Vandaag stond in het teken van de komst van de opslagcontainer. Gelukkig stonden ze niet om half acht voor de deur. Ik ben na het ontbijt begonnen met het schoonmaken van de slaapkamervloer en de computerkamervloer. In de woonkamer hebben we dat toch niet goed aangepakt, één van de redenen dat het resultaat daar tegenvalt. De hele morgen ben ik er mee bezig geweest. Irene stortte zich intussen op zaken als het schoonmaken van plinten, deuren en kastenrails.
Rond enen, net toen we een broodje wilden eten, belde de chauffeur van de transportonderneming dat hij er aan kwam. Ik liep naar het begin van de oprijlaan in de verwachting dat er een vrachtwagen zou komen waar net een 20 ft container op past. Niets was minder waar. Tot mijn grote schrik arriveerde er een vrachtcombinatie van maximale lengte, met kraan.
Ik had met het containerbedrijf uitgebreid gecorrespondeerd over de krappe toegang (met foto's en filmpjes) en dan sturen ze dit... Na enig overleg reed de chauffeur hem achteruit de oprijlaan op. Niks drie keer steken of zo, nee hoor, gewoon bám in één keer.
Op de plaats van bestemming deed de chauffeur wat ik als jongetje met een kraanwagen deed. Stempels uit, container ophijsen en op de juiste plek neerzetten.
Het was een fluitje van een cent en al snel stonden wij de chauffeur weer uit te zwaaien. Toen hij op de Hellingstraat reed toeterde hij nog even ter begroeting en dat was dat.
Omdat de vloeren nog moeten drogen ben ik toen maar de nieuwe brievenbus gaan monteren.
Straks ga ik de vloeren in de olie zetten. Irene stopt intussen onvermoeibaar door, met één onderbreking voor een klein wandelingetje. In de regen. Gelukkig moest ik even het blog bijwerken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten