Gisteravond was het spelletjesavond. Absoluut hoogtepunt: de tekenopdrachten bij Party & Co. Pelle en Irene hebben vele talenten, maar tekenen is daar niet een van. Niet dat ik kan tekenen, helemaal niet, maar wat met name de Pel er van terecht brengt is ronduit hilarisch. Gelukkig kunnen we er allemaal vreselijk om lachen en dat is maar het beste ook. Kleine prijsvraag (hoofdprijs: een rondje op de Husky, oplossing in de volgende post). Welk beest heeft Pelle hier getekend?
OK. Deze was makkelijk. Nog één, welk dier is dit?
Vandaag was het wederom lekker weer. Pelle had zijn zinnen gezet op het uitproberen van de kettingzaag en de kloofbijl. Zo gezegd, zo gedaan. Het zagen met de kettingzaag ging goed, het kloven ging buitengewoon goed. Elke klap was raak en dat vind ik voor een eerste keer op zich al een prima resultaat. Binnen no time waren de gezaagde blokken gekloofd en kon ik opgelucht ademhalen. Geen afgezaagde voeten, geen gekloofde scheenbenen, mijn doel was bereikt.
Terwijl Irene weer aan de slag ging met de klimop, bestudeerden Pelle en ik een buizerd, die hoog in de lucht, al roepend, zijn rondjes draaide.
Niet dat Pelle zo'n vogelaar is, maar zijn interesse was gewekt doordat de buizerd optimaal gebruik maakte van thermiek. En bij paragliden, Pelle's nieuwste hobby, draait alles om thermiek. We zagen de buizerd in een boom neerstrijken en toen ontdekte Pelle dat daar ook een nest zat.
Even later vloog de buizerd weer op en voegde zich bij een buizerd die luid roepend de aandacht trok. Ze daalden gezamelijk af en gingen naast elkaar in een boom zitten. Hier is duidelijk sprake van een opbloeiende buizerdromance.
OK, de prijs voor natuurfoto van het jaar ga ik er niet mee winnen, maar ze staan er op! Toen we klaar waren met de buizerd besloot Pelle een ultieme opging te wagen om een roodborst te tekenen. In eerste instantie moest ik hartelijk lachen om het resultaat (wij allebei trouwens).
Maar toen mijn oog op de opengeslagen Volkskrant zag werd het mij plotseling duidelijk. Pelle had geen roodborst getekend maar...
Het was voor Pelle tijd om op huis aan te gaan. We zijn met z'n drieën naar Wolvega gefietst waar we oranjekoek (een soort gevuldespeculaasslagroomtompoes) gegeten hebben. Een Friese specialiteit waar een collega van Pelle kilometers voor omrijdt.
Daarna is Pelle naar het station gefietst en wij naar huis. Het was fijn om Pelle weer eens een paar dagen om ons heen te hebben. Morgen gaat hij weer paragliden. Ik ben benieuwd of hij wat van die buizerd opgestoken heeft. Nu keert ons "gewone" leven weer terug. De komende dagen gaan we het door Irene geschuurde hout in de Tengo zetten en dus ben ik nog maar even naar de Kluswijs geracet om nog 3 blikken te halen. Ze zijn nu in de aanbieding en we blijven ten slotte wel zuinige Hollanders.
Rest alleen het raadsel wat er zich bij het nestkastje afgespeeld heeft, die hangt (hing) scheef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten