ie een klein beetje uit), net niet genoeg hoogte hebben vanwege de dakbalken. Daar kunnen we op twee manieren mee om gaan. Of de dakbalken aanpassen, of de carport plaatselijk iets uit te diepen. Stof zat tot nadenken dus.

Ondertussen genieten we onverminderd door. Van de prachtige sterrenhemel (die zich niet met mijn mobieltje laat fotograferen, maar mooi was ie!), tot het winterlandschap en een prachtige zonsondergang.

Morgen komt Jeanet op bezoek, dat wordt een rondleiding in de sneeuw. Weer eens wat anders.

 

 

Zonder titel

Nou dan weet je het wel, te veel keuze qua titels. En dat terwijl we alleen maar op de oprijlaan geweest zijn.

"Sporen in de sneeuw".

Die spreekt voor zich. Vogelsporen en andere sporen te over, tot in de carport aan toe. Geen idee wat voor vogels en wat voor andere beesten die gemaakt hebben. 

Met name de sporen van de zoogdieren zijn intrigerend. Zijn het katten? Reeën? Een vos? Ik heb geen idee. En waarom keurig langs het hek lopen? 

Of tussen een boom en steunpaal door? Geurspoor op de boom? Of is dit hoe de hazen lopen?

Allemaal leuk en aardig, maar er waren belangrijkere zaken waar we ons mee bezig moesten houden...

"Sneeuwvrij".

En dan niet in de zin van verlof om in de sneeuw te spelen. Nee, de oprijlaan moest berijdbaar gemaakt worden. Het stuk bij de carport, een stuk halverwege en een deel bij de Schapendrift moesten flink aangepakt. Door de wind waren hier sneeuwduinen ontstaan van soms wel 40 cm hoog. Drie uur zijn we bezig geweest met ruimen en egaliseren. 

Meer dan de helft van de oprijlaan is aangepakt, de rest was ok. Dat wil zeggen, geen diepe sneeuw en vlak. Het was hard werken, maar we zijn tevreden met het resultaat (al zie je daar op de foto niet veel van terug). Lekker buffelen in de zon, beslist geen straf.

Al denk ik dat we daar morgen anders over denken...

"Sneeuwconditie"

Het was zaak om juist vandaag sneeuw te ruimen, nu de sneeuwconditie daarvoor ideaal is. Losse poederige sneeuw die toch net een klein beetje plakt, in plaats van één glibberige kiezelharde ijsplaat. Drie uur keihard werken mag dan geen straf zijn, ik denk dus dat we daar morgen iets anders tegenaan kijken. Vanwege de spierpijn die we onvermijdelijk zullen krijgen! Het is natuurlijk wel goed voor de conditie, sneeuwconditie! Irene noemt het wintersport. Vuurrode hoofden horen daarbij. 

 

Banjeren

In tegenstelling tot Krokus, die nauwelijks en sowieso kortstondig naar buiten gaat, hebben wij weer lekker door de sneeuw gebanjerd. 

We zijn langs De Meenthe gelopen, de camping waar we afgelopen zomer een week gestaan hebben. Wie had toen kunnen denken dat we er een half jaar later bijna naast zouden wonen... En omdat het een stuk minder hard waaide dan gisteren, was het een stuk aangenamer.

 

Er lag wel veel meer sneeuw dan gisteren, maar ons hoor je niet klagen. Zelfs niet toen ik door het ijs zakte.

En terwijl wij ons vermaakten in het bos heeft Hans de hoofdkraan op de Landleeuw dichtgedraaid. Daarvoor moest hij zich wel eerst een weg naar de voordeur graven...

Sneeuw

We mogen hier dan ver van de zee zitten, we hebben wel duinen. Sneeuwduinen.

Gejaagd door de wind

Je zou verwachten dat het huis gisteravond zou piepen en kraken in de storm. De realiteit was dat het doodstil was toen wij in bed lagen. Dat was weliswaar aan de windluwe kant van het huis, maar toch... Vanmorgen bleek de hoeveelheid sneeuw hier reuze tegen te vallen. Behalve dat er hier niet zo veel gevallen is als in het westen, wordt de sneeuw van de weilanden en wegen afgeblazen. 

Rond het middaguur zijn Irene en ik er op uit gegaan. Echt fraaie plaatjes waren er nauwelijks te maken. Te grijs. Misschien ergens de komende dagen als de wind wat gaat liggen en de zon gaat schijnen. Desondanks was het een prachtige wandeling. Weer realiseerden we ons hoe bijzonder het is dat we vanuit ons huis zo het bos in, en over de hei lopen

Het was een heuse sneeuwjacht, al merkte je daar in het bos niet zo veel van. Bij thuiskomst bleken we ruim anderhalf uur onderweg te zijn geweest. En dan is het zo prettig om in een warm huis terecht te komen. Dat was op de Landleeuw toch anders. Niet dat we daar kou leden, maar hier is het gewoon aangenamer.

Vanmiddag hebben we even iets aan de voordeur gedaan. Die kierde zodanig dat we binnen een sneeuwpop zouden kunnen maken. 

Gelukkig had ik wat isolatieband en tape bij de hand en konden we het insneeuwen stoppen. Een definitieve oplossing komt later wel.

Toen dat klusje geklaard was hebben we een badkamerkast besteld. De één vindt hem mooi, de ander superlelijk. Maar we zitten er om te springen en dus hebben we puur naar functionaliteit gekeken.

Zo, dan is het nu tijd om lekker vanaf de bank van het uizicht te genieten.