Meer pannen

Gisteravond ben ik nog even naar de dakpannen wezen kijken (goeie smoes om mijn schijnwerper weer eens te gebruiken) en ik moet zeggen, dat zag er toch wel retestrak uit. 

Irene geeft vanmorgen de heg in de geheime wei van gaas voorzien om de kippen daar binnen te houden. 

Dat werkte. Even. Toen liepen ze weer vrolijk door de tuin. Alles voor niets dus. En dan heeft ze toen ze daarmee bezig was ook nog haar hand geblesseerd. Gelukkig gaat het al weer wat beter.

Vanmorgen ben ik verder gegaan met dakpannen leggen. Dat ging niet onaardig, ook al ben ik natuurlijk onzeker of ze wel goed liggen. Punt is dat er nogal wat variatie in de pannen zit en ze niet allemaal vanzelf goed op hun plaats vallen. Ik hoop er maar het beste van. De routine was elf stapeltjes van drie pannen op de steiger leggen (dat lukt nét vanaf de grond), de steiger op, drie rijtjes leggen en dan weer pannen halen. 

Tot Irene kwam helpen met de pannenaanvoer, toen kon ik boven blijven.

Toen we gingen lunchen hadden we de helft van de ene kant af. 

Daarna is er van pannen leggen niets meer gekomen. Het begon te regenen en in de loop van de middag ook steeds harder te waaien. Heel veel pannen hadden we toch niet meer gelegd want we zouden eigenlijk naar Groningen gaan, naar Erik en Annelies. Annelies meldde zich echter ziek af (beterschap!). Nou waren vanmorgen juist de twee sensorlampen bezorgd die we besteld hadden en dus ben ik daarmee aan de slag gegaan. Ik werd namelijk een beetje gek van elke keer de kleine sensorlampjes in de hal op te moeten laden (zeker in de winter) en dus aarzelde ik niet toen er een aanbieding voorbij kwam van de sensorlampen waar ik mijn oog al op had laten vallen. Probleem met deze lampen is... ze zijn té goed. Heel veel licht en een sensor die de lamp bij het toilet deed aan gaan als je alleen al in de buurt van de kamerdeur kwam. Uiteindelijk hebben we besloten het middelste lichtpunt in de gang van een sensorlamp te voorzien, dat volstaat, en op de overige twee lichtpunten een bol op te hangen. 

Na één jaar Schapendrift hebben we het licht in de gang op orde, hoera! De tweede sensorlamp hangen we waarschijnlijk in de bijkeuken, dat is toch wat praktischer dan de twee spotjes die daar nu gangen.

Irene heeft vanmiddag lekker zitten puzzelen.

Morgen wordt het best aardig weer, ideaal pannenlegweer.

Nok

Vanmorgen  begon regenachtig, maar gelukkig werd het droog en kon ik het dak op. Een kleine controle vóór ik de bovenste pannen, ondervorst en nokpannen er op ging leggen leerde dat de ruiter ongeveer 2 cm te laag was. Uiteindelijk waren de bovenste panlatten iets anders uitgekomen dan qua ruiter de bedoeling was. Lekker bezig de Boer! Toen ik had besloten dat dit daadwerkelijk een probleem was heb ik er voor gekozen de ruiter los te schroeven en iets hoger weer vast te schroeven. Het alternatief was om een lat op de ruiter te schroeven, maar dan had ik moeten zagen en met een draaiende wasmachine gaat dat niet goed, dan vliegt de aardlek er uit. 

Toen de ruiter geregeld was heb ik de eerst een deel van de bovenste pannen gelegd, toen een stuk ondervorst vastgeniet en ten slotte de nokvorsten er op gelegd.

Ik deed het stukje bij beetje omdat een enkele rij pannen niet echt stabiel ligt als ze niet gezekerd worden door de nokvorsten en er een behoorlijk risico bestaat dat ze naar beneden flikkeren. Op enig moment gebeurde dat ook bijna met een stuk of zes pannen, die begonnen te glijden. En wat doe je dan? Dan probeer je de zaak te redden. En of dat nou zo'n goed idee is als je slechts op panlatten staat met dakpannen in je handen? Achteraf toch wel. Ik ben niet van het dak gevallen en de pannen ook niet. Maar het was kantje boord. Wat de pannen betreft hè, ik stond als een huis. Toen ik de hele bovenste rij gelegd had bleek dat ik niet uit kom. Dagen heb ik zitten rekenen, ik heb proefstukjes gelegd, ik heb het nog een keer nagerekend en ja hoor ik kom niet uit. Lekker bezig de Boer! Tjonge, jonge, jonge, wat een amateur. Nou ja, het is niet anders. Ik heb nog geprobeerd wat te herschikken, maar dat gaat niet werken. Het is niet het eind van de wereld overigens, ik moet alleen twee verticale rijtjes pannen op maat slijpen. Irene had ondertussen RVS schroeven gehaald en in de nokvorsten een gaatje geboord zodat ik ze vast kon zetten. Inmiddels had ik wel een beetje haast want het begon bijna te schemeren. De hagelbui heb ik dan ook maar genegeerd, ik heb stug doorgeschroefd. Het resultaat is dat ik de bovenste rij pannen heb liggen, de ondervorst op zijn plek heb zitten (maar nog niet vastgeplakt aan de pannen) en de nokpannen heb geplaatst en vastgeschroefd. Dat op maat slijpen doe ik later wel. 

Het zat niet mee vandaag, maar dat zat er aan te komen. Aan de andere kant... één van de lastigste klussen is gedaan!

 

De eerste pannen

Was het me vandaag toch een partijtje lekker weer zeg! Vanmorgen was het nog wel erg koud, maar de hele dag heeft de zon geschenen en was er geen wind. 

Om tien uur kwam Joukje, voordat zij en Irene gingen wandelen, koffie drinken. De dames willen wat meer bewegen en hebben elkaar gevonden in deze. Na de koffie zijn ze op de fiets naar Rode Dorp gereden waar ze de vorderingen van de aanbouw aan de stal en het huis van Henk Roel hebben bewonderd. En vanaf daar hebben ze een wandeling gemaakt.

Ik ben aan de gang gegaan met de ruiter en de bovenste panlatten van de schuur. Die moesten nog op maat gemaakt en vast gezet. Al met al ben ik daar nog best even mee bezig geweest. 

Op een gegeven moment gooide ik vanaf het dak een panlat naar beneden. Die bleef keurig schuin op een ligger van de steiger liggen. Je moet er denk ik bij geweest zijn om mijn verbazing te begrijpen.

Na de lunch heb ik de eerste pannen gelegd. Niet om meters te maken, maar om te kijken of het een beetje werkt. Het gaat niet onaardig, maar het is wel oppassen omdat de pannen niet allemaal exact gelijk zijn en er soms eentje niet lekker past. 

Toen ik een beetje vertrouwen had dat het goed komt heb ik aan de erf-kant de vogelschroten gemonteerd en toen met Irene 65 pannen apart gelegd en schoon gemaakt. Op de bovenste rij pannen wordt de ondervorst met een plakstrip vastgezet en dan wil je geen laag mos of aarde op je pannetjes hebben natuurlijk. Als die pannen morgen droog zijn ga ik eerst de bovenste rij pannen, de ondervorst en de nokvorsten monteren, en dan kan ik écht pannen leggen. Vooralsnog ben ik zeer tevreden.

Irene heeft dus gewandeld. Verder heeft ze ergens vanmiddag de kippen weer teruggedreven naar de tuin. Ondanks dat ze de zijkanten van het huis afgeschermd heeft weten de kippen steeds weer naar het erf te ontsnappen. Vanaf het schuurdak zit ik dagelijks op de eerste rang het tafreelje gade te slaan hoe Irene met een stok in haar hand de kippen weer naar de tuin drijft. Het blijft een hilarisch gezicht. 

Verder heeft ze de gesnoeide takken van de appelboom gepromoveerd tot stekken.

En ze heeft een proef zandbakje gemaakt voor de kippen. Het idee is dat als de kippen ergens anders een zandbak hebben, ze niet zo obsessief naar "de berg" proberen te komen voor een zandbad en dat Irene ze dus niet elke keer terug hoeft te jagen. 

Wat ze verder uitgespookt heeft heb ik vanaf mijn stekkie niet kunnen zien.

Ik ben blij en ook een beetje opgelucht dat het allemaal goed lijkt te komen met de dakpannen. Bovendien lijkt het een minder omvangrijke klus dan ik eerst dacht. En mocht het tegenvallen...George heeft aangeboden om zo nodig te helpen.

 Morgen verder.

Vogelschroot

Gisteren was het dus één jaar Schapendrift. Wellicht hadden sommigen een terugblik verwacht. Die had ik zelf gepland voor 26 januari, dan wonen we hier een jaar. Ik moest gisteren plotseling wel even terug denken aan onze eerste dag hier. Dat we thee zouden zetten maar geen thee in huis hadden. Ja, één zakje van een onbestemd soort thee dat ik heksenthee noem en niet bepaald "my cup of tea" is. En precies op dat moment kwam George kennis maken en een kopje thee mee drinken. We hebben het er nooit meer over gehad, maar ik dacht toen wel "oei, wat moet hij wel niet van ons denken met onze rare thee...". Gelukkig is het allemaal goed gekomen tussen ons. Via Joukje en Irene hoorde ik overigens dat George laatst een uil bij ons op de oprijlaan gezien heeft. Hij wel... En de hermelijn waar ik het een poosje geleden over had, bleek tussen het brandhout van George vandaan gekomen te zijn. Sietze kwam het karkas daar tegen toen hij daar aan het werk was. Met een beetje mazzel...

Vandaag begon weer nat en winderig. Ik heb vanmorgen ondervorsten besteld, vogelschroten in Wolvega gehaald en wat filmpjes gekeken over dakpannen leggen.

Vanmiddag heb ik de lekkage in de zitkamer aangepakt. Met kit heb ik de losgekomen dakmortel vast gezet in de hoop dat dat het probleem oplost. Het hielp niet dat het, precies op het moment dat ik op de nok zat, kortstondig begon te regenen. Maar ik schat toch in dat het gelukt is.

Daarna heb ik nog een vogelschroot gemonteerd, gewoon omdat het kon. Nu is het wachten op een paar dagen droog en niet te koud en winderig weer voor het pannen leggen.

Irene heeft vandaag de ramen gelapt, verder weet ik het niet zo. 

Dat is een ander aspect van hier wonen. We zijn allebei de hele dag thuis, maar kunnen elkaar uren niet tegen komen omdat de één voor, en de ander achter bezig is. Je kunt niet zeggen dat we op elkaars lip zitten hier... 

Geen spectaculaire dag, die zitten er ook tussen in ons sfeervolle woudboerderijtje.

Één jaar Schapendrift

Vandaag is het precies een jaar geleden dat Schapendrift 9 van ons werd. We hebben nu dus alle seizoenen een keer meegemaakt en weten nu zo'n beetje hoe het werkt. We hebben ook al best veel gedaan en beginnen het allemaal een beetje in onze vingers te krijgen. Maar verreweg het belangrijkste is dat we nog geen moment spijt hebben gehad, integendeel. De Landleeuw is zo ver uit onze gedachten dat ik gisteravond gewoon even na moest denken wie ook al weer onze buren waren daar...

Vanmorgen was het nog best koud en regende het aanvankelijk nog een beetje. Toen het uiteindelijk droog werd heb ik de laatste panlatten er op gezet. 

Tussen de bedrijven door kwamen Herman en Linda de voortgang even bekijken. Ze waren toch in de buurt omdat Linda een paar schapenvachten wilde laten kaarden en dan moet je natuurlijk bij kaarderij Wollust in Noordwolde zijn. Normaal duurt dat een aantal weken, maar Linda kon het na een kopje thee bij ons al weer ophalen.

Voor de schemer inviel heb ik ook nog net de onderste, dubbele panlatten er op kunnen zetten. 

Nu nog de vogelschroten (strips die er voor zorgen dat er geen vogels onder je dak kunnen komen) en dan kan ik pannen gaan leggen...

 

Irene heeft bladeren geruimd in "het bos" (het stukje aan het begin van de oprijlaan). Ondanks dat het een natte bende was ging het nog best goed met de bladveger. Maar het blijft een tijdrovend karwei.

En zo vliegt de dag voorbij, net als ons eerste jaar in Noordwolde.