Als een huis

Vandaag was het nog niet veel met me. Nog een bankhangdag dus. 

Irene heeft het plan op gevat om een windscherm voor de kippen te maken. Ik geloof dat ze in eerste instantie een takkenscherm wil vlechten, maar precies weet ik het ook niet want ze liep ook met planken te sjouwen en ik had geen puf om tegen de storm in naar het kippenhok te lopen om te gaan kijken. Het goede nieuws is dat Kazèn al weer wat beter loopt.

De storm was onverwacht nog ontstuimiger dan gedacht.

Ik ben dus wel even naar de schuur gelopen, even kijken of alle pannen er nog op lagen. Dat was het geval. Met tevredenheid heb ik vastgesteld dat de de schuur er goed bij staat in de storm. Die staat als een huis!

Op de bank

Nog niet vermeld: maandag zagen we wéér een eekhoorn door de boswal bij Nr. 7 springen. Het blijft een mooi gezicht, de eekhoorn die duidelijk afgetekend door de kale bomen vliegt. Eigenlijk het tegengestelde van de foto die ik daarvan maakte. Die vage vlek in het midden, dat is hem.

Irene had dingen te doen in het westen en is daar gisteren naar toe gegaan. Het is maar goed dat ik niet mee was, want ze was nog maar nauwelijks vertrokken of ik werd misselijk en rillerig. Erik was toen overigens al weer vertrokken. Die kwam 's morgens vroeg even de voortgang bekijken en de volgende stappen doornemen. Hij was tevreden met het dak en ik kan verder met beitsen (waarvoor ik eerst planken moet ophalen bij Erik), potdekselen en de kozijnen. Nou was het daar gisteren niet echt weer voor. Ik had geen zin om met het koude, winderige weer folie aan te brengen en had bovendien geen panlatten genoeg waarmee ik de folie aan de wanden bevestig (en Irene moest er met de auto vandoor). Dus besloot ik mij eerst eens over de defecte afwasmachine te buigen. Die bleek woensdag plotseling het afwaswater niet meer op te warmen. Nou ben je doe-het-zelver of je bent het niet, en dus ben ik het internet opgedoken. De eerste en eenvoudigste optie was, zoals het er nu naar uit ziet, meteen raak, de thermostaat resetten. Ik heb nooit geweten dat je die dingen kon resetten en nu heb ik het binnen een tijdsbestek van een paar weken twee keer gedaan, eerst die van de oven en nu die van de afwasmachine. 

Tevreden met het resultaat besloot ik de stroom voor de ako aan te gaan pakken, maar toen ging het dus mis. Rillend van de kou en misselijk heb ik er tot halverwege de middag over gedaan om te besluiten dat ik ziek was en dus niks meer zou doen, heb mijn lot aanvaard en ben op de bank gekropen. 

Ik moest tussendoor natuurlijk wel de kippen verzorgen en die bleken weer eens in de paardenwei te zitten. En de constructie die Irene met zeil gemaakt had tegen het uitbreken, stond ook nog eens op punt van wegwaaien. Dat zeil heb ik weggehaald en de kippen weer teruggelokt. Één hen had er moeite mee, die is geblesseerd en kan nog maar op één poot lopen. Hoe dan ook, toen dat allemaal geregeld was, kon ik weer mijn zielige zelf zijn en op de bank mijn trieste lot ondergaan. Een beetje naar buiten staren, meer zat er even niet in. Gelukkig gebeurt er altijd wat.

Vandaag is het (behalve Joukjes verjaardag, gefeliciteerd!) niet veel beter, nog steeds misselijk en koud. Het weer is wel een stuk beter. Zonnig, weinig wind, lekker temperatuurtje, echt weer om aan de gang te gaan. 

Verder dan het halen van de krant ben ik alleen niet gekomen, ik ben zo weer de bank op geploft. Dan maar vanuit huis genieten van het bijna lenteachtige weer. Harry en Hendrika zijn meteen weer samen op stap gegaan. 

Dieuwertje bleef bij Kazèn (of andersom), die lange tijd geen zin had het nachthok uit te komen. Dat gaat natuurlijk ook lastig op één poot, maar uiteindelijk kwam ze toch naar beneden strompelen. 

Er zijn met het mooiere weer meteen weer een stuk meer vogels in de tuin. Koolmezen, vinken, pimpelmezen, merels, natuurlijk de roodborst en zowaar een specht (die helaas al weer vertrokken was toen ik mijn fototoestel gepakt had). Als je dan toch noodgedwongen op de bank moet dweilen...

Hopen dat het morgen beter gaat, ik heb zin om aan de slag te gaan.

Één jaar Schapendrift

Één jaar wonen we hier al weer. Één jaar, en nog steeds is het niet "normaal" als ik 's morgens over de oprijlaan loop om de krant te halen. Of dat ik 's avonds de WC ga plaatsen en voor de zoveelste keer overvallen wordt door de prachtige sterrenhemel, het zwaard van Orion duidelijk zichtbaar, en de stilte. Dat ik dan langs de schuur in aanbouw loop en tevreden vast stel dat het misschien niet allemaal even snel gaat, maar dat ik wel elke steen, balk of dakpan door mijn handen heb laten gaan. Ik geniet van het bouwen, vaak in mijn eentje, regelmatig met de onmisbare hulp van Hans, Jan Peter, Pelle of Irene. 

Na een jaar vallen er voorzichtig de nodige conclusies te trekken.

Het huis bevalt uitstekend. Ondanks wat aanvangsproblemen met muizen/ratten en lekkage en nog zo wat is het heerlijk wonen. Niet te groot, gelijkvloers, goede logeerkamer, bijkeuken, de inrichting, de bijgebouwen, het bevalt eigenlijk allemaal uitstekend. Alleen de badkamer vind ik niet optimaal. En dan met name de travertin vloer en de slecht ventilatie. Daar moeten we op enig moment iets aan doen. In huis hebben we weinig geklust. Hoognodige dingen zijn gedaan. Ongedierte is bestreden, de kapotte ruiten zijn vervangen, de voegen in de badkamer waar nodig vervangen en het dak is aangepakt. 

Van het huis zijn de rabatdelen door Irene geverfd en heb ik kozijnen en rabatdelen in het klompenhok vervangen.

Foto's zoeken bij de tekst bleek simpelweg te veel werk. Daar ben ik mee gestopt en ik heb hier en daar in chronologische volgorde foto's geplaatst.

Buiten hebben we wel het nodige gedaan. Het kippenhok in, en het nieuwe dak op de geitenschuur, de "fruittuin", de Husky garage, de container en stellingkast in de paardenbox, de kapschuur weg, de nieuwe schuur, bestrating, de lijst is best lang. 

Het onderhoud van het groen/buitenruimte is ook een belangrijk onderdeel geweest van ons eerste jaar hier. We hebben héél veel troep opgeruimd. Karrenvrachten met rotzooi hebben we weggebracht en heel veel klimop en andere verwilderde struiken hebben we weggehaald. We hebben leren maaien en hoe het gras te onderhouden (kalk, voeding). We hebben geleerd hoe de heg te snoeien en dat dat eigenlijk best een overzichtelijke klus is. Met gehulp van Sietze hebben we een boom geveld. Al met al kost dat best veel tijd, maar niet té veel, zeker niet nu het een kwestie van bijhouden is. Alleen onkruid en mollen blijven een puntje. Daar gaan we niet van winnen en dus is dat een kwestie van beheersen. We zijn erg blij met de logé's van Henk Roel die een paar weken per jaar het gras in de wei voor ons onderhouden, dat is echt een zorg minder.

Over logé's gesproken... We hebben veel bezoek gehad het afgelopen jaar. Héél veel, en vaak bleef dat bezoek overnachten. Dat vonden we ontzettend leuk en de waarde van een goede logeergelegenheid heeft zich eens te meer bewezen. Daardoor is het voor ons geen "gedoe". Een toilet boven is eigenlijk het enige dat ontbreekt, maar wie weet gaan we die daar nog realiseren. Heel veel bezoek dus. Toch hebben wij dat niet als belastend ervaren, helemaal niet. En eigenlijk is iedereen enthousiast over ons plekkie hier.

Noordwolde mag dan misschien niet het allerpittoreskste dorpje zijn, het heeft wel alles wat het moet hebben qua voorzieningen en dat is ook wat waard. Bovendien zijn de mensen open en superaardig. Irene heeft haar sport en koor, heeft op het stembureau gezeten en we hebben de nodige sociale contacten opgedaan. George en Joukje zijn ons nu al dierbaar, Gerard en Patricia zien we ook regelmatig, we hebben Willy en Bertinus bezocht en op bezoek gehad, Martha zien we zo nu en dan en binnenkort gaan we nader kennis maken met Marco en Jeanette van Nr.7. Coronatijd is niet de handigste tijd om een sociaal leven op te bouwen, maar we zijn niet ontevreden. Het bezoek aan de boerderij van Jaap vonden we geweldig en leerzaam, net als het bezoek aan de boerderij van Harry, toen we.., Harry op gingen halen. Hoe Harry in ons leven kwam is tekenend voor hoe het hier toe gaat. Ik zit in de kappersstoel bij Willy over kippen te kletsen en een dag later heeft Irene een haan (en wat voor een!).

De schuur is natuurlijk, naast het kippenhok, hét project van het afgelopen jaar. We zijn reuze blij met Erik, de rust zelve en een prima coach, die het bouwen van de schuur tot een onbezorgd project maakt. En in mijn geval wil dat wat zeggen! Het vordert gestaag en wordt volgens ons hardstikke prima. Wat een genot zal het zijn als ik daar een waterpomp kan reviseren, een ako kan bouwen. Lekker de ruimte om te prutsen, ik kan niet wachten (maar ga desondanks door met vooral heel rustig verder bouwen).

En dan is er natuurlijk de natuur. 500 meter en we zitten in het bos met z'n reeën en dassen, en 500 meter verder is de hei. Landgoed de Eese is niet ver, net als de hei bij Appelscha, het Friese woud en het Doldersumse veld. Fiets- en wandelmogelijkheden zijn er dus in overvloed. En dan is er natuurlijk de natuur op de Schapendrift. Daar genieten we zo ontzettend van. Dassen en een steenmarter op de oprijlaan. Hazen, eekhoorns, libellen, zangvogels, roofvogels, andere vogels, muizen en mollen in de tuin. Nou ja, van die laatsten genieten we iets minder.

Er valt natuurlijk nog veel meer te zeggen over het eerste jaar, maar dan kun je beter het blog herlezen. Al met al blijft het, ondanks dat we hier ons thuis voelen, nog steeds een tikje bizar en onwerkelijk allemaal maar hebben we er geen moment spijt van gehad dat we dit avontuur aangegaan zijn. We hopen jullie in het tweede jaar Sheepdrift weer hier te zien. Het is een voorrecht om hier te wonen en we delen dat graag met jullie.