Irene heeft gisteren het laaste stuk geverfd. Niet de eieren die ze in Rode Dorp kocht, al zou je dat zo maar kunnen denken met die verscheidenheid aan kleuren. Het lijkt wel pasen.
Ze is dus voorlopig klaar met de Tenco, het ziet er weer goed uit.
Er moet nog een klein stukje in het klompenhok geverfd, maar dat kan pas als ik klaar ben met de renovatiewerkzaamheden. Als de boel lekker droog is kan ik dat afmaken. Wel heb ik al een nieuw balkje voor het kozijn gemaakt.
Ik vond een prima balk in de geitenschuur. Die moest ik alleen nog even van een hek afschroeven. Toen ik daarmee bezig was hoorde ik opeens een verschrikkelijk gekrijs vlak naast me. Het leek alsof er een big onverdoofd gecastreerd werd en ik schrok me een hartverzakking. De veroorzaker van de herrie bleek een zwaluw te zijn die kennelijk een nestplaats zocht en er niet op gerekend had mij tegen te komen, en als een reuzenkolibrie even vlak voor mij bleef hangen en krijsen, alvorens rechtsomkeert te maken en de geitenschuur weer uit te vliegen. Nou maakt één zwaluw spreekwoordelijk nog geen zomer, maar een zwaluw in de geitenschuur maakt Marty wèl blij. Toen ik bekomen was van de schrik heb ik dat balkje verder vorm gegeven en ben daarna van een paar oude wielen en wat resthout een hondje gaan maken om de containerpanelen op te vervoeren.
Zit ik lekker te schroeven, komt er een auto de oprijlaan oprijden. "Ik kom voor de bloemen, de bloemen". Wij dachten, die moet ergens anders zijn, maar hij kwam plantjes brengen die Irene gekocht had te bate van korfbalvereniging Leonidas. Ze had zich er juist op verheugd die plantjes op te halen, worden ze gebracht, "We waren toch in de buurt".
Toen het hondje af was heb ik de paardenbox leeggeruimd.
We hebben een dappere poging ondernomen om het vloerpaneel op het hondje te vervoeren maar daar bleef het bij. Geen klus voor z'n tweeën. Te zwaar en het hondje bleef in het grind steken. Nu moeten we dus nog wel even een slimme manier vinden om de container van achter naar de paardenbox te krijgen voor we verder kunnen.
Ik ben maar de nieuwe zaag in elkaar gaan zetten, in de huiskamer. Nu moeten we dus nog wel even een slimme manier vinden om de zaag van de huiskamer naar de schuur te vervoeren... Deze zaag liet zich overigens een stuk makkelijker in elkaar zetten, de vorige had toch wel erg geleden onder de stuiterpartij.
Irene is helemaal blij met haar "hanging baskets" en heeft er een paar hangplekken voor gecreëerd.
Geen vogelfoto's dit keer. Ter compensatie een zonsopgang (gefotografeerd door Irene), en nog maar eens een plaatje van de eiken en de prunus omdat wij daar geen genoeg van kunnen krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten