Vrijdagavond had ik plotseling pijn in mijn linkeroog, alsof er een korrel zand in zat. Pijnlijk, maar wat moet je. Niks dus. Als ik internet moet geloven is het waarschijnlijk een ontsteking van het bindweefsel en gaat het vanzelf over. Inmiddels gaat het al weer een stuk beter en heb ik er nauwelijks nog last van.
Vrijdag hebben we ook contact gehad met de gemeente over de eternit golfplaten van de geitenschuur en de stapel op de oprijlaan. We hadden wat vragen over de vergunningaanvraag. Sabine stond (of misschien zat ze wel) ons te woord en na onze uitleg -sommige platen zijn zeker zonder asbest, van de andere weten we het niet, maar het is allemaal van hetzelfde dak- besloot ze met de betreffende afdeling te gaan overleggen. Dan was het misschien helemaal niet nodig om een vergunning aan te vragen of een melding te doen en het allemaal te verpakken. Zo zouden wij ons een hoop gedoe besparen. Typisch voorbeeld van hoe de overheid er voor de burgers kan zijn! Vandaag belde ze terug. Ze gaan er van uit dat als er een paar platen zonder asbest zijn dit voor de hele partij geldt en als wij nu twee dagen voor we het komen brengen even bellen zorgt zij dat Bertus(?) op de hoogte is en kunnen we het zo in de bak kieperen. Sabine for president!
Zaterdag hebben we veel in de tuin gedaan, het magnetische vliegengordijn geïnstalleerd, genoten van het mooie weer en heb ik het grote blok hout in tweeën weten te kakken hakken. En waarschijnlijk nog veel meer, maar dat ben ik even vergeten. Ja, Roy en Barbara gefeliciteerd met het volbrengen van hun voetreis van Breda naar Maastricht. 283 km, hulde!
Zondag hebben we ook best hard (in de tuin) gewerkt en is het grote blok definitief in mootjes gegaan. Veni, vidi, vici!
De eikel is inmiddels een eik(je) geworden. Nu de mezen uitgevlogen zijn hebben we dus gelukkig weer nieuw jong grut om ons mee bezig te houden.
Vandaag was ik niet lekker. Slecht geslapen (terwijl de uitslag van het voetbal daar geen aanleiding toe gaf), pijn in het buikje, geen zin. Dus heb ik mij maar op het kozijn gestort. De oude stopverf verwijderd, de verf afgebrand en een paar kleine rotte plekken aangepakt.
En we zijn naar de Kluswijs geweest voor wat spulletjes en hebben meteen een kantensnijder gekocht.
Ik moet er nog wel even de slijpschijf overheen halen om hem wat scherper te maken, maar dan kunnen we weer een belangrijke stap zetten richting een strak gazon. Maar de eigenlijke reden om naar de Kluswijs te gaan was om Patrick te spreken. Die wist iemand die mij kan adviseren/helpen met de schuur bouwen. Ik heb nu een naam en een telefoonnummer dus kan ik daarmee aan de gang.
Irene is superblij met de roos naast het huis die in bloei staat, zal wel door de paardenmest komen dat die het zo goed doet.
Dat was het even. Beetje rommelig verhaal, maar dat komt denk ik omdat er geen groot project speelt momenteel, maar we ons ondertussen wel de blaren op de handen werken met allerhande kleine projectjes en klusjes. Maar genieten dat we doen...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten