Zonnige zaterdag

Irene is op Lotusmeidenweekend. 

Niks op de WC.

Heerlijk weer.

Dit was de zaterdag:

 

Een goede basis

De afgelopen dagen niets op de WC.

Gisteren ben ik naar Groningen geweest. Erik zijn Dubbele Dijk project ligt vlak bij de Eemshaven, bij Bierum. Dat was een aardig stukje sturen en het als je achter een windmolenkonvooi vast zit schiet het niet op. Maar goed, rond 11.15 was ik ter plaatse en heb ik de vorderingen kunnen bekijken. Er zijn een aantal bassins uitgegraven waar geëxperimenteerd gaat worden met, op termijn, een kringloopsysteem van garnalenteelt en zeeplanten als zeesla en zeekraal. Er zijn geen voorzieningen en dus heeft Erik er een keet op wielen neergezet. Een klein windmolentje en mijn oude zonnepanelen moeten voor de benodigde energie zorgen (en zo nodig een aggregaat). 

Het was leuk en interessant om het project nu in het echt te zien. Tussen de bedrijven door hebben we een broodje gegeten in Bierum en nadat Erik wat zeesla uitgezet had zijn we halverwege de middag via een alternatieve route langs het water en de Eemshaven, met zijn energiecentrales, het Google datacenter en veel windmolens, naar Groningen gereden. 

Elfie, die in Utrecht studeert, was er ook en tegen etenstijd arriveerde Annelies. We hebben lekker en gezellig gegeten, het aftreden van Kaag gevolgd en toen ben ik weer opgestapt. Rond 21.30 was ik weer thuis en na een beetje voetbal kijken (met Krokus op schoot!!!) ben ik mijn mandje ingekropen.

Vanochtend heb ik eerst een beetje het huis aan kant gemaakt. Irene en Jeanet kwamen rond 11.30 terug van hun midweek Julianadorp. Ze hebben boven verwachting goed weer gehad en genoten. 

Nadat Jeanet weer vertrokken was hebben Irene en ik het folie van de betonvloer afgehaald. 

Na de lunch zijn we met een volle aanhanger naar Noordwolde gereden, hebben die geleegd en zijn vervolgens naar Raab Karcher gegaan om bakstenen, zand en cement te kopen. We hebben niet al te moeilijk gedaan over de kleur van de stenen. Het is iets geworden dat èn op voorraad is, èn qua kleur in de buurt komt van de stenen van de fietsenschuur. 

Jammer dat ik mijn portemonnee vergeten was, nu moet ik maandag nog even terug. Dinsdag of woensdag heb ik dan het materiaal in huis.

Thuisgekomen heb ik de bekisting gesloopt en de sponningbalken verwijderd (en toen was ik gesloopt). Nu ligt er dus een prachtige betonnen vloer met sponning. Ik ben klaar voor stap 2, de borstwering.

Het begint overduidelijk steeds meer herfst te worden, de essen laten nu ook hun bladeren vallen en vanmorgen vond ik deze glimmende kastanje op de oprijlaan.

Kozijn nr. 2

Niks op de wildcamera.

Er hing vanmorgen een warme nevel over de Schapendrift. Het zag er fris uit, maar eenmaal buiten bleek dat dus allerminst zo te zijn. Beetje vreemd weer dus. Het bleef de hele dag bewolkt.

Teruglopend van de brievenbus kwam ik George tegen. Natuurlijk even een praatje en wat blijkt...de hengsten zijn helemaal geen hengsten. Niet dat het merries zijn, dat is overduidelijk, nee, het zijn ruinen. Die zijn veel rustiger en kunnen met minder wei toe. George laat veulentjes over het algemeen na ongeveer een jaar castreren vanwege voornoemde redenen. Kijk, zo leer ik dus elke dag. De mollenvanger heeft al weer een stuk of vijf mollen gevangen. Misschien moeten wij volgende keer ook aanhaken. Voor 5 euro per mol laat ik het vuile werk graag aan iemand anders over, lafaard die ik ben. Niet helemaal natuurlijk, mollen vangen is ook een vak. Ik vroeg mij af waaron je je überhaupt zorgen zou maken over mollen in je wei, het is tenslotte geen gazon en in het hoge gras zie je die molshopen al helemaal niet. Het heeft dan ook niks met esthetiek te maken. Paarden kunnen zich verstappen als ze op een rit (een aan de oppervkakte gelegen mollengang) gaan staan, met alle gevolgen van dien. Bovendien komt er meer zand in het kuilgras en daar houden boeren niet van. En er komt zand in de messen van de maaimachine, daar houden loonwerkers dan weer niet van. Allemaal logisch, je moet het alleen even weten. Net als met de brandnetels. Daar houdt George helemaal niet van (wij ook niet overigens). Die groeien namelijk tegen het schrikdraad en ze vermeerderen zich razendsnel. Een gesprek van een paar minuten en ik ben weer een hoop wijzer.

