Niks op de wildcamera.
Er hing vanmorgen een warme nevel over de Schapendrift. Het zag er fris uit, maar eenmaal buiten bleek dat dus allerminst zo te zijn. Beetje vreemd weer dus. Het bleef de hele dag bewolkt.
Teruglopend van de brievenbus kwam ik George tegen. Natuurlijk even een praatje en wat blijkt...de hengsten zijn helemaal geen hengsten. Niet dat het merries zijn, dat is overduidelijk, nee, het zijn ruinen. Die zijn veel rustiger en kunnen met minder wei toe. George laat veulentjes over het algemeen na ongeveer een jaar castreren vanwege voornoemde redenen. Kijk, zo leer ik dus elke dag. De mollenvanger heeft al weer een stuk of vijf mollen gevangen. Misschien moeten wij volgende keer ook aanhaken. Voor 5 euro per mol laat ik het vuile werk graag aan iemand anders over, lafaard die ik ben. Niet helemaal natuurlijk, mollen vangen is ook een vak. Ik vroeg mij af waaron je je überhaupt zorgen zou maken over mollen in je wei, het is tenslotte geen gazon en in het hoge gras zie je die molshopen al helemaal niet. Het heeft dan ook niks met esthetiek te maken. Paarden kunnen zich verstappen als ze op een rit (een aan de oppervkakte gelegen mollengang) gaan staan, met alle gevolgen van dien. Bovendien komt er meer zand in het kuilgras en daar houden boeren niet van. En er komt zand in de messen van de maaimachine, daar houden loonwerkers dan weer niet van. Allemaal logisch, je moet het alleen even weten. Net als met de brandnetels. Daar houdt George helemaal niet van (wij ook niet overigens). Die groeien namelijk tegen het schrikdraad en ze vermeerderen zich razendsnel. Een gesprek van een paar minuten en ik ben weer een hoop wijzer.
Ik had besloten dat de twee andere kozijnen van het klompenhok er ook uit moesten en ben daarmee aan de slag gegaan. Dat viel niet mee. Ik wilde niet al te ruw te werk gaan, maar demonteren was nog een behoorlijke klus omdat de schroeven, of zo scheef zaten dat ik er niet goed bij kwam, of rotte koppen hadden zodat een schroevendraaier geen grip had. Uiteindelijk heb ik toch wat planken moeten slopen.
Voor de scheve schroeven bracht de schroevendraaier uit mijn nieuwe doppenset uitkomst.
Maar moeizaam ging het. Net toen ik zo gefrustreerd was dat het allemaal niet ging kwam Erik de voortgang met de schuur bespreken. Het folie en de bekisting kunnen weg. Ik ga stenen, zand en cement kopen en als dat gedaan is komt Erik mij leren metselen. Uiteindelijk heb ik één kozijn er uit gekregen, die andere is goed op weg. Ik moet nog bekijken of ik ze op ga knappen of dat ik ergens een paar kozijnen op de kop probeer te tikken.
Veel meer is er niet gebeurd vandaag. Morgen ga ik naar Groningen om Erik zijn tussendijkse zilte teelt project te bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten