Pelle (en) het beest

Gisteravond was het spelletjesavond. Absoluut hoogtepunt: de tekenopdrachten bij Party & Co. Pelle en Irene hebben vele talenten, maar tekenen is daar niet een van. Niet dat ik kan tekenen, helemaal niet, maar wat met name de Pel er van terecht brengt is ronduit hilarisch. Gelukkig kunnen we er allemaal vreselijk om lachen en dat is maar het beste ook. Kleine prijsvraag (hoofdprijs: een rondje op de Husky, oplossing in de volgende post). Welk beest heeft Pelle hier getekend?

OK. Deze was makkelijk. Nog één, welk dier is dit?

Vandaag was het wederom lekker weer. Pelle had zijn zinnen gezet op het uitproberen van de kettingzaag en de kloofbijl. Zo gezegd, zo gedaan. Het zagen met de kettingzaag ging goed, het kloven ging buitengewoon goed. Elke klap was raak en dat vind ik voor een eerste keer op zich al een prima resultaat. Binnen no time waren de gezaagde blokken gekloofd en kon ik opgelucht ademhalen. Geen afgezaagde voeten, geen gekloofde scheenbenen, mijn doel was bereikt. 

Terwijl Irene weer aan de slag ging met de klimop, bestudeerden Pelle en ik een buizerd, die hoog in de lucht, al roepend, zijn rondjes draaide. 

Niet dat Pelle zo'n vogelaar is, maar zijn interesse was gewekt doordat de buizerd optimaal gebruik maakte van thermiek. En bij paragliden, Pelle's nieuwste hobby, draait alles om thermiek. We zagen de buizerd in een boom neerstrijken en toen ontdekte Pelle dat daar ook een nest zat. 

Even later vloog de buizerd weer op en voegde zich bij een buizerd die luid roepend de aandacht trok.  Ze daalden gezamelijk af en gingen naast elkaar in een boom zitten. Hier is duidelijk sprake van een opbloeiende buizerdromance. 

OK, de prijs voor natuurfoto van het jaar ga ik er niet mee winnen, maar ze staan er op! Toen we klaar waren met de buizerd besloot Pelle een ultieme opging te wagen om een roodborst te tekenen. In eerste instantie moest ik hartelijk lachen om het resultaat (wij allebei trouwens).

Maar toen mijn oog op de opengeslagen Volkskrant zag werd het mij plotseling duidelijk. Pelle had geen roodborst getekend maar...

...een Erasmus!

Het was voor Pelle tijd om op huis aan te gaan. We zijn met z'n drieën naar Wolvega gefietst waar we oranjekoek (een soort gevuldespeculaasslagroomtompoes) gegeten hebben. Een Friese specialiteit waar een collega van Pelle kilometers voor omrijdt.

Daarna is Pelle naar het station gefietst en wij naar huis. Het was fijn om Pelle weer eens een paar dagen om ons heen te hebben. Morgen gaat hij weer paragliden. Ik ben benieuwd of hij wat van die buizerd opgestoken heeft. Nu keert ons "gewone" leven weer terug. De komende dagen gaan we het door Irene geschuurde hout in de Tengo zetten en dus ben ik nog maar even naar de Kluswijs geracet om nog 3 blikken te halen. Ze zijn nu in de aanbieding en we blijven ten slotte wel zuinige Hollanders.

Rest alleen het raadsel wat er zich bij het nestkastje afgespeeld heeft, die hangt (hing) scheef.

Was het Krokus? Een specht? Een Vlaamse Gaai? Ach, het maakt ook niet uit, het kastje hangt weer recht.

Husky 2.0

Vandaag was het onverwacht lekker weer. Ik was in eerste instantie lui. Vond dat ik dat verdiend had, na gisteren (qua inspanning dan, qua prestatie verdien ik eigenlijk straf). Patrick kwam de nieuwe Husky brengen. 

De ruil was gauw gemaakt en toen was het aan Pelle om zijn maaitalenten te etaleren terwijl ik met de grastrimmer aan de gang ging. 

Ik heb ook nog een stuk gemaaid en is Irene met de grastrimmer aan de gang gegaan. Daarna heeft ze een verdiende rustpauze genomen en zich toen op het wieden van het onkruid in het grind gestort. 

En omdat ik nu toch bezig was heb ik de zakken met grind en stenen uit de carport gehaald, naar de geitenschuur gebracht en de troep in de carport opgeruimd. Dat scheelt een hoop ruimte en ergernis. 

En... John heeft eindelijk zijn aanhanger opgehaald, hebben we nog meer ruimte! 

Zo was het onverwacht toch nog een productief dagje en dat hebben we gevierd in de avondzon. 

Na het avondeten hebben we de oude kranten aan de weg gezet, die worden morgen opgehaald.

De kraaien lijken de strijd om het buizerdnest gewonnen te hebben, maar of ze er ook gebruik van gaan maken... We gaan het zien.

Kit

Gisteravond is Pelle aangekomen. Hij blijft een paar dagen hier werken. 

Irene heeft bijna de hele dag staan schuren, maar dat is nu wel klaar! 

Ze heeft ook met Pelle nog wat klimop verwijderd, dat is nooit klaar. 

Ik heb vandaag gekit. De hele dag op één vierkante meter, op de grond, met kit aan de gang, ik zou bijna gaan klagen, maar dat komt morgenochtend wel als ik probeer op te staan. De oude kit verwijderen kostte meer dan een halve dag. 

Wat restte waren, qua breedte en diepte, bijzonder onregelmatige kieren die weer dicht moesten. Misschien had ik geen witte kit moeten nemen. Ten eerste valt dat te veel op en ten tweede zie je dat ik niet kan kitten. Nou was dit laatste natuurlijk al bekend, maar is vandaag weer eens bevestigd. Ik ga er verder niets over zeggen, behalve dat het dicht zit. 

Pelle is aan het eind van de dag nog wezen fietsen, richting Appelscha. Verder valt er niet zo veel te melden. Oh ja, toch... De eiken aan de overkant van de koeienwei kleuren groen, eindelijk.

En mijn zaag, die nu al een maand in bestelling staat, schijnt 7 mei geleverd te gaan worden. Is mijn dag toch weer een beetje goed.

 

Grijze voegen, groene spechten

Irene heeft vandaag dapper doorgeschuurd, ik heb gevoegd. Dat ging best aardig en ik ben tevreden met het resultaat. Morgen kitten en het wandje schoonmaken. Kitten... Ik heb er een bloedhekel aan, maar het moet gebeuren. Eens zal ik het leren, een nette kitrand leggen zonder de hele badkamer onder te kliederen.

Patrick kwam vandaag de accu van de Husky vervangen. Dat was zo gebeurd, alleen bleek het niet de oplossing voor de startproblemen. Patrick is er klaar mee en komt een dezer dagen een nieuwe Husky brengen. We hebben met Patrick nog uitgebreid gepraat over de opslag in de paardenbox. Waar ik al een beetje bang voor was werd bevestigd. Aan ventilatie en stoken in de winter valt niet te ontkomen. We gaan nu eerst nog eens kritisch kijken hoeveel spullen er daadwerkelijk droog opgeslagen moeten worden en dan nog eens goed nadenken. We hebben het ook nog even over de schuur gehad en Patrick weet iemand die ons daarmee kan helpen (als hij tijd heeft). Al met al een nuttig bezoekje dus.

Aan het eind van de middag zag ik plotseling twee spechten in de grote es bij de geitenschuur. Ze zagen er wat forser uit dan de exemplaren die wij hier normaal zien, maar ze waren verdwenen voor ik ze echt goed kon bekijken. Tijdens het avondeten kregen we een nieuwe kans want we zagen weer een grote specht, nu in de boom aan het eind van de tuin. Verrekijier en fototoestel gaven uitsluitsel, het was overduidelijk een groene specht en, zoals even later bleek, bleken er twee te zitten (al hebben we er maar één op de foto). 

Hopelijk krijg ik binnenkort de kans om betere foto's te maken

De twee puttertjes die ik eerder vandaag zag en de bonte specht die vanavond nog zijn opwachting maakte lijken nu plotseling heel gewoontjes.

 

Sietze

Het gras raakt steeds meer gekleurd door paardenbloemen, madeliefjes en ander bloeiend gespuis. Echt lente! 

Erik en Annelies kwamen eten en we hebben heerlijk in de tuin geborreld. Erik had garnalen mee, gekregen van een garnalenvisser die betrokken is bij zijn nieuwste project. Zondag ben ik naar het eind van de wei gelopen, volgens mij voor het eerst. We hebben er nog geen bestemming voor en dat hoeft ook niet, maar het levert in ieder geval weer eens een nieuw plaatje van ons huis op.

Over wei gesproken, op weg naar het dorp zag ik zaterdag voor het eerst een koe in de wei aan de Hellingstraat staan. En mager scharminkel, maar er stond ten minste een koe in de wei!

Op mijn tripje naar het einde van de wei heb ik wel het buizerdnest gelokaliseerd. We wisten dat hier een buizerd genesteld had, alleen niet waar. Het nest zit vier eiken vanaf onze favoriete eik, aan de andere kant van de koeienwei. Ik heb er nu één keer een buizerd op gezien. Of het wat wordt moet blijken, de kraaien hebben er namelijk ook interesse in.

De nestkastjes hebben over interesse niet te klagen. Er vinden momenteel heuze veldslagen plaats tussen diverse mezenstellen over wie welk nestkastje mag gebruiken. 2021 zal de geschiedenisboeken ingaan vanwege "de slag om de kast".

Maandag heb ik voorbereidingen getroffen voor het vernieuwen van de voegen in een deel van de douche. Ik heb een gewone slijpschijf op een multitool gefrunnikt om de voegen uit te slijpen en een voegenkrabber gemaakt van een krabmesje en een stukje eiken. Bij de kluswijs hadden ze namelijk wel de mesjes, maar niet de houder.

Vandaag ben ik er mee aan de gang gegaan en met het gefabriceerde gereedschap is niks mis, wel met de klus. Dat is namelijk een kloteklus. Het gaat veel langzamer dan ik dacht en ik heb een paar krassen op de tegels gemaakt. Is het eindelijk lekker weer, zit ik in de douche voegen uit te slijpen. 

Met een mondkapje op, niet vanwege corona maar vanwege het stof. Van voegen is vandaag niks terecht gekomen, dat doe ik morgen. Irene heeft zich bezig gehouden met het begin van het schilderen van het houtwerk. Krabben, licht schuren en dan schilderen. Ze had er ideaal weer bij.

Vanavond om 19.00 kwam Sietze langs. Sietze werkt bij de groenvoorziening in Weststellingwerf en deed veel in de tuin toen John en Titia hier nog woonden. Wij kunnen zijn expertise en hulp goed gebruiken. We hebben een uitgebreid rondje gemaakt en weten nu een stuk meer over onze bomen. We hebben veel Essen. Dat is niet persé goed nieuws want die gaan allemaal dood aan de essentaksterfte. Dat wordt dus kappen. Niet allemaal tegelijk, maar dooie, slechte, of bomen die in de weg staan gaan plat. Verder hebben we hazelaars, wilgen, een eik, een witte abeel, berken, een kastanje, esdoorns, krenteboompje en nog wat onbekend spul. Sietze kan ons helpen met kappen, het maaien van de wei en het geven van raad. Het was leuk, nuttig en gezellig en we gaan hem zeker terug zien.

Morgen eerst voegen.