Hipp, hipp, hurra

Donderdag was Irene jarig en bovendien was het ook nog eens bloedheet. 's Morgens zijn Irene en ik naar Rienk, de worstenman gegaan om een potje mosterd op te halen dat Irene in bestelling had staan. Voor mij was het de eerste kennismaking met Rienk. We hebben nogmaals vastgesteld dat Noordwoldigers supervriendelijk zijn. Zelf komt hij uit Oldeholtpade, hier maar zo'n 7,5 km vandaan en toch vindt hij de mensen hier een stuk aardiger. Er kwam nog een "koloniekont" (geuzennaam van iemand uit de koloniën) bij staan en was de gezelligheid compleet. 

'S Middags kwamen Herman en Linda langs en even later maakte ook nog Martha, een buurvrouw, haar opwachting. De overkapping bewees zijn dienst in de hitte, het was er prima toeven. 's Avonds hebben we voetbal gekeken en niet lang daarna arriveerde Pelle. Op de fiets. We hebben uiteraard bijgekletst en gingen naar ons mandje toen Irene al niet meer jarig was. Vrijdag was het ook geen weer voor activiteiten. Te warm. Ik heb nog wel de oprijlaan gemaaid en Irene het gazon. Verder was het een beetje voetbal kijken, een bruine korenbout fotograferen (een "oud" vrouwtje dit keer) en een beetje luieren. 

Irene is nog wel even in de Spokeplas wezen zwemmen. Als enige... 

Het goede nieuws is verder dat ik een afspraak gemaakt heb met Erik Kranendonk om het over de bouw van de schuur te hebben. Eindelijk, maar het duurde even voor ik mijn aversie voor telefoneren overwonnen had.

Vandaag was het een stuk koeler. Niet dat dat tot veel activiteit leidde overigens. Weer een beetje voetbal kijken, een beetje gras trimmen, beetje meten aan de dakplaten voor de geitenschuur. En darten! Voor het eerst op de Schapendrift. Pelle won twee potjes, ik een en Irenen bijna drie. 

Daarna heb ik de wildcamera bij de oprijlaan geïnstalleerd. We willen nu wel eens weten welk beest er steeds op ons gras zit te poepen. 

Pelle en Irene hebben zojuist de tuinkachel aangestoken, tijd om me daar bij te voegen.

 

Calma, calma

Rustig aan dus, vandaag. Huis schoonmaken, boodschappen doen (mondkapje vergeten, kon ik halverwege weer terug) en koken, dat was het wel zo'n beetje vandaag. Oh ja, ook nog m'n eik verpot.

Als je deze foto ziet zou je bijna denken dat het al een hele boom is, maar dat is het onkruid achter de pot. In werkelijkheid is het nog maar een piepklein eikje.

We hebben nauwelijks nog vogels in de tuin. Rondom ons is het een getjilp en gekwetter van belang, in de tuin valt echter geen vogel te bekennen sinds de mezen uitgevlogen zijn. Gelukkig zijn er dan altijd nog insecten. Wespen, waaronder de hoornaar (die tot 3,5 cm groot kan worden), meikevers en libellen kunnen op mijn warme belangstelling rekenen. Het zal de jager in mij zijn. Vandaag eindelijk een meikever kunnen fotograferen,  een dooie, maar dat zien jullie toch niet.

Qua libellen was het mannetjesdag vandaag. Zowel het mannetje van de bruine korenbout als de platbuik kwamen langs.

Verder was het een beetje genieten van de zon (en de schaduw) op de Schapendrift. 

Irene heeft nog gezwommen en een poging gedaan om een cake te bakken. Aan haar gezicht te zien leek het niet geworden wat ze er van verwacht had. Edoch, ik vind hem lekker!

Morgen komt Pelle deze kant uit, op de fiets. Dat wordt nog wat. Geen conditie (volgens Pelle) en bloedheet. Ach, er rijdt zo nodig altijd nog een trein.

Platbuik

Anders dan je wellicht zou vermoeden slaat de titel niet op mijn buik (die vanmorgen weer aardig in het gareel leek, maar later toch weer voor het nodige chagrijn zorgde). Nee, de Platbuik is een libel uit de familie van de korenbouten en is de breedste libel (qua lijf). Hij komt algemeen voor, zo ook op de Schapendrift, waar we er tijdens het avondeten een paar op de dode vijgenboom zagen zitten. 

Tot zover de Platbuik.

Vandaag zijn we een stukje wezen fietsen. Dit keer naar natuurgebied De Eese. Onderweg hebben we een terrasje gepakt voor de lunch. Daar is Irene haar lijstje met knooppunten kwijtgeraakt en dus hebben we de terugweg niet volgens plan, maar op gevoel gefietst. 

Thuisgekomen heeft Irene nog wat in de tuin gewerkt en ben ik nog even met het kozijn in de weer geweest.

Dat was vandaag. Ik ga Duitsland-Frankrijk kijken, Irene heeft betere dingen te doen...

Ditjes en datjes

Vrijdagavond had ik plotseling pijn in mijn linkeroog, alsof er een korrel zand in zat. Pijnlijk, maar wat moet je. Niks dus. Als ik internet moet geloven is het waarschijnlijk een ontsteking van het bindweefsel en gaat het vanzelf over. Inmiddels gaat het al weer een stuk beter en heb ik er nauwelijks nog last van. 

Vrijdag hebben we ook contact gehad met de gemeente over de eternit golfplaten van de geitenschuur en de stapel op de oprijlaan. We hadden wat vragen over de vergunningaanvraag. Sabine stond (of misschien zat ze wel) ons te woord en na onze uitleg -sommige platen zijn zeker zonder asbest, van de andere weten we het niet, maar het is allemaal van hetzelfde dak- besloot ze met de betreffende afdeling te gaan overleggen. Dan was het misschien helemaal niet nodig om een vergunning aan te vragen of een melding te doen en het allemaal te verpakken. Zo zouden wij ons een hoop gedoe besparen. Typisch voorbeeld van hoe de overheid er voor de burgers kan zijn! Vandaag belde ze terug. Ze gaan er van uit dat als er een paar platen zonder asbest zijn dit voor de hele partij geldt en als wij nu twee dagen voor we het komen brengen even bellen zorgt zij dat Bertus(?) op de hoogte is en kunnen we het zo in de bak kieperen. Sabine for president!

Zaterdag hebben we veel in de tuin gedaan, het magnetische vliegengordijn geïnstalleerd, genoten van het mooie weer en heb ik het grote  blok hout in tweeën weten te kakken hakken. En waarschijnlijk nog veel meer, maar dat ben ik even vergeten. Ja, Roy en Barbara gefeliciteerd met het volbrengen van hun voetreis van Breda naar Maastricht. 283 km, hulde!

 

Zondag hebben we ook best hard (in de tuin) gewerkt en is het grote blok definitief in mootjes gegaan. Veni, vidi, vici! 

De eikel is inmiddels een eik(je) geworden. Nu de mezen uitgevlogen zijn hebben we dus gelukkig weer nieuw jong grut om ons mee bezig te houden. 

Vandaag was ik niet lekker. Slecht geslapen (terwijl de uitslag van het voetbal daar geen aanleiding toe gaf), pijn in het buikje, geen zin. Dus heb ik mij maar op het kozijn gestort. De oude stopverf verwijderd, de verf afgebrand en een paar kleine rotte plekken aangepakt. 

En we zijn naar de Kluswijs geweest voor wat spulletjes en hebben meteen een kantensnijder gekocht. 

Ik moet er nog wel even de slijpschijf overheen halen om hem wat scherper te maken, maar dan kunnen we weer een belangrijke stap zetten richting een strak gazon. Maar de eigenlijke reden om naar de Kluswijs te gaan was om Patrick te spreken. Die wist iemand die mij kan adviseren/helpen met de schuur bouwen. Ik heb nu een naam en een telefoonnummer dus kan ik daarmee aan de gang.

Irene is superblij met de roos naast het huis die in bloei staat, zal wel door de paardenmest komen dat die het zo goed doet.

Dat was het even. Beetje rommelig verhaal, maar dat komt denk ik omdat er geen groot project speelt momenteel, maar we ons ondertussen wel de blaren op de handen werken met allerhande kleine projectjes en klusjes. Maar genieten dat we doen...!