Ik had besloten dat de twee andere kozijnen van het klompenhok er ook uit moesten en ben daarmee aan de slag gegaan. Dat viel niet mee. Ik wilde niet al te ruw te werk gaan, maar demonteren was nog een behoorlijke klus omdat de schroeven, of zo scheef zaten dat ik er niet goed bij kwam, of rotte koppen hadden zodat een schroevendraaier geen grip had. Uiteindelijk heb ik toch wat planken moeten slopen. 

Voor de scheve schroeven bracht de schroevendraaier uit mijn nieuwe doppenset uitkomst. 

Maar moeizaam ging het. Net toen ik zo gefrustreerd was dat het allemaal niet ging kwam Erik de voortgang met de schuur bespreken. Het folie en de bekisting kunnen weg. Ik ga stenen, zand en cement kopen en als dat gedaan is komt Erik mij leren metselen. Uiteindelijk heb ik één kozijn er uit gekregen, die andere is goed op weg. Ik moet nog bekijken of ik ze op ga knappen of dat ik ergens een paar kozijnen op de kop probeer te tikken.

Veel meer is er niet gebeurd vandaag. Morgen ga ik naar Groningen om Erik zijn tussendijkse zilte teelt project te bekijken.

 

 

Alleen op m'n wereld

Zondagochtend hadden we weer eens beet met de WC. Een haas, alleen een foto, maar toch.

Gisteren had ik de WC wel neergezet, maar na het instellen uit- in plaats van aangezet.

De zondag stond wat Irene betreft in het teken van de familiedag in Katwijk, ik had in Vijfhuizen een klus te doen. Die ging voorspoedig zodat ik precies bij Jan Peter de Formule 1 race mee kon pikken. 's Avonds zijn we weer naar huis gereden omdat Irene maandag door Jeanet opgehaald werd voor hun jaarlijkse weekje strand. 

Vanaf het middaguur had ik het rijk alleen. Veel gedaan heb ik niet. M'n buik zat in de weg (gaat al weer een stuk beter) en ik vond dat ik ook wel een beetje vakantie verdiend had. 

In de paardenwei zag ik de mollenvanger zijn klemmen controleren. Wij zijn nog niet zo ver. Die mollen mollen ons fraaie gazon, maar ze afmaken is nog een brug te ver.

Vandaag kwam ik wat traag op gang. Eerst heb ik geprobeerd een buizerd te fotograferen. Er vlogen wel een stuk of vier boven ons sfeervolle woudboerderijtje dus leek het mij een goede gelegenheid om ze vast te leggen. Het is niet gelukt. Ik moest te ver inzoomen en dan is het lastig. Toen ik kramp in mijn schouders kreeg gaf ik mij gewonnen. Een onscherpe foto is al dat rest.

Toen heb ik maar het paaltje naast het hek van de kippenren opnieuw geplaatst. Die stond scheef en dat ging me toch te ver.

Daarna heb ik de compost naast de groentetuin bakken weggeschept (in de bakken). Nu is het weer egaal. Als ik daarmee gewacht had, was het voor je het weet al weer begroeid. 

Vervolgens heb ik de kozijnbalkjes voor de tweede keer in de Tenco gezet en de rotte plekken in het andere kozijn eens goed bekeken. Daar moet aan gewerkt worden! 

Maar eerst was het tijd voor een broodje en een boze email naar Vitens i.v.m. de kapotte hoofdkraan. En toen ging de bel... Die gaat nooit en dus moest ik mij eerst realiseren dat het de bel was die ik hoorde. Het bleken Ed en Ingrid te zijn die een weekje bij Appelscha bivakkeren en op de fiets naar de Schapendrift waren gekomen. 

Dat was onverwacht, maar reuze gezellig. Na een kopje thee en een rondleiding vertrokken zij weer en ben ik gaan maaien, dat was al weer hard nodig. Net nadat ik daarmee klaar was begon het te regenen. 

Dat is het wel weer. Tijd om lekker op de bank te dweilen, voetbal kijken.

Irene en Jeanet hebben het overigens reuze naar hun zin.