Bijna zomer

Irene heeft gisteren het laaste stuk geverfd. Niet de eieren die ze in Rode Dorp kocht, al zou je dat zo maar kunnen denken met die verscheidenheid aan kleuren. Het lijkt wel pasen. 

Ze is dus voorlopig klaar met de Tenco, het ziet er weer goed uit. 

Er moet nog een klein stukje in het klompenhok geverfd, maar dat kan pas als ik klaar ben met de renovatiewerkzaamheden. Als de boel lekker droog is kan ik dat afmaken. Wel heb ik al een nieuw balkje voor het kozijn gemaakt.

Ik vond een prima balk in de geitenschuur. Die moest ik alleen nog even van een hek afschroeven. Toen ik daarmee bezig was hoorde ik opeens een verschrikkelijk gekrijs vlak naast me. Het leek alsof er een big onverdoofd gecastreerd werd en ik schrok me een hartverzakking. De veroorzaker van de herrie bleek een zwaluw te zijn die kennelijk een nestplaats zocht en er niet op gerekend had mij tegen te komen, en als een reuzenkolibrie even vlak voor mij bleef hangen en krijsen, alvorens rechtsomkeert te maken en de geitenschuur weer uit te vliegen. Nou maakt één zwaluw spreekwoordelijk nog geen zomer, maar een zwaluw in de geitenschuur maakt Marty wèl blij. Toen ik bekomen was van de schrik heb ik dat balkje verder vorm gegeven en ben daarna van een paar oude wielen en wat resthout een hondje gaan maken om de containerpanelen op te vervoeren. 

Zit ik lekker te schroeven, komt er een auto de oprijlaan oprijden. "Ik kom voor de bloemen, de bloemen". Wij dachten, die moet ergens anders zijn, maar hij kwam plantjes brengen die Irene gekocht had te bate van korfbalvereniging Leonidas. Ze had zich er juist op verheugd die plantjes op te halen, worden ze gebracht, "We waren toch in de buurt". 

Toen het hondje af was heb ik de paardenbox leeggeruimd. 

We hebben een dappere poging ondernomen om het vloerpaneel op het hondje te vervoeren maar daar bleef het bij. Geen klus voor z'n tweeën. Te zwaar en het hondje bleef in het grind steken. Nu moeten we dus nog wel even een slimme manier vinden om de container van achter naar de paardenbox te krijgen voor we verder kunnen.

Ik ben maar de nieuwe zaag in elkaar gaan zetten, in de huiskamer. Nu moeten we dus nog wel even een slimme manier vinden om de zaag van de huiskamer naar de schuur te vervoeren... Deze zaag liet zich overigens een stuk makkelijker in elkaar zetten, de vorige had toch wel erg geleden onder de stuiterpartij. 

Irene is helemaal blij met haar "hanging baskets" en heeft er een paar hangplekken voor gecreëerd.

Geen vogelfoto's dit keer. Ter compensatie een zonsopgang (gefotografeerd door Irene), en nog maar eens een plaatje van de eiken en de prunus omdat wij daar geen genoeg van kunnen krijgen.

Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Gisteren kwam dan eindelijk de langverwachte zaag. Het raadsel waarom die weer een dag vertraagd was is opgelost. De doos was onderweg ergens uit- of afgeflikkerd en PostNL had kennelijk een dag nodig om de doos weer dicht te plakken.

Maar hij was er, en het was niet gezegd dat hij ook beschadigd was. Dus na mijn melding van het foutgelopen transport ben ik vol goede moed begonnen de zaag in elkaar te zetten. 

Dat viel niet mee. De tafel was niet vlak, de gradenboog was verbogen, de zaagbladbeschermer wilde er niet op en het spouwmes zat scheef. Bovendien bleek de zaag helemaal niet naar twee kanten kantelbaar, één van de redenen waarom ik nou juist voor deze zaag gekozen had. Tja, soms zit het tegen... Lang verhaal kort, na de nodige chats en telefoontjes heb ik de zaag vandaag weer gedemonteerd en terug de doos in gepuzzeld. Die wordt maandag of zo opgehaald. 

Ze hadden alleen geen vervangend exemplaar meer op voorraad, dus heb ik hem ergens anders besteld. Morgen wordt hij geleverd. Nu maar hopen dat die wel ok is. De 2 zijden verstek heb ik opgegeven, er zijn geen zaagtafels in deze prijsklasse die dat hebben. Reden om toch deze te willen is dat de tafel lekker breed is. Irene ging overigens onverstoorbaar door met de buitenboel verven, die is op een missie! 

Vandaag heb ik het raam van het klompenhok er uit gehaald. Er moeten twee balkjes vervangen worden, vandaar. Al met al was het nog een heel gedoe, iets met rotte schroeven, maar uiteindelijk is het gelukt. Net als het monteren van de nieuwe hoeklatjes. En dat alles terwijl Irene aan de laatste loodjes schilderwerk begon.

Rond 12.30 zagen we een auto met aanhanger, waarop onze container lag, over de Hellingstraat rijden. Ik had nog zo gezegd dat de navigatie op 11 moest, maar ja, eigenwijze Friezen. 

Toen ze uiteindelijk arriveerden werden we onthaald op onvervalst Fries. Ik heb ze gauw uit de droom geholpen. Dit is Weststellingwerf, hier praten we geen Fries. Verder waren ze heel aardig en gezellig. Nadat de panelen in de kapschuur gezet waren, vertrokken de mannen weer naar Koudum en wij naar de thee. 

Het was natuurlijk retespannend of de panelen door de paardenboxdeur zouden passen, maar ik moest eerst even moed verzamelen. Na het zaag-debacle vreesde ik voor een nieuwe teleurstelling. Eentje met verstrekkender gevolgen... Na de thee hebben we de stoute schoenen aangetrokken, heeft Irene twee dingetjes uit de schuur gehaald die voor hondjes door konden gaan en hebben we het grootste en dikste paneel van de kapschuur naar de paardenbox gezeuld en gereden. Het is een zwaar, log en onhandelbaar ding maar wonder boven wonder wisten we hem zo de paardenbox in te schuiven/tillen/vloeken. Soms zit het mee... 

De vloer, het zwaarste paneel, moet nog, maar dat komt goed. Net als de overige panelen die kleiner en lichter zijn.

Verder is nog vermeldenswaard dat de bloesem in de prunus de storm best goed heeft doorstaan, ik vandaag een paar huismussen in de tuin zag, Irene bloeiende koekoeksbloemen heeft gespot en... de eerste paarden in de paardenwei staan. 

Nog niet direct naast ons huis, maar dat komt nog wel. Dit zijn overigens bijzondere paarden, ze doen namelijk aan synchroon-grazen.

Morgen weer een zaag in elkaar zetten, verder met het verslepen van de container-panelen en het houtwerk. Irene zal ongetwijfeld de kwast weer ter hand nemen. Nog een klein stukje...

Takkenweer

Soms liggen de dingen zo voor de hand... Takkenweer bijvoorbeeld. Dat is natuurlijk dermate klotenweer dat de takken van de bomen waaien.

En de bloesem van de prunus...

Jammer, maar misschien hangt er overmorgen, als de storm weer is gaan liggen, toch nog wat bloesem in de boom.

Gisteren zijn we naar Koudum gereden om een demontabele container te bekijken. 

Wij wilden uiteindelijk toch een soort opslagruimte en deze kan in de paardenbox opgebouwd worden. Hij is 2,25x2x2 meter, geventileerd en als we willen kunnen we hem doodsimpel isoleren. Kwestie van een paar PIR platen kopen en die tegen de binnenkant plakken. 

Vandaag hebben we de knoop doorgehakt en donderdag wordt ie gebracht. Of de panelen door de deur kunnen gaat er om spannen. Als het niet gaat is dat een kwestie van een centimeter of zo. Dan kan ik de deur van de paardenbox er uit schroeven, daarmee win ik een centimeter. Als het dan nog niet lukt zaag ik een centimeter hout weg. 

Over zagen gesproken. Vandaag zou, vier dagen eerder dan uiteindelijk verwacht, mijn zaagtafel bezorgd worden. Dat ging dus niet door, nu komt hij morgen. Precies op tijd om wat platen te kunnen zagen voor stellingen in de container.

Na de containerbezichtiging is Irene nog even aan het schilderen gegaan en heb ik de oprijlaan nog even gemaaid. Ik denk dat we de oprijlaan nog eerder moeten maaien want nu heeft het meer weg van een gemaaid weiland waar het gras ligt te drogen, dan van een gazon.

Vandaag was schoonmaakdag en vanmiddag kwamen Trudie en Marcel langs die een weekje in Joure bivakkeren. Het was gezellig en zoals eigenlijk iedereen waren ze onder de indruk van ons plekje.

Morgen nog storm en dan gaan we richting beter weer. Wellicht is er dan ook weer vogelnieuws. Alhoewel... dat is er nu ook. De eerste zwaluwen zijn gesignaleerd!

En takkenweer of niet, het uitzicht is onverminderd prachtig.

Bijpraten

Waar was ik gebleven? Als ik dat denk is de laatste post lang geleden en moet ik door de foto's bladeren om te zien wat er allemaal gebeurd is. Waar ik geen foto van heb: de haas die we een paar dagen geleden zagen lopen. Ver weg, maar toch.

We komen maar niet tot een bevredigende oplossing voor de opslag en zijn daarom nog maar eens kritisch door de container gegaan om te zien wat er nou daadwerkelijk aan spullen is en hoe die opgeslagen moeten worden. We hebben ondescheid gemaakt in ècht droog, schuur-droog en paardenbox-droog.

De conclusie was dat we "ècht droog" met een beetje goede wil in huis kwijt konden, hetgeen zou betekenen dat we helemaal geen opslag hoeven te bouwen. Irene heeft al die spullen nu een plaatsje gegeven. Probleem is nu alleen dat alle hoeken en gaten gevuld zijn met dozen, iets terugvinden een uitdaging is en we het nu zo georganiseerd hebben zoals we het precies níet willen. 

Een doos in een doos bouwen is niet zo makkelijk als ik dacht i.v.m. ventilatie en waterdichtheid. Toen kwam ik op het idee om een plastic tuinhuisje in de paardenbox te zetten.

Onderhoudsvrij, waterdicht en makkelijk in de paardenbox te krijgen. Maar het voelt niet echt als dé oplossing. Hans opperde dichte kratten in een stelling. Een aantrekkelijke optie, maar duur en de grootte kent zijn beperkingen.

En dus zat ik vast. Nu zijn we terug bij de demontabele container.  De container die we nu hebben functioneert goed, dus het concept container heeft onze voorkeur.  Die optie ga ik toch even serieus onderzoeken. Moet ik wel een manier vinden om de panelen in de paardenbox kunnen krijgen, al zouden we ook voor de carport- of overkapping-optie kunnen gaan, maar dat heeft niet onze voorkeur. 

Wordt vervolgd. Er moet wel een beslissing genomen gaan worden want het begint nu de voortgang in de weg te staan. 

Tijdens onze containermissie kwamen we 3 TL buizen tegen. Iemand belangstelling? Wij moeten er van af.

Onze oude bank, die tijdelijk even onder de overkapping staat, wordt in rap tempo ontdaan van zijn vulling. De vogels gebruiken dat als nestmateriaal. Niet ok.

Het dartboard dat we tegenkwamen in de container hebben we opgehangen. Nu nog lekker weer. 

Dat weer begint me behoorlijk te ergeren trouwens. Ik ben normaal niet zo'n zeikerd qua weer, maar nu ben ik er echt helemaal klaar mee. Van mij mag het wel wat warmer.

Ondanks de aanhoudende kou begint de beukenhaag nu dan toch een beetje groen te worden, staat de Prunus in volle bloei (gaat het dinsdag stormen, zul je net zien) en groeit het gras nu toch plotseling als de malle.

Woensdag zouden we geknipt worden door onze overbuurvrouw, Willie. Vanwege corona in de familie van Willie ging dat niet door. Irene heeft toen maar weer de schaar ter hand genomen. Het gaat steeds beter!

Donderdag zijn we naar Hoofddorp en Vijfhuizen gegaan. Belasting doen bij Greet, verjaardag van Geert vieren (en asperges eten!) in Vijfhuizen en slapen bij Hans en Jolanda. Vrijdag zijn we jaar Ad en Marjo gegaan om, de maten van het kippenhok op te nemen. En gewoon voor de gezelligheid natuurlijk.

Zaterdag heeft Irene het amandelboompje geplant (een krijgertje waar we erg blij mee zijn) en is weer verder gegaan met het schilderwerk. 

Ze gaat als een speer. Al vraag ik met ook af wat er in die Tenco zit, want ze gaat er ook een beetje raar van doen...

Gelukkig kon je dat vanaf de Hellingstraat niet horen.

Ondertussen vervang ik wat houtwerk en repareer ik wat goten.

Veel vogelnieuws is er niet. De buizerd en de kraaien voeren regelmatig spectaculaire luchtgevechten, dat is het wel.

De uitzichten blijven onveranderlijk prachtig.