Lasse gaat verkassen.

Het zijn met recht de laatste loodjes. Wat nu rest zijn louter kloteklusjes. Al vallen die soms ook weer mee. Zoals Lasse, die zich gemakkelijker dan verwacht uit de klei liet trekken. Nu nog een mooi plekje op de Schapendrift voor hem uitkiezen.

Ook mijn laatste mollenactie op de Landleeuw viel mee. Ik moest wat snoeren uit de kruipruimte halen en die was gelukkig kurkdroog.

Op de Schapendrift hebben we geen kruipruimte. Als dat wel zo was dan denk ik dat die niet droog zou staan. De weilanden staan er onder water.

Verder is het een kwestie van gewoon doen. Morgen de laatste dingetjes, lampen demonteren, bed uit elkaar halen, van die dingen.

Het zal er om spannen of we genoeg dozen hebben. Geen probleem overigens, Passies is om de hoek. Wel bijzonder dat ze het zo precies uit weten te kienen. 

Leuke dingen zijn er ook, zoals de reacties op ons verhuisbericht. En Karin en Cor die even gedag kwamen zeggen. Heb ik meteen even bij Cor nagevraagd hoe dat zit met die gans. Blijkt dat het vrij normaal is dat die in een boom zit. Daar nestelen ze. Vaak in een ekster- of buizerdnest, als ze die kunnen veroveren. Altijd leerzaam om met een èchte kenner over iets te praten.

Over twee dagen zijn we weer op de Schapendrift, iets om naar uit te kijken.

Laatste loodjes Landleeuw

Over vandaag valt weinig te vertellen. Kijken of ik er nog iets van kan maken...😁

Gak, gak, gak, het onmiskenbare geluid van een gans. Dat is wat Irene vanmorgen hoorde bij het opstaan. Het was even zoeken voor ze hem zag, omdat de gans zich niet in de lucht of op de grond bevond zoals wij van ganzen gewend zijn. Nee, deze had zich in een boom verschanst.

Gezien zijn "bril" onmiskenbaar een Nijlgans. Die hoort hier niet. En zeker niet in een boom. Maar van mij mag ie hoor, wij horen daar netzomin.

Wij zijn na een laatste inspectierondje Schapendrift weer richting de Landleeuw getogen. Niet dat we daar erg veel zin in hadden, maar ja, verhuizing hè. Thuisgekomen hebben we eerst de nieuwe aanwinsten bewonderd. Het automatische kattenvoederapparaat, voor als we er een keertje niet zijn. Dat wordt nog wel even studeren, werkt met een app en zo.

 

En vier rookmelders. Want je kan dan wel brandblussers hebben, je moet natuurlijk wel weten dàt er brand is.

En we hebben de verhuisberichten verstuurd. En natuurlijk moeten we nu op zoek naar wat ontbrekende contactgegevens van deze of gene, precies waarom het zo'n @#%& klusje is. Maar ja, verhuizing hè.

Verder niet zo heel veel gedaan vandaag. Morgen en overmorgen volle bak de laatste loodjes Landleeuw...

 

De storm getrotseerd

Vannacht werd ik wakker en kon vervolgens lang de slaap niet meer vatten. Zodoende kon ik meebeleven hoe de storm de Schapendrift bereikte. Niet beetje bij beetje, maar in één keer bàm, vol er in. Nu is, in tegenstelling tot Irene, storm niet mijn favoriete weertype en dus lag ik met gespitste oortjes in mijn mandje te luisteren naar hekken die open waaiden, dakpannen die naar beneden kletterden, bomen die omwoeien en luiken die klapperden. Alleen hoorde ik niets. De storm die om het huis gierde ja, maar geen onheilspellende dingen. Behalve klapperende luiken, die wij in de slaapkamer toch niet konden horen, waren die ook hiet aan de hand. Dus toen Irene vanmorgen een inspectieronde rond het huis maakte, kon ze alleen maar tevreden constateren dat het huis onze eerste storm hier probleemloos doorstaan had. 

Nou staat het huis er al 100 jaar, dus zo verwonderlijk is dat nu ook weer niet, maar ik was toch opgelucht. De rest van de ochtend zijn we bezig geweest met het verhuisklaar maken. Morgen gaan we naar Hoofddorp en als we maandagavond hier weer komen moet alles klaar zijn voor het uitladen der spullen op dinsdag. Zo veel werk was dat niet en dus had ik ook nog tijd om de ombouw van het logeerbed in elkaar te zetten. Kan maar gebeurd zijn.

Rond half een arriveerden Geert en Francien. Die hadden de storm getrotseerd in de veronderstelling dat de "één persoon bezoek per dag regeling" nog door de tweede kamer goedgekeurd moest worden. En wij hadden stiekem onze mond gehouden. Over het algemeen zijn we best braaf qua coronaregels en hadden in dit geval geoordeeld dat het niet onverantwoord was het bezoek door te lsten gaan. 

Na koffie en een broodje hebben we ze rondgeleid. 

Konden de foto's ze niet direkt overtuigen, het met eigen ogen zien volgens mij wel. 

Onder het genot van een kopje thee hebben we de olielamp opgehangen die uit Vijfhuizen meegekomen was en die hangt werkelijk prachtig in het hoekje naast de houtkachel. 

Na de thee gingen Geert en Francien weer op huis aan. Het was gezellig en fijn ze ons nieuwe stekkie te kunnen laten zien.

Irene had gisteravond stenen gebruikt om het klapperen der luiken tegen te gaan, maar sommigen waren weer los gegaan. Die heb ik nu met stukjes hout vastgezet, want klapperende luiken trek ik niet. 

Wel iets voor het to do lijstje, want er moet wel een permanente oplossing voor komen. Irene heeft nog even in de tuin gewerkt, de strijd tegen de klimop gaat onverminderd door! Ik heb voor de foto de olielamp nog even laten branden, maar de lont moet duidelijk nog wat langer weken. 

Na een productieve week gaan we morgen dus weer naar de Landleeuw. Nog vier nachtjes slapen en dan komen we weer terug. En dan wonen we hier...   

Joseph R. Biden jr.

Opruimen, schoonmaken, verven en dweilen, dat was het wel z'n beetje vandaag.

Is er dan helemaal niets gebeurd dat het vermelden waard is? Zeker wel. De vloer in de gang is best aardig opgeknapt bijvoorbeeld. En we hebben kennis gemaakt met Henk Slagter, onze koeienwei buurman. Irene zag hem door de wei lopen en toen zijn wij even naar buiten gespeerd om een praatje te maken. Hij was verbaasd ons te zien omdat hij dacht dat er in april pas nieuwe bewoners zouden komen. Het was meteen onze eerste kennismaking met Stellingwerfs. Best wel te verstaan. Soms. Nee hoor, het was best redelijk te volgen. In Den Haag zitten uitvreters en nog even en we lijden in Nederland honger. Jammer genoeg komen de koeien pas in april naar buiten (als ze zin hebben en dat is minder vaak dan wij denken). Het was al met al een nuttige kennismaking. Om half vijf ging Irene nog vlug even boodschappen doen terwijl ik de laatste dingen opruimde. Precies op tijd zaten we klaar voor de belangrijkste gebeurtenis van vandaag, het moment dat Trumps presidentschap eindigde, en de op één na belangrijkste gebeurtenis, het aantreden van Joe Biden. 

Tijdens de gebeden heb ik mijn aandacht verlegd naar "Windlust", de verlichte molen in het centrum van Noordwolde, die ik vanuit m'n stoel kan zien.

Nu zijn we allebei moe maar voldaan. 

Bruggenbouwers

Vannacht hebben we in de eetkamer geslapen omdat de vloer in de slaapkamer moest drogen. Het was een bijzondere ervaring. Rondom ramen, een maxibar en heerlijk slapen. 

Vanmorgen is Irene nog wat gaan verven terwijl ik de vloer in de gang reinigde en een paar schrale plekjes bijgewerkt heb.

Tijdens de koffie ontdekte ik wat druppels water op de vloer bij de houtkachel. Die bleken uit het houten plafond te komen. Lekkage dus. Een vluchtige inspectie aan de buitenkant leerde ons dat er een dakpan onder de nokpan scheef lag. Met een lange plank wisten we die weer op zijn plek te duwen en het lijkt er op dat het euvel verholpen is. Jammer dat we daar geen foto's van gemaakt hebben. Terwijl de vloer lag te drogen hebben we het plafond in de eetkamer geverfd. 

Tegen vijven zijn we begonnen met het oliën van de vloer in de gang. 

Halverwege ben ik onder de douche gesprongen, want dat kan de rest van de dag niet meer. De WC hebben we wel bereikbaar kunnen houden. Een dikke balk functioneert als brug tussen de woonkamer en de plee.

Straks gaan we lekker boerenkool eten, vanavond vrij. Vannacht slapen we in de woonkamer omdat we de slaapkamer niet in kunnen. Ja, door het raam, maar de woonkamer is wel zo makkelijk.

En...nog steeds een muizen!

Container

Vandaag stond in het teken van de komst van de opslagcontainer. Gelukkig stonden ze niet om half acht voor de deur. Ik ben na het ontbijt begonnen met het schoonmaken van de slaapkamervloer en de computerkamervloer. In de woonkamer hebben we dat toch niet goed aangepakt, één van de redenen dat het resultaat daar tegenvalt. De hele morgen ben ik er mee bezig geweest. Irene stortte zich intussen op zaken als het schoonmaken van plinten, deuren en kastenrails. 

Rond enen, net toen we een broodje wilden eten, belde de chauffeur van de transportonderneming dat hij er aan kwam. Ik liep naar het begin van de oprijlaan in de verwachting dat er een vrachtwagen zou komen waar net een 20 ft container op past. Niets was minder waar. Tot mijn grote schrik arriveerde er een vrachtcombinatie van maximale lengte, met kraan. 

Ik had met het containerbedrijf uitgebreid gecorrespondeerd over de krappe toegang (met foto's en filmpjes) en dan sturen ze dit... Na enig overleg reed de chauffeur hem achteruit de oprijlaan op. Niks drie keer steken of zo, nee hoor, gewoon bám in één keer. 

Op de plaats van bestemming deed de chauffeur wat ik als jongetje met een kraanwagen deed. Stempels uit, container ophijsen en op de juiste plek neerzetten.  

Het was een fluitje van een cent en al snel stonden wij de chauffeur weer uit te zwaaien. 

Toen hij op de Hellingstraat reed toeterde hij nog even ter begroeting en dat was dat. 

Omdat de vloeren nog moeten drogen ben ik toen maar de nieuwe brievenbus gaan monteren. 

Straks ga ik de vloeren in de olie  zetten. Irene stopt intussen onvermoeibaar door, met één onderbreking voor een klein wandelingetje. In de regen. Gelukkig moest ik even het blog bijwerken.

Waterkoker

Gisteravond begon het pas te sneeuwen toen het al donker was. 

En omdat het vanmorgen al dooide, heb ik weinig plaatjes kunnen maken van een besneeuwde Schapendrift.

De vloer is door de lage temperatuur niet echt lekker gedroogd en daardoor plakkerig en vlekkerig. Niet waar ik op gehoopt had, maar ook niet rampzalig. Vanmorgen was het dus nog een beetje wit en heeft Irene een wandelingetje gemaakt. Ik heb ondertussen alvast opgeruimd en ben toen verder gegaan met het hang- en sluitwerk. Alle deuren zijn nu in ieder geval dicht te doen en, belangrijker, ook te openen. Even na enen arriveerden Ad en Marjo. Na koffie, rondleiding en lunch hebben Ad en ik een rondje elektriciteit gedaan. Eerst hebben we de verlichting in het klompenhok op de goede manier geschakeld. Die doet het nu weer. De buitenboel achter is een zooitje. Dat wisten we natuurlijk al, maar is nu officieel. Het is met losse in de regen hangende kabeleinden, niet afgesloten dozen en meer van dat soort dingen dan ook geen wonder dat de aardlek er makkelijk uit knalt. Toppunt is de lantaarnpaal. Die heeft drie lampjes met kapjes. Ware het niet dat slechts één lampje een peertje en een kapje heeft, de andere twee zijn losse fittingen die vol kunnen regenen. 

En als je er dan spanning op zet krijg je dit...

 

Die hebben we dus maar even afgekoppeld. Het is allemaal erg slordig en behoeft wat liefdevolle aandacht, maar dan komt het goed. Ook de buitenlamp aan de voorzijde kunnen we nu met een schakelaar bedienen. Die werkte tot nu alleen met een schemerschakelaar. Maar om nu de hele nacht een lamp te laten branden vinden wij een beetje raar. Tegen het einde van de middag hebben we een wandelingetje gemaakt, geborreld en toen pizza gegeten. 

Na het eten hebben we nog even naar de plek voor het modem gekeken. De KPN zei dat ik ons modem gewoon over kan zetten maar dat is niet zo, blijkt nu. Laat ik toch maar die monteur komen. Rond 20.30 keerden Ad en Marjo huiswaarts. Al met al een gezellig en zeer nuttig bezoek. Ik ben een hoop wijzer geworden en toch ook wel gerustgesteld. 

 

Morgen komt de container, ik hoop niet al te vroeg.