Maart roert zijn staart, Maarten doet niets

Tja, wat valt er nog te vertellen als je ziek bent... Stomme filmpjes op YouTube kijken, interessante docu's kijken, de krant lezen, dat is zo'n beetje wat ik doe. Gelukkig gebeuren er ook reuze spannende dingen. De mollenvanger loopt voorbij...

George rijdt een paar keer voorbij op z'n trekker...

De elektricien komt langs om de drie fasen hoofdschakelaar te installeren. Een reuze aardige vent, waarvoor ik mij toch even uit bed hijs om hem advies te vragen over de stroom voor de schuur. Hij neemt uitgebreid de tijd en ik ben een hoop wijzer. Het lijkt onvermijdelijk, en daar was ik al een beetje bang voor, dat ik toch een extra kabel van het huis naar de schuur moet aanleggen. Dan gaat het zowaar sneeuwen, wat ik vanuit m'n mandje niet vastgelegd krijg...

Met zoveel spannende gebeurtenissen vliegt de donderdag voorbij. Tegen het einde van de dag meldt Irene dat ze het ook te pakken heeft.

Vrijdag zijn we dus allebei ziek. 

In een vlaag van jeugdige overmoed werp ik mij op als de kranthaler. Dit in de overtuiging dat een beetje frisse lucht geen kwaad kan, en bovendien kan ik dan meteen de winterse omstandigheden fotograferen. Ik heb het gered. 

Even later belt George, die in buurt is, met de vraag of hij even de krant zal komen brengen... Dat is natuurlijk buitengewoon aardig (net als het aanbod van Joukje om zo nodig boodschappen te doen), maar ook weer zo'n momentje dat meteen door je hoofd schiet dat je tweeëneenhalf jaar geleden niet had kunnen bedenken dat we nu in een situatie zouden zitten dat het halen van de krant qua afstand een issue zou kunnen zijn. Veel spannends is er vrijdag verder niet gebeurd. Ja, ik kon de paracetamol die ik liet vallen maar niet terug vinden, dat was een belevenis...

Het ging harder sneeuwen. 

Zo hard dat ik het nu wel vanuit m'n bed kon fotograferen. 

En niet alleen hier trouwens. Van correspondenten uit resp. Vijfhuizen en Amsterdam kreeg ik de volgende foto's toegestuurd.

Toen ik vanmorgen "vroeg" even m'n bed uit ging bleek het prachtig weer te zijn.

Irene en ik besloten samen de krant te halen. Maar eerst moest Pastel natuurlijk van biks voorzien.

Levensles van de dag: Ga NIET op klompen door verse sneeuw lopen (tenzij je je enkels breken op je bucketlist hebt staan natuurlijk).

De krant halen had een verassing in petto. Er lag geen Volkskrant, maar een Leeuwarder Courant in de bus. Op zich geen groot probleem, ware het niet dat in die laatste niet de sudoku mix puzzel staat. Gelukkig kon ik die dan wel weer vanaf de tablet printen, anders hadden we wel een probleem gehad. Want als Irene haar Zaterdag sudoku mix puzzel moet missen... 

Halverwege de terugweg moest ik overigens wel even een korte pauze inlassen, ik ben duidelijk nog niet beter.

De kippen hebben een uitgesproken hekel aan sneeuw, die kwamen pas naar buiten toen de sneeuw op de bestrating was gesmolten.

Ik ben de rest van de dag in m'n bedje gebleven, Irene heeft wel een beetje rondgetut (jeugdige overmoed), maar ligt nu weer uitgevoerd naast me een podcast te luisteren.

Al met al weinig gebeurd vandaag, wel fraaie plaatjes.f

Met name Irene wist in de namiddag een paar mooie foto's te maken.

Plat

Gisteren was een heugelijke dag, maar geen feestelijke. Ik heb namelijk de laatste passtukken gemaakt en gemonteerd en daarmee was de constructie van de schuur af. 

Nu alleen nog voegen, elektriciteit en de goot. Ik vond het een een mijlpaal van jewelste, maar vieren was er niet bij. Gedurende de dag voelde ik mij namelijk steeds beroerder worden en slechts op pure wilskracht heb ik de laatste 5 afwerkhoutjes van maar liefst 6 cm lang op hun plaats gekregen. Twee uur(!) ben ik daar mee bezig geweest. Toen was het helemaal op en moest ik constateren dat ik ziek was, feesten was er dus even niet bij. Ook de vierde avond van de "Geschiedenis van Noordwolde" heb ik helaas aan mij voorbij moeten laten gaan. In plaats daarvan heb ik geprobeerd weer een beetje warm te worden. Uiteindelijk lag ik in bed met een wollen ondershirt, een sweatshirt, een fleece vest, een dubbel dekbed, een donzen slaapzak en een elektrische deken op standje drie, en nog had ik het ijskoud. Vanmorgen, na een hopeloze nacht, ging het gelukkig wat beter. Nu ben ik nog gewoon ziek, maar een stuk minder zielig. Nou ja, beter nu dan als het lente is. Dat is het nu nog allerminst.

Kortom, een karwei plat en ik ook.

Irene heeft intussen niet stil gezeten. Naast de reguliere activiteiten als sporten en schilderen en zo, heeft ze alles in werking gezet voor de installatie van een drie fasen aansluiting voor de elektriciteit. We lopen tegen de grenzen van de capaciteit aan, vandaar. 

Zojuist zag ze een winterkoninkje bij de prunus en daar worden we dan weer allebei blij van.

Thialf

Donderdag heb ik, nadat ik eerst wat huishoudelijk werk had gedaan, de schuur weer een beetje opgeruimd, de laatste wand vrij gemaakt en een begin gemaakt met de isolatie. De glaswol zat er zo in en met de isolatieplaten voor de muur heb ik een begin gemaakt.

Irene heeft de "nieuwe" mollenvanger aangesproken die in de koeienwei bezig was. Henkie, de oude mollenvanger is aan het stoppen, vandaar. Verder heeft ze een cake gebakken.

In de middag heb ik Pelle in Steenwijk opgepikt, omdat de bus vanwege stakingen niet reed. We hebben bijgepraat, WK schaatsen gekeken en Pelle en Irene hebben gesjoeld.

Vrijdag is Pelle eerst aan de studie gegaan en heeft mij daarna geholpen met het opgraven van de stroomkabel. De tijdelijke stroomvoorziening liep door de muur waarmee ik aan de gang was en dus moest die er uit. En omdat ik de kabel die de oprijlaanverlichting van stroom voorziet wil gebruiken voor de stroomvoorziening van de schuur moest die opgespoord, doorgeknipt en naar binnen gebracht. Ik wist gelukkig waar de kabel ongeveer liep, want het was weer geen feest om door het grindpakket heen te graven. 

Toen we de kabel gevonden hadden hebben we het ene eind de schuur in gebracht, het tijdelijke stopcontact weer aangesloten en vanuit de schuur weer een kabel naar het andere eind in het grind gebracht zodat de verlichting op de oprijlaan ook weer kan branden. 

Pelle is toen weer aan de studie gegaan. Omdat de verbinding van de kabels onder de grond zit moest die ingegoten worden. Hier zijn gietmoffen voor verkrijgbaar, maar m.b.v. een plastic schroevendoosje een restant blauwe epoxy van de badkamer van de Landleeuw heb ik zelf een gietmof gemaakt.

Voor degenen die niet bekend zijn met "de blauwe badkamer"... Toen we op de Landleeuw woonden heb ik een nieuwe badkamer gemaakt met epoxy.

Terwijl de epoxy lag uit te harden ben ik verder gegaan met isoleren en aftimmeren van de laatste wand. 

Toen ik ging kijken hoe het met het uitharden van de epoxy ging, bleek ik niet Component A met Component B gemengd te hebben, maar Component A met andere Component A... Tja, dat werkt natuurlijk niet. Ik heb de boel de boel gelaten en ben lekker naar binnen gegaan.

Pelle en Irene bleken inmiddels weer aan het sjoelen geslagen te zijn. 

's Avonds zijn we naar de film in 't Buurthuus geweest. "Decision to leave", een Koreaanse film. Ingewikkeld plot, maar ok.

Zaterdag heb ik, terwijl Pelle weer aan de studie was en Irene zat te puzzelen, de epoxy opnieuw gegoten, de laatste wand afgemaakt en een begin gemaakt met de passtukken onder het plafond.

Tijdens de lunch is het onvernijdelijke gebeurd, de laatste Banos is opgegaan... Hva nå?

Na de lunch was het schermtijd. Pelle en ik hebben op drie schermen tegelijkertijd, schaatsen, wielrennen en Formule 1 gevolgd.

De epoxy wilde eerst weer niet uitharden, maar uiteindelijk kwam het proces toch op gang. Ik denk dat de oude harder en de lage temperatuur hier debet aan waren.

Zondag zijn we naar Thialf geweest. Pelle had kaarten geregeld, prima plekken. 

Het was een stuk leuker dan die keer dat we in het Olympisch Stadion waren. Nu ging het ten minste om het schaatsen. Jammer dat de mannen geen goud haalden, gelukkig viel er voor de vrouwen meer te juichen. Jammer dat de meeste foto's slecht zijn.

Ze gaan natuurlijk ook wel ontzettend hard. Zelfs de zamboni kreeg ik er maar een beetje goed op.

En Pechstein, die tegenwoordig sowieso niet hard meer gaat, en nota bene voor mij poseerde, wist ik te reduceren tot een vage vlek.

Het maakt ook niet uit, gelukkig hebben we de herinneringen nog. De start van de 5000m vrouwen was pal voor onze neus.

Al met al hebben een hardstikke leuke dag gehad.

Na het avondeten heb ik Pelle weer op de trein in Steenwijk gezet. 

Vandaag heb ik eerst geconstateerd dat de epoxy uitgehard is, de kuil kan weer dicht. 

Vervolgens ben ik verder gegaan met de passtukken. Dat is een buitengewoon tijdrovende klus. Ik moet toch eens aan Erik vragen hoe hij het zou hebben opgelost, vast veel simpeler. Hoe dan ook, zeven van de tien stukken zijn nu gedaan, morgen de rest.

Irene heeft de laatste nestkasjes schoongemaakt, laat de lente maar komen